Ο προϋπολογισμός του 2019 «κόκκινο πανί» για τους εργαζόμενους στην Υγεία

Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά από το Σωματείο Εργαζομένων στο Θριάσιο Νοσοκομείο, οι εργαζόμενοι ζητούν:
√ επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, με άμεση καταβολή του «Δώρου» Χριστουγέννων. Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις

√  κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, του ΕΝΦΙΑ στις λαϊκές κατοικίες, του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης

√  πλήρης και επαρκή κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων υγείας και πρόνοιας. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου και μονιμοποίηση των εργαζομένων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις (επικουρικοί, μέσω ΟΑΕΔ – ΚΕΕΛΠΝΟ, εργολαβικοί)

√    κατάργηση φοροαπαλλαγών και επιδοτήσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Και επισημαίνουν:

«Ο πρώτος «μεταμνημονιακός» κρατικός προϋπολογισμός, όχι μόνο ενσωματώνει τα προηγούμενα μνημονιακά μέτρα αλλά προσθέτει και νέα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος μας.

Αυξάνουν τη φοροληστεία των λαϊκών οικογενειών κατά 1 δις ευρώ, τον ΦΠΑ κατά 177 εκατ. ευρώ, τους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης κατά 89 εκατ. ευρώ και τα δημοτικά τέλη και φόρους κατά 194 εκατ. ευρώ, ενώ μειώνουν τον συντελεστή φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών (με ετήσιο όφελος για τους επιχειρηματικούς ομίλους και αντίστοιχη απώλεια κρατικών εσόδων που θα φτάσει τα 460 εκατ. ευρώ) καθώς τον συντελεστή φορολογίας επί των διανεμόμενων κερδών (των μεγαλομετόχων) από το 15% στο 10% (ο φορολογικός συντελεστής για μισθωτούς είναι 22%.).

Η άρνηση για τους μισθούς

Στην πρόσφατη (Δευτέρα 10/12) συνάντηση, ο υπουργός Υγείας απέρριψε το αίτημα για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, με τη δικαιολογία ότι δεν επαρκεί ο «δημοσιονομικός χώρος» (που επαρκεί και παρα…επαρκεί, βέβαια, για τα 2 δις ευρώ, που είναι η πρώτη δόση της επιδότησης των επιχειρηματικών ομίλων με τον πρόσφατο «Αναπτυξιακό Νόμο», και τα 4 δις ευρώ πληρώνουμε κάθε χρόνο για ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς και συμμετοχή σε ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές επεμβάσεις).

Μειώνουν τη χρηματοδότηση για συντάξεις και επιδόματα ανεργίας και μοιράζουν νέες επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Μειώνουν την κρατική χρηματοδότηση στα ασφαλιστικά ταμεία κατά 935 εκατ. ευρώ και το συνολικό κονδύλι για τις συντάξεις κατά 275 εκατ. ευρώ αλλά διατηρούν το χαράτσι της «εισφοράς αλληλεγγύης» που φτάνει στα 648 εκατ. ευρώ.

Μειώνουν το κονδύλι για τα επιδόματα ανεργίας κατά 63 εκατ. ευρώ, παρόλο που μόνο το 10% των ανέργων παίρνει επίδομα ανεργίας, ενώ αυξάνουν τα προγράμματα επιδότησης των επιχειρηματιών και ανακύκλωσης της ανεργίας κατά 191 εκατ. ευρώ.

Αύξησαν τις ασφαλιστικές εισφορές συνταξιούχων για υγειονομική περίθαλψη κατά 770 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ «χαρίζουν» άλλα 51 εκατ. ευρώ στους μεγαλοεπιχειρηματίες (από την πληρωμή από το κράτος των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών για νέους εργαζόμενους).

Μειώνουν τη κρατική χρηματοδότηση και προωθούν τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας με επιχειρηματικά κριτήρια.

Η κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια νοσοκομεία μειώνεται, για άλλη μια χρονιά, κατά 65 εκατ. ευρώ ενώ αυξάνουν τις πληρωμές από τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή από τις εισφορές μας.

Αντιμέτωποι με απόλυση βρίσκονται χιλιάδες συνάδελφοι, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που καλύπτουν μέρος των μεγάλων ελλείψεων, ενώ παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις μέχρι σήμερα, ολόκληρο το 2018, δεν έχει προκηρυχθεί ούτε μία θέση μόνιμου προσωπικού.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και αν υλοποιηθεί η κυβερνητική δέσμευση για 1 πρόσληψη για κάθε 1 αποχώρηση, αυτό πρακτικά σημαίνει διαιώνιση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης με τις ελλείψεις, την εντατικοποίηση, τα χρωστούμενα ρεπό και μέρες κανονικής άδειας, τις συνεχείς βάρδιες και εφημερίες, την ταλαιπωρία για τους ασθενείς.

Ταυτόχρονα, παρά τις κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για «εκδίωξη των εργολάβων», οι εργολαβικές εταιρείες συνεχίζουν, σε δεκάδες δημόσιες μονάδες, να θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενες χιλιάδες εργολαβικούς εργαζόμενους. Ενώ και όπου έχει προχωρήσει η διαδικασία με προσλήψεις ορισμένου χρόνου στις υπηρεσίες καθαριότητας, σίτισης, φύλαξης κλπ, οι εργαζόμενοι βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με την απόλυση λόγω λήξης των συμβάσεων τους.

Αντίστοιχα για τους εργαζόμενους μέσω ΟΑΕΔ, η παράταση της σύμβασης, κάτω και από την πίεση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, δεν εξασφαλίζει στους εργαζόμενους πλήρη δικαιώματα (π.χ. επίδομα τέκνων και μισθολογική εξέλιξη) ούτε βέβαια μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας.

Η διαιώνιση των μεγάλων ελλείψεων προσωπικού, η  επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η συνέχιση της λιτότητας στους μισθούς μας εντάσσονται στο σχεδιασμό για λειτουργία των δημόσιων μονάδων ως «αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες» που θα καλύπτουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος του κόστους λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας, από την «πώληση» υπηρεσιών υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία. Για να μπορούν να «ανταπεξέλθουν» τα νοσοκομεία, χρειάζονται εργαζόμενους με λιγότερα δικαιώματα, με μικρότερο «μισθολογικό κόστος».

Στην κατεύθυνση αυτή, αναθέτουν στο ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ Α.Ε (όπως ονομάστηκε η ΕΣΑΝ Α..Ε)., να αναπτύξει το ελληνικό σύστημα DRG που θα εφαρμοστεί πιλοτικά σε 18 δημόσια νοσοκομεία».