Ο Ιπποκράτης λοιπόν συμπληρώνει φέτος ένα χρόνο ζωής και μας μίλησε (ναι, ναι κι όμως μιλάει) για το πώς μπορεί και θεραπεύει την ψυχούλα των μικρών ασθενών.
….Με βάφτισαν Ιπποκράτη εδώ στο Παίδων ΜΗΤΕΡΑ ώστε να έχω κι εγώ ένα όνομα. Περισσότερο με φωνάζουν Ιπποπόταμο, αρέσει πιο πολύ στα παιδάκια. Με έφεραν από την Αφρική για να κάνω παρέα στα μικρά παιδιά και μένω σε μια φοβερή λασποσπηλιά την οποία έχω γεμίσει με ζωγραφιές. Όταν με ρωτούν πώς βγαίνω καθαρός από τη λασποσπηλιά, εγώ τους απαντώ ότι πάντα περιποιούμαι το δέρμα μου για να είμαι καθαρός όταν θα τους συναντώ. Η λασποσπηλιά ανοίγει μόνο με το δικό μου χέρι, δεν μπορεί να την επισκεφτεί άνθρωπος. Τα παιδάκια μου είναι αυτά που με έμαθαν να μιλάω ακόμα και να ζωγραφίζω.
Τι είναι αυτό που τους κάνει εντύπωση όταν σε συναντούν;
«Τα πάντα.. Καταρχήν ότι μπορώ να τους μιλάω, μετά το μέγεθός μου. Συνήθως με ρωτούν εάν έχω αδέρφια, εάν είμαι παντρεμένος, γιατί στέκομαι στα δύο πόδια, πώς χωράω στο ασανσέρ κ.α. Τα παιδιά είναι αυθόρμητα, δεν ντρέπονται, νιώθουν υπερήφανα όταν τους κρατώ το χέρι να πάμε βόλτα… γιατί μη ξεχνάτε ότι τα παιδιά θέλουν αποκλειστικότητα και γι’ αυτό φροντίζω να μη μένει κάποιο παραπονεμένο».
Όταν τον ρωτήσαμε τι είναι ακριβώς αυτό που κάνει στο Παίδων ΜΗΤΕΡΑ, μας είπε.. «Κάθε πρωί επισκέπτομαι τον 5ο όροφο της Παιδιατρικής Κλινικής για να πω μια καλημέρα σε όλα τα παιδιά που συναντώ και αμέσως μετά κατεβαίνω στα εξωτερικά ιατρεία, όπου παίζω για λίγο μαζί τους. Επόμενη στάση μου, τα δωμάτια της Ογκολογικής Κλινικής του Παίδων ΜΗΤΕΡΑ. Εδώ μένω την περισσότερη ώρα γιατί εδώ είναι οι φίλοι μου που με χρειάζονται πιο πολύ, που νιώθω ότι μπορώ να τους προσφέρω αλλά και να μου προσφέρουν περισσότερα πράγματα».
«Μη με ξεχάσεις την επόμενη φορά που θα έρθω», ακούστηκε μια φωνούλα όση ώρα μιλούσαμε.. «Θα σε περιμένω εδώ» είπε η 5χρονη Άλκηστη και έφυγε κρατώντας σφιχτά το χέρι της μαμάς της. Όπως μας είπε μετά η μητέρα της «δεν ξέρει πώς θα την έπειθε να έρθει στο νοσοκομείο να κάνει τη θεραπεία της, εάν δεν υπήρχε ο Ιπποκράτης». «Εδώ με τα παιδιά που κάνουν θεραπεία καιρό, δημιουργούμε σχέση εμπιστοσύνης, παίζουμε μαζί, τραγουδάμε, ζωγραφίζουμε και συζητάμε», μας είπε ο Ιπποκράτης.
Η πιο νευραλγική ώρα είναι στο διάστημα 11.00-13.00 όπου σερβίρεται το γεύμα των παιδιών στο δωμάτιο νοσηλείας.. και ο Ιπποκράτης φυσικά επιστρέφει στο κάθε παιδάκι ξεχωριστά για να δει εάν έφαγε, λέγοντάς του ότι πρέπει να το φάει όλο το φαγητό του για να δυναμώσει και να γίνει γρήγορα καλά. «Η αλήθεια είναι ότι με περιμένουν πώς και πώς για να μου δείξουν ότι έφαγαν όλο το φαγητό τους. Να σας πω κι ένα αστείο περιστατικό; Mια μέρα σέρβιραν γεμιστά στο νοσοκομείο κι ένα παιδάκι μου κράτησε τον μαϊντανό από τη μερίδα του, γιατί ξέρει ότι τρέφομαι μόνο με χόρτα.. και φυσικά γελάσαμε πολύ»…
«Πώς βοηθάει τα παιδιά η παρουσία σου εδώ» τον ρωτήσαμε και μας είπε.. «Ο ρόλος μου είναι εκπαιδευτικός αλλά και ψυχαγωγικός. Στόχος μου είναι να κάνω όσο πιο ευχάριστο γίνεται το περιβάλλον της κλινικής και να βοηθάω στην καλή ψυχολογία των παιδιών, έτσι ώστε να νιώθουν ότι βρίσκονται σε οικείο και ασφαλές περιβάλλον καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο Παίδων ΜΗΤΕΡΑ».
Πώς γίνεται αυτό; Ο Ιπποκράτης κάνει παρέα σε όλα τα παιδιά, τα απασχολεί με δημιουργικά παιχνίδια και τους μαθαίνει όλα όσα χρειάζονται για τους κανόνες προσωπικής υγιεινής όπως για παράδειγμα πώς να πλένουν σωστά τα χέρια τους, πώς να βουρτσίζουν αποτελεσματικά τα δόντια τους, να τρώνε πολλά φρούτα στην καθημερινή τους διατροφή κ.α. Παράλληλα, με τη βοήθεια μουσικοθεραπεύτριας και παιδαγωγού του Παίδων ΜΗΤΕΡΑ, διαβάζει παραμύθια στα παιδιά, ζωγραφίζει μαζί τους και κάνει χειροτεχνίες ενώ παράλληλα διοργανώνει διάφορα ομαδικά παιχνίδια ή προβολές παιδικών ταινιών στο σαλόνι του Παίδων ΜΗΤΕΡΑ.
Όταν του το ζητούν οι γιατροί, συνοδεύει –πάντα μαζί με ειδικευμένο νοσηλευτή- τους μικρούς ασθενείς στο χώρο διενέργειας ιατρικών εξετάσεων ή κατά την είσοδό τους στο χειρουργείο, για να μη φοβούνται και να νοιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια.
Πώς καταλαβαίνεις ότι αυτό που κάνεις έχει αποτέλεσμα στα παιδιά;
«Τα παιδάκια εδώ έχουν κάτι να περιμένουν.. Το γεγονός ότι με αναζητούν μόνο και μόνο για μια αγκαλιά, μόνο για μια καλημέρα είναι το πιο σημαντικό. Αισθάνομαι ότι έχω το ρόλο του εμψυχωτή για να ξεχνάνε για λίγο πού βρίσκονται. Δεν θέλουν να ακούσουν «περαστικά» από εμένα, αλλά να δουν κάτι άλλο … τη χαρά! Αυτό θέλουν! Να γελάσουν! Φανταστείτε ότι , για παράδειγμα, ο μικρός Σπύρος έρχεται στα Εξωτερικά Ιατρεία του Παίδων ΜΗΤΕΡΑ μόνο και μόνο για να με δει κάθε πρωί με τη γιαγιά του χωρίς να έχει κάτι- απλά για να πάρει ένα γλυκό φιλί και να παίξουμε μαζί. Η αλήθεια είναι ότι έρχομαι και φεύγω γεμάτη συναισθήματα, έντονα συναισθήματα γιατί τον Ιπποκράτη τον διεκδικούν όλα τα παιδάκια. Και οι γονείς το εκτιμούν πάρα πολύ όταν βλέπουν τα παιδάκια τους χαρούμενα και ανυπομονούν να έρθουν. Κυριαρχεί η αγάπη, όσο δίνεις τόσο παίρνεις και εγώ παίρνω πολύ αγάπη από τα παιδιά!»
*Ευχαριστούμε για τη συνέντευξη την κα Φωτεινή Γκούτμα, η οποία καταφέρνει να συνδυάζει επάξια την ιδιότητα του βρεφονηπιοκόμου με το ρόλο του Ιπποκράτη Ιπποπόταμου στο Παίδων ΜΗΤΕΡΑ.