Το σπουδαιότερο απ’ όλα είναι να καταλάβουμε γιατί φοβόμαστε το συγκεκριμένο πράγμα. Άλλοι φόβοι είναι αρχέγονοι, όπως αυτοί που έχουν να κάνουν με τον αν θα μας αποδεχθούν οι άλλοι άνθρωποι. Αυτός ο φόβος προέρχεται από τις εποχές που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να επιβιώσει αν τον έδιωχνε η κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκε, αφού τότε δεν είχε ούτε τροφή ούτε στέγη. Άλλοι φόβοι πάλι προέρχονται από τραύματα της παιδικής ηλικίας, από γεγονότα που συνέβησαν όταν είμασταν πολύ μικροί και ούτε καν τα θυμόμαστε.
Αναλόγως με το είδος του φόβου, οι ψυχολόγοι συμβουλεύουν να βρούμε κατ’ αρχήν γιατί φοβόμαστε κάτι και μετά να το αντιμετωπίσουμε με έναν από τους ακόλουθους τρεις τρόπους –ή και με τους τρεις αν χρειάζεται:
1. Σταδιακή έκθεση στο αντικείμενο του φόβου ώσπου να πεισθούμε με την λογική ότι η κατάσταση βρίσκεται υπό τον έλεγχό μας και ότι η λογική μας λέει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε το συγκεκριμένο πράγμα.
2. Αντιμετώπιση του φόβου με δυναμικό τρόπο, πράγμα που αυξάνει την τεστοστερόνη και την αυτοπεποίθηση.
3. Με την ορμόνη ωκυτοκίνη, την «ορμόνη της αγάπης». Η συγκεκριμένη ορμόνη παράγεται από τον οργανισμό με μία αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί. Έχει αποδειχθεί το καλύτερο «φάρμακο» για τον φόβο. Πειραματικά η ωκυτοκίνη έχει δοθεί σε ανθρώπους με την μορφή ρινικού σπρέι για να νικήσουν τον φόβο τους και τα αποτελέσματά της ήταν τόσο σημαντικά, ώστε τώρα γίνονται έρευνες για την παραγωγή φαρμάκων με βάση την ορμόνη αυτή. Ως τότε πάντως, μια καλή, ζεστή αγκαλιά είναι ό,τι καλύτερο κατά του κάθε φόβου.