Το ρεπορτάζ του Iatropedia ανέδειξε την εξής πραγματικότητα: Από τα τέλη του 2014 είναι σε διαδικασία ολοκλήρωσης δυο κεντρικοί διαγωνισμοί προμήθειας βηματοδοτών, απινιδωτών και στεντ, έχουν βρεθεί οι μειοδότες αλλά δεν έχει γραφτεί η τελευταία σελίδα στη διαδικασία προμήθειας!
Το ΕΣΥ δεν έχει χρήματα για απινιδωτές και βηματοδότες- Ούτε για τις μπαταρίες τους
Βηματοδότες και απινιδωτές με το «σταγονόμετρο» ακόμα και στα πανεπιστημιακά
Δεν υπάρχουν προϋπολογισμοί για βηματοδότες σε Νίκαια, Λαϊκό και Ερυθρό
Το αποτέλεσμα είναι να προμηθεύονται τα νοσοκομεία τα υλικά αυτά με ρυθμό δυσανάλογα μικρό των αναγκών. Δηλαδή ενώ συρρέουν κάθε εβδομάδα 8-10 ασθενείς σε μια μονάδα, η δυναμικότητα σε υλικά είναι για έναν ή δύο το πολύ ασθενείς! Κι όταν ο …κόμπος φτάσει στο φτένι, τότε οι διοικητές αναγκάζονται να αποταθούν στην κατασκευάστρια εταιρία ζητώντας 2-3 κομμάτια για να λύσουν το πρόβλημα των ημερών αλλά και να δώσουν με το τρόπο αυτό παράταση στο πρόβλημα.
Ποιον δεν συμφέρει να ολοκληρωθούν οι διαγωνισμοί;
Ένας βηματοδότης σήμερα στοιχίζει 600 ευρώ ενώ πριν το 2009 μπορεί να στοίχιζε ακόμα και 5000! Άρα έχει επέλθει κάθαρσις και οι τιμές είναι ούτως ή άλλως εκεί που έπρεπε να είναι! Από την άλλη πλευρά, οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν την δυνατότητα να αποταθούν σε ιδιωτικό νοσοκομείο για τοποθέτηση τέτοιων υλικών και συσκευών καθώς δεν έχουν πια καθόλου χρήματα «στο στρώμα».
Αν λοιπόν ο κεντρικός διαγωνισμός ολοκληρωνόταν, τότε όλα τα προβλήματα θα λύνονταν. Το γεγονός ότι δεν συμβαίνει αυτό, σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ότι δεν έχει χρήματα η Πολιτεία για να πληρώσει όλες τις ανάγκες των ασθενών- ασφαλισμένων.
Ούτως ή άλλως, όπως μαθαίνουμε, περνούν όχι απλά μήνες αλλά χρόνια πριν πληρωθούν οι προμηθευτές για όσα παρέχουν αυτή τη στιγμή με το σταγονόμετρο. Αν λοιπόν καλύπτονταν άμεσα και πλήρως όλες οι ανάγκες τις επικράτειας, τότε είναι βέβαιο ότι δεν θα πληρώνονταν παρά χρόνια μετά!