της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη
Ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό και την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ απέστειλε ο πρόεδρος του ΦΣΑ θέτοντας ανοιχτά, σημαντικά ερωτήματα, που αφορούν στην απελευθέρωση χωρίς όρια του επαγγέλματος του φαρμακοποιού.
Ο κ. Σοφιανόπουλος τονίζει στην επιστολή του, ότι οι ξένοι ηγέτες που ζητούν από εμάς να αλώσουμε τον χώρο του φαρμακείου, προστατεύουν τους δικούς τους επαγγελματίες, κατοχωρώνοντας το επάγγελμά τους. Και ζήτησε από τη νυν πολιτική ηγεσία να πει «όχι», όπως ακριβώς το ίδιο ζητούσε από την συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.
Διαβάστε εδώ την ανοιχτή επιστολή:
Κύριε Πρωθυπουργέ, σεβαστοί Βουλευτές,
Αν και ο πρόεδρος ενός επαρχιακού συλλόγου επιστημόνων, ακόμα και αν αυτός είναι αντιπρόεδρος δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου, δεν αποτελεί πιθανά πρόσωπο που οι απόψεις του να ελκύσουν την προσοχή σας, απευθύνομαι σε εσάς μήπως η λαϊκή θυμοσοφία του ‘’από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια’’, αποτελέσει ύστατο κίνητρο ανάγνωσης της επιστολής.
Ο φαρμακευτικός κλάδος βρίσκεται στο ‘’εδώλιο του κατηγορουμένου’’ των δανειστών, υπό την έννοια της προαπαιτούμενης απελευθέρωσης του επαγγέλματος, ένα νούμερο μέσα στα 48. Ίσως για εσάς να είναι ένα απλό προαπαιτούμενο, ένα βήμα πίσω, μπροστά στα πιθανά μεγάλα που σχεδιάζετε, αν και προσωπικά είμαι πεπεισμένος πως θα είναι στο κενό.
Φυσικά οι 10.000 οικογένειες φαρμακοποιών και οι 15.000 οικογένειες φαρμακοϋπαλλήλων, η πλειοψηφία των οποίων θα περάσει στην ανεργία, ενώ ελάχιστοι από αυτούς θα απασχοληθούν με μισθούς οικονομικής δουλοπαροικίας, όπως επισήμανε και ο αείμνηστος Βαρουφάκης (πολιτικά εννοώ), ίσως να είναι μία σταγόνα μπροστά στα εκατομμύρια άλλων συμπολιτών μας που πλήττονται με τον Α’ ή Β’ τρόπο.
Όμως οι πολλές σταγόνες κάνουν το πολύ νερό και το πολύ νερό τη μεγάλη θάλασσα. Με τον τρόπο αυτό των δήθεν συντεχνιών, οι δανειστές διέλυσαν όλη την ελληνική κοινωνία 5 χρόνια τώρα, το γνωρίζετε καλύτερα από εμένα.
Εάν η συγκεκριμένη ‘’απελευθέρωση’’, ουσιαστικά παράδοση της επιστημονικότητας και του κύρους του αρχαιότερου επιστημονικά κλάδου στη χώρα, αποτελεί θέση του κόμματος και της κυβέρνησής σας, αν πιστεύετε ότι η παράδοση των φαρμακείων σε επιχειρηματίες τύπου Λιακουνάκου και Λαυρεντιάδη, αποτελεί μοχλό οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, τότε ξεκαθαρίστε το ευθέως και πραγματοποιήστε το.
Σε αντίθετη περίπτωση και με βάση από όσα πολύ καλά γνωρίζω από τις πολλαπλές προσωπικές μου επαφές εδώ στην πόλη μας, τόσο με τον κ. Σταθάκη, όσο και με τον κ. Ξανθό, όταν βρισκόσασταν στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην περίπτωση που δηλαδή όντως ιδεολογικά διαφωνείτε, αλλά και ως οικονομική εκτίμηση προβλέπετε πως μόνο οικονομική καταστροφή θα προκαλέσει το συγκεκριμένο μέτρο, τότε η υλοποίηση αυτής της δέσμευσης είναι σαφές πως αποτελεί προϊόν πιέσεων και εκβιασμού των δανειστών.
Στο σημείο αυτό να σας υπενθυμίσω αυτό που και ο βουλευτής πλέον Ευάγγελος Βενιζέλος σας τόνισε στις 14 Αυγούστου: «αν η συμφωνία αυτή είναι προϊόν εκβιασμού, και μάλιστα πολύωρου όπως διατείνεστε, τότε το σύνταγμά μας προβλέπει πως είναι άκυρη και δεν πρέπει να υλοποιηθεί με οποιοδήποτε κόστος», μιας και υποτίθεται πως το Σύνταγμα είναι το υπέρτατο αγαθό του Έλληνα πολίτη.
Επιστρέφοντας όμως στο δια ταύτα, θα ήθελα να σας προτείνω όταν θα διαπραγματεύεστε με τους δανειστές, να απευθύνετε στον κ. Σόιμπλε και στον κ. Μοσχοβισί το εξής ερώτημα: Για ποιο λόγο προστατεύουν τους δικούς τους πολίτες φαρμακοποιούς με απόλυτη κατοχύρωση του φαρμακευτικού επαγγέλματος, ενώ για τους Έλληνες πολίτες φαρμακοποιούς, επιθυμούν την οικονομική δουλοπαροικία.
Το ότι υπάρχει ένα χρέος προς τους δανειστές, με βάση την κοινή λογική, σημαίνει πως από την ώρα που αποδεχόμαστε το χρέος είμαστε υποχρεωμένοι να συζητούμε μέτρα που θα αποφέρουν ισοδύναμα κέρδη, τα οποία θα λάβουν οι δανειστές προς την απομείωση του. Μήπως ο Υπ. Οικονομικών κ. Τσακαλώτος μπορεί να μας εξηγήσει με απλά λόγια, πόσα χρήματα θα αποφέρει στα ταμεία της χώρας η άλωση του φαρμακευτικού επαγγέλματος. Διότι αν είναι με τις απολαβές αυτές να συμβάλουμε στη μείωση του χρέους, για να ζήσουν καλύτερα οι επόμενες γενιές, να το αποδεχτούμε με βαριά καρδιά.
Αν είναι όμως για ιδεοληπτικούς, νεοφιλελεύθερους, κερδοσκοπικούς εκβιασμούς να παραδοθούμε ως βορά στο μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο, στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης και υπό το κράτος πίεσης της όποιας οικονομικής ασφυξίας, τότε κ. Πρωθυπουργέ και σεβαστοί Βουλευτές, οφείλετε να πείτε και κανένα όχι. Όπως ακριβώς συμβουλεύατε την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου μέχρι τις αρχές του 2015.
Αλλιώς, αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ, κινδυνεύετε από κάθε λέξη του Συντάγματος να μετατραπείτε σε κάθε λέξη στο στόμα του Σόιμπλε. Και σας υπενθυμίζω πως εσείς προσωπικά ο ίδιος, όχι πολύ μακριά, τον προηγούμενο Φλεβάρη με τον κ. Γκουρία, πρόεδρο του ΟΟΣΑ δίπλα σας, από τα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου, δηλώνατε πως η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ είναι πλαστή, προϊόν συμφερόντων ελληνικής διαπλοκής και πως η υπογραφή του κ. Γκουρία ουσιαστικά υποκλάπηκε και το ίδιο αργότερα επαναλάβατε με τον πιο επίσημο τρόπο, λίγες ημέρες αργότερα, από το πρωθυπουργικό έδρανο του κοινοβουλίου.
Τι άραγε άλλαξε από τότε, κύριε πρωθυπουργέ και αξιότιμοι βουλευτές;
Τι είναι αυτό στα αλήθεια που θα σας αναγκάσει να εφαρμόσετε κάτι που δεν πιστεύετε, εν ονόματι μηδενικού οικονομικού οφέλους για τη χώρα;
Οι υποχωρήσεις εν ονόματι της όποιας οικονομικής ασφυξίας πρέπει να έχουν και ένα όριο. Ένα όριο που καθορίζεται από την αξιοπρέπεια, τη δημοκρατία, τη λογική, την ισοτιμία μέσα στην Ευρώπη που λέτε πως οραματίζεστε. Μια λεπτή κόκκινη γραμμή.
Προσέξτε κύριε Πρωθυπουργέ και αξιότιμοι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Μεθαύριο, εν ονόματι της ανάπτυξης μπορεί να σας ζητήσουν να κατεβάσετε και την Ελληνική σημαία και τότε πιθανά να αναγκαστείτε να δικαιολογηθείτε με αυτό που ο αλήστου μνήμης, ευτυχώς πρώην υπουργός εξωτερικών κ. Πάγκαλος, είχε τότε δηλώσει επισήμως: «Δεν πάει να το πάρει το παλιόπανο και ο αέρας»!!!
Με τιμή,
Ανδρέας Σοφιανόπουλος,
Πρόεδρος Φ.Σ. Αχαΐας,
Αντιπρόεδρος Π.Φ.Σ.