της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη
Συγγενείς καλούνται να αγοράσουν και να φέρουν μαζί τους στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται ο δικός τους άνθρωπος, από γάζες και ειδικά τσιρώτα μέχρι χαρτί υγείας (ακούσαμε προ μηνών σε ένα Κέντρο Υγείας της περιφέρειας)…
Φάρμακα λείπουν και οι γιατροί είτε κάνουν προσωρινά την θεραπεία ασθενών πιο…συντηρητικά είτε ζητούν από συγγενείς να τα προμηθευτούν ιδιωτικά. Όσο για τα ακριβά φάρμακα που προορίζονται για σοβαρά και χρόν ια πάσχοντες, το «στερούνται» είναι πάγια πια τακτική και πραγματικότητα στα νοσοκομειακά φαρμακεία.
Και μέσα σε όλα αυτά, υποστελέχωση. Γιατροί και νοσηλευτές έσπευσαν όπως- όπως να εγκαταλείψουν την …βάρκα που βουλιάζει βγαίνοντας σε κανονική ή ελαφρώς πρόωρη συνταξιοδότηση. Νέοι γιατροί που μόλις ειδικεύτηκαν και επιμελητές Β΄αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό και προσλήψεις έχουν να γίνουν εδώ και κάτι χρόνια…
Κλειστές κλίνες ΜΕΘ λόγω έλλειψης νοσηλευτών, κλειστές χειρουργικές κλίνες λόγω έλλειψης χειρουργών και αναισθησιολόγων, μετακινήσεις γιατρών μεταξύ νοσοκομείων της ίδιας ΥΠΕ , επικουρικοί με 9μηνη ή 12μηνη θητεία είναι πάγιες τακτικές που μόνο «μπαλώματα κάνουν. Προσπαθούν να βελτιωθούν και να βοηθήσουν το σύστημα με κάποιες προσλήψεις που υπεγράφησαν προ ημερών αλλά τα προβλήματα έχουν τόσο γιγαντωθεί που χρειάζονται τομές ακι ρήξεις!