.Νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας, το οποίο αναρτήθηκε σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση έχει προκαλέσει την αντίδραση των γιατρών. Κι αυτό καθώς, σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (ΠΙΣ), καταργεί στην πράξη την ειδικότητα της Ιατρικής Εργασίας.
Όπως συγκεκριμένα αναφέρεται στο άρθρο 30, «Με κοινή απόφαση των Υπουργείου εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας, μετά από γνώμη του Συμβουλίου Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (Σ.Υ.Α. Ε.) και του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕ.Σ.Υ.) ,… δύναται να ορίζονται … κατηγορίες ιατρών, οι οποίοι μπορούν να ασκούν καθήκοντα Ιατρού Εργασίας…».
Οι γιατροί του ΠΙΣ με επιστολή τους προς τον Υπουργό Εργασίας κ. Άδωνι Γεωργιάδη, επισημαίνουν τους κινδύνους.
Η επίμαχη διάταξη του νομοσχεδίου, όπως λένε, διευρύνει και μονιμοποιεί τη δυνατότητα «άσκησης» Ιατρικής Εργασίας σε άλλες ιατρικές ειδικότητες, καταργώντας επί της ουσίας την ειδικότητα αυτή.
“Έχει σημασία να υπογραμμίσουμε ότι σύμφωνα με την ιατρική νομοθεσία ένας ιατρός μπορεί να αποκτήσει και δεύτερη ιατρική ειδικότητα, όμως δεν μπορεί να ασκεί και τις δύο ειδικότητες. Επειδή ακριβώς δεν μπορεί να διατηρεί το απαιτούμενο επίπεδο ειδίκευσης για δύο διαφορετικά αντικείμενα, για δύο διακριτές ιατρικές ειδικότητες”.
Ιατρική Εργασίας: Απαραίτητη στην επιστημονική προσέγγιση του σύγχρονου εργασιακού περιβάλλοντος
Η πρώτη κλινική Ιατρικής της Εργασίας στην Ιταλία ιδρύθηκε το 1904. Επιστημονικά πεδία της ειδικότητας αυτής, περιλαμβάνουν εξειδικευμένα πεδία όπως ενδεικτικά η βιομηχανική τοξικολογία, η εργονομία κ.α. φωτίζοντας την συνθετότητα της επιστημονικής προσέγγισης του σύγχρονου εργασιακού περιβάλλοντος.
“Η Ιατρική της Εργασίας έχει θεσμοθετηθεί ως χωριστή ιατρική ειδικότητα από τον προηγούμενο αιώνα στις ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες. Στη χώρα μας, ωστόσο, είναι χαρακτηριστική η υστέρηση”, όπως τονίζουν οι γιατροί του ΠΙΣ.
Η αναγκαιότητά της συγκεκριμένης επιστήμης επισημαίνονται και στην στρατηγική της ΕΕ για την Υγεία και Ασφάλεια στην εργασία:
- Ετησίως εισάγονται στην παραγωγική διαδικασία χιλιάδες νέες χημικές ουσίες σε υφιστάμενους και αναδυόμενους κλάδους. Η πρόληψη και προστασία της υγείας από χημικούς παράγοντες κινδύνου, αφορά ουσιαστικά την πρόληψη ασθενειών, όπως είναι ο καρκίνος. Εκτιμάται ότι οι καρκινογόνες ουσίες ευθύνονται για 100 000 θανάτους στον χώρο εργασίας εξαιτίας επαγγελματικού καρκίνου κάθε χρόνο.
- Τα καρδιαγγειακά νοσήματα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αιτία θανάτων που συνδέονται με την εργασία στην ΕΕ.
- Οι μυοσκελετικές παθήσεις που σχετίζονται με την εργασία, πλήττουν εκατομμύρια εργαζομένων στην ΕΕ, ενώ μπορούν ακόμη και να οδηγήσουν σε αναπηρία.
- Η σημαντική αύξηση της τηλεργασίας ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας καθιστά ασαφή τα παραδοσιακά όρια μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής. Σε συνδυασμό με άλλες τάσεις της τηλεργασίας, όπως η διαρκής συνδεσιμότητα, η έλλειψη κοινωνικών επαφών και η αυξημένη χρήση ΤΠΕ, οδήγησε σε πρόσθετη αύξηση των Ψυχοκοινωνικών και εργονομικών κινδύνων.
“Οι εισηγητές του άρθρου 30 δεν θέλουν τη σύγχρονη επιστημονική γνώση στην υπηρεσία του εργαζόμενου”
Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένα μόνο στοιχεία που υπογραμμίζουν τη σημασία της Ιατρικής της Εργασίας, ως την ιατρική ειδικότητα που ασχολείται εξειδικευμένα με τις συνέπειες στην υγεία, από παράγοντες κινδύνου στο εργασιακό περιβάλλον.
Γι’ αυτό σύγχρονη επαγγελματική νοσηρότητα και οι σχετιζόμενοι με την εργασία Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες κινδύνου αποτελούν την πρώτη σε συχνότητα επαγγελματική νόσο.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (ΠΙΣ), οι εισηγητές του άρθρου 30 δεν θέλουν την αξιοποίηση της σύγχρονης επιστημονικής γνώσης.
“Για αυτό επιλέγουν την άσκηση από ανειδίκευτους γιατρούς, από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, ως πάρεργο στην «βασική» ειδικότητα… Αλήθεια γιατί ένας νέος ιατρός να επιλέξει την ειδικότητα Ιατρικής της Εργασίας αν μπορεί να την ασκήσει έχοντας ειδικευτεί και σε κάποια άλλη ειδικότητα;”, διερωτώνται εύλογα οι γιατροί του ΠΙΣ.
ΠΙΣ: Ζητά απόσυρση του άρθρου
Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος απαιτεί την άμεση απόσυρση του άρθρου “γιατί αποτελεί αντιδεοντολογική προσέγγιση του διακριτού επιστημονικού πεδίου ιατρικών ειδικοτήτων», όπως αναφέρει.
Επίσης, το άρθρο 30 «πρακτικά ισοδυναμεί με την κατάργηση ιατρικής ειδικότητας και αντιστρατεύεται κάθε λογική ειδίκευσης και άσκησης ιατρικής ειδικότητας που διέπει την ιατρική νομοθεσία και δεοντολογία. Επίσης, αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη για την προστασία της υγείας των εργαζόμενων», καταλήγουν οι γιατροί.