Υπεύθυνη για την ανακάλυψη είναι η βιολόγος Γκαμπριέλα Καραβέο Πίσο, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικής Έρευνας Whitehead στις ΗΠΑ, η οποία διαπίστωσε ότι ο ρόλος του ενδοκυτταρικού ασβεστίου μπορεί να καταστεί θανατηφόρος για τα εγκεφαλικά κύτταρα αν είναι σε υψηλές συγκεντρώσεις. Οι νευρολογικές ασθένειες σαν την νόσο του Πάρκινσον αποκαλούνται και συνουκλεϊνοπάθειες και χαρακτηρίζονται από την άθροιση πρωτεϊνών άλφα-συνουκλεΐνης. Η συγκεκριμένη δράση προκαλεί μια σειρά γεγονότων, όπως την αύξηση του ενδοκυτταρικού ασβεστίου, οδηγώντας στην υπερενεργοποίηση του ενζύμου καλσινευρίνης που καταλήγει να σκοτώνει τα κύτταρα.
Σε υγιείς ανθρώπους τα κύτταρα μπορούν και ρυθμίζουν την ποσότητα του ενδοκυτταρικού ασβεστίου. Στην περίπτωση όμως της νόσου Πάρκινσον, το πρόβλημα έγκειται στην συσσώρευση του ασβεστίου το οποίο καθίσταται τοξικό σκοτώνοντας πλήθος νευρώνων, συμπεριλαμβανομένων των ντοπαμινεργικών νευρώνων που σχετίζονται με την εκτέλεση των κινητικών λειτουργιών. Η Μεξικανή βιολόγος διεξήγαγε σειρά αναλύσεων σε μαγιά, σκουλήκια και νευρώνες ποντικιών και βρήκε ότι μειώνοντας τα επίπεδα καλσινευρίνης, χωρίς να τα εξαλείψει τελείως, τα κύτταρα επεβίωσαν.
Για την μείωση της τοξικότητας χρησιμοποίησε το ανοσοκατασταλτικό τακρόλιμους (FΚ506) το οποίο χορηγείται σε ασθενείς που έχουν υποστεί μεταμόσχευση οργάνων για να μην απορρίψει ο οργανισμός τους το μόσχευμα. Επειδή η καλσινευρίνη υπάρχει στον εγκέφαλο, το συγκεκριμένο ανοσοκατασταλτικό μπορεί να περάσει το αιματοεγκεφαλικό φράγμα μειώνοντας την δράση της και κατά συνέπεια τα τοξικά συμπτώματα της ασθένειας. Το «κλειδί» είναι η σωστή ρύθμιση της δόσης καθώς υψηλή δόση φαρμάκου εξαλείφει πλήρως την καλσινευρίνη εμποδίζοντας την διέγερση των προστατευτικών οδών όπως του κυτταροσκελετού με αποτέλεσμα τον θάνατο των κυττάρων.