Της Δήμητρας Ευθυμιάδου
Με βήματα χελώνας πραγματοποιείται στη χώρα μας η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών υγείας κάτι που θεωρείται αυτονόητο στον υπόλοιπο πλανήτη.
Από το 2012 οπότε και μπήκε στη ζωή μας η ηλεκτρονική συνταγογοράφηση φαρμάκων κάτι άρχισε να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Οι συνταγές φαρμάκων ελέγχονται από το σύστημα και είναι γνωστό ποιος συνταγογραφεί και τι.
Βέβαια αυτό αποτελεί μόνο ένα μικρό βήμα μπροστά στις αναρίθμητες υπηρεσίες που παρέχονται σήμερα και δε ελέγχονται.
Μια δεύτερη προσπάθεια έγινε με την ενσωμάτωση των θεραπευτικών πρωτοκόλλων στο ηλεκτρονικό σύστημα ώστε οι γιατροί να ακολουθούν συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές για τη θεραπεία των ασθενών τους.
Όπως εξηγεί ο Λευτέρης Θηραίος, Γενικός Ιατρός και Γενικός Γραμματέας Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών: “Μετά από σχετική απόφαση της Ολομέλειας του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ), καθιερώνεται από τις αρχές του 2012, η «πλήρης και καθολική εφαρμογή των όσων περιγράφονται στα 160 θεραπευτικά πρωτόκολλα που έχουν εγκριθεί από το ΚΕΣΥ και τα οποία έχουν δημοσιευτεί και αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΕΟΦ».
Πάντως οι επιστημονικές εταιρείες που έχουν αναλάβει την ευθύνη για τη σύνταξη των θεραπευτικών πρωτοκόλλων προσθέτων κάθε μήνα και νέα δεδομένα όπως η Ελληνική Ρευματολογική Εταιρεία που πρόσφατα παρέδωσε τα δικά της πρωτόκολλα στην ηγεσία του υπουργείου Υγείας προκειμένου να αξιοποιηθούν.
Αντίστοιχη ενσωμάτωση έγινε και για το σύστημα της τιμολόγησης των υπηρεσιών (νοσηλείες) που προσφέρονται στα δημόσια νοσοκομεία το λεγόμενο σύστημα των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων (ΚΕΝ/DRGs) ώστε να μπορεί να ελέγχεται η δαπάνη για κάθε έναν που φιλοξενείται σε δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα. Βέβαια τα προβλήματα αναρίθμητα καθώς άλλο τα γράφουν τα …χαρτιά και άλλο τι γίνεται στην πράξη.
Πάντως κατά τον κ.Θηραίο για τη βλετίωση του συστήματος θα πρέπει το επόμενο διάστημα να ακολουθήσει:
η ενσωμάτωση ενός Ατομικού Ηλεκτρονικού Φακέλου Ασθενή (patient summary),
η δημιουργία Μητρώου Δεδομένων Ασθενών (patient registries),
η ανάπτυξη κλινικών/διαγνωστικών πρωτοκόλλων.
Διότι όπως σημειώνει: “Τα Κλινικά & Θεραπευτικά Πρωτόκολλα, ως οδηγίες βέλτιστης κλινικής πρακτικής και ορθής συνταγογράφησης, μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμο εργαλείο αναφοράς για τις θεραπευτικές αποφάσεις, καθώς επίσης και εργαλείο ελέγχου της ορθολογικής χρήσης των διαθέσιμων πόρων, με συνακόλουθο τον εξορθολογισμό της δαπάνης, προς όφελος του ασθενή”.