Οι παιδίατροι εκφράζουν τη λύπη τους, που ακόμη και σήμερα -όπως λένε- υπάρχουν παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν σε χώρους νοσοκομείων, κόντρα σε κάθε ανθρώπινη και κοινωνική λογική, στερώντας από άλλα άρρωστα παιδιά «την ευχέρεια χρησιμοποίησης των νοσοκομειακών υποδομών λόγω υπερπλήρωσης».

Οι μαρτυρίες και οι αποκαλύψεις για κακοποιήσεις παιδιών σε δομές φιλοξενίας «μας προκαλούν αποτροπιασμό και μας αναγκάζουν να παρέμβουμε», λένε τα μέλη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων.

Προσθέτουν δε, πως στην Ελλάδα λειτουργούν πολλές δομές φιλοξενίας παιδιών με την μορφή της ΜΚΟ, που εξυπηρετούν μεν ένα εξαιρετικά σημαντικό πρόβλημα για τα παιδιά που έχουν απομακρυνθεί για διαφόρους λόγους από τις οικογένειές τους, ή έχασαν τους γονείς ή τους κηδεμόνες τους, αλλά από την άλλη, έχουν δημιουργηθεί πολλές «στρεβλώσεις» στο σύστημα προστασίας αυτών των παιδιών.

Οι Παιδίατροι τάσσονται -μεταξύ άλλων- κατά της ύπαρξης κρατικών ή μη κρατικών δομών μακροχρόνιας φιλοξενίας παιδιών και ζητούν να ενισχυθεί ο θεσμός της υιοθεσίας και αναδοχής.

Επίσης ζητούν, οι εργαζόμενοι στις δομές να υποβάλλονται σε περιοδική ψυχιατρική εκτίμηση και να απομακρύνονται όσοι έχουν αποκλίνουσες συμπεριφορές, ενώ και τα ίδια τα παιδιά θα πρέπει να παρακολουθούνται από ειδικους για τη φυσιολογική ψυχολογική ανάπτυξή τους. 

Δείτε αναλυτικά τι προτείνουν:

Ομοσπονδία Παιδιάτρων: Οι 8 προτάσεις τους

Πιο συγκεκριμένα, οι Παιδίατροι παραθέτουν τους παρακάτω 8 προβληματισμούς – προτάσεις.

Όπως λένε χαρακτηριστικά:

1. Είναι κάθετα αντίθετοι σε όλες τις κρατικές ή μη κρατικές δομές φιλοξενίας παιδιών, που στόχο έχουν τη μακροχρόνια φιλοξενία των παιδιών στους χώρους τους. Πιστεύουν ότι η φιλοξενία στις δομές, πρέπει να στοχεύει στην προσωρινή – ελάχιστη διαμονή – των παιδιών και όλοι οι φορείς πρέπει να επικεντρώνονται στην κατά το δυνατό ταχύτερη αναδοχή ή υιοθεσία των παιδιών.
2. Είναι ανθρωπίνως απαράδεκτο, δεν συνάδει με τις τρέχουσες κοινωνικές και παιδιατρικές αντιλήψεις για την καλή υγεία και ψυχοσωματική ανέλιξη των παιδιών και έρχεται σε αντίθεση με την διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των παιδιών (την οποία και η χώρα μας έχει συνυπογράψει), να ζουν παιδιά και να μεγαλώνουν σε δομές φιλοξενίας, αντί να διαβιώνουν σε προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον.
3. Η επίτευξη του στόχου της ένταξης των παιδιών σε περιβάλλον οικογενειακής διαβίωσης, απαιτεί την περαιτέρω απλοποίηση των διαδικασιών αναδοχής και υιοθεσίας.
4. Ιδιαίτερη βαρύτητα πιστεύουν ότι πρέπει να δοθεί στο θεσμό της αναδοχής, με παροχή περισσοτέρων κινήτρων προς τις υποψήφιες ανάδοχες οικογένειες, τα οποία κίνητρα θα πρέπει με καμπάνιες να δημοσιοποιηθούν ώστε να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του γενικού πληθυσμού.
5. Θα πρέπει να θεσμοθετηθούν νομοθετικές ρυθμίσεις διοικητικού ελέγχου των ιδιωτικών και δημοσίων δομών – φορέων φιλοξενίας παιδιών, αλλά κυρίως να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για την περιοδική εκτίμηση της ψυχικής υγείας των εργαζομένων στις δομές αυτές. Τα άτομα που θα παρουσιάζουν αποκλίνουσες συμπεριφορές θα πρέπει να απομακρύνονται άμεσα.
6. Παράλληλα θα πρέπει να καθορισθεί η περιοδική αξιολόγηση και εκτίμηση της φυσιολογικής ψυχολογικής ανάπτυξης των παιδιών όπως και διερεύνηση από ειδικούς για την πιθανότητα κακοποίησης ή εκφοβισμού.
7. Θα πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα από τους χώρους των νοσοκομείων όλα τα υγιή παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν εκεί, καθώς δεν υπάρχει η απαραίτητη υποδομή, αλλά απλώς διαβιώνουν χωρίς να μπορούν να έχουν την απαραίτητη για την ηλικία τους προσωπική φροντίδα, επιβαρύνοντας ταυτόχρονα το σύστημα υγείας.
8. Σε όλα τα παιδιά που φιλοξενούνται σε δομές φιλοξενίας, θα πρέπει για όσο χρόνο παραμένουν στις δομές αυτές, να υπάρξει – όπου δεν υπάρχει – πλήρης ιατρική παρακολούθηση με τους προβλεπόμενους εμβολιασμούς για την κάθε ηλικία, παρακολούθηση της ψυχοσωματικής τους ανάπτυξης και παροχή κάθε είδους ψυχολογικής υποστήριξης.

Τέλος οι Παιδίατροι λένε ότι ελπίζουν οι θέσεις τους να εισακουστούν, ενώ αισθανόμενοι ότι η Ομοσπονδία μπορεί να συμβάλει με τη συμμετοχή της σε οποιαδήποτε προσπάθεια επίλυσης των θεμάτων αυτών, δηλώνουν παρόντες «στη μεγάλη προσπάθεια για την υγιή ανέλιξη του παιδικού πληθυσμού», όπως καταλήγουν.