Στην ομιλία του, ο πρόεδρος του ΙΣΑ, κ. Πατούλης, αναφέρθηκε στη βαθύτατη οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα την τελευταία 6ετία και που έχει σε σημαντικό βαθμό αποδιαρθρώσει τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, δείχνοντας την τοπική αυτοδιοίκηση ως γνήσιο θεσμικό εκφραστή ενός νέου Κράτους κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, προσδιόρισε τα ζητήματα κοινωνικής πολιτικής ως πρώτη προτεραιότητα για την ΚΕΔΕ.
Ως ανασταλτικό παράγοντα ως προς την υλοποίηση των κοινωνικών δράσεων και πρωτοβουλιών της αυτοδιοίκησης α’ βαθμού, έθεσε τη μεταφορά πλήθους αρμοδιοτήτων στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής στο πλαίσιο του προγράμματος «Καλλικράτης» χωρίς παράλληλη μεταφορά προσωπικού και οικονομικών πόρων.
«H Αυτοδιοίκηση ως εγγύτερος θεσμός στον πολίτη, από την πρώτη στιγμή στάθηκε αρωγός στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, συμβάλλοντας έτσι στην ανακούφιση χιλιάδων συμπολιτών μας. Παρά τις περικοπές άνω του 60% στους πόρους, απόρροια των μνημονιακών πολιτικών, οι δήμοι διαθέτουν εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικών δομών που συμβάλλει στην εξοικονόμηση πόρων από τα ασφαλιστικά ταμεία καθώς οι δομές και οι υπηρεσίες των Δήμων ουσιαστικά ορίζουν ένα εθνικό πλαίσιο λειτουργίας αποκεντρωμένων κοινωνικών υπηρεσιών με στόχο την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και την παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών σε όλους τους πολίτες. Ως προς αυτό, βασικές θέσεις της ΚΕΔΕ, όπως αποτυπώθηκαν και στο ετήσιο τακτικό συνέδριο της είναι πρώτον, η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού να συμμετάσχει ενεργά στη διαχείριση και υλοποίηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού αλλά και άλλων συναφών κοινωνικών προγραμμάτων και δράσεων του νέου ΕΣΠΑ (2014-2020), δεύτερον, οι ΟΤΑ α βαθμού να μπορούν να έχουν το πρώτο ρόλο ως «επικεφαλής εταίροι» διότι πληρούν μια σειρά από κριτήρια όπως της «εγγύτητας», της «συμπληρωματικότητας», της «ιδιαιτερότητας» και της «αποκέντρωσης», των παρερχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών, καλύπτοντας με το δίκτυο των χιλιάδων κοινωνικών δομών που διαθέτουν, το σύνολο του πληθυσμού της χώρας».
Βάσει των στοιχείων που παρουσίασε ο κ. Πατούλης, το 36% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, το 22,1% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας, και 3,8 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας, λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας, ενώ ένα στα έξι παιδιά ζει σε συνθήκες στέρησης στην Ελλάδα. Το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε από το 28,1% το 2008 σε 35,7% το 2013, ενώ η σοβαρή στέρηση βασικών αγαθών αυξήθηκε στη χώρα από το 11,2% το 2008, σε 20,3% το 2013.