Διαβάστε εδώ αναλυτικά την τοποθέτηση:
Η PRAKSIS ως ενεργό μέρος της κοινωνίας των πολιτών αναγνωρίζει τη χρησιμότητα της σύστασης της Επιτροπής Διαπραγμάτευσης αναφορικά με την πρόσβαση των συμπολιτών μας στην καινοτομία στο θέμα της υγείας. Υπό αυτό το πρίσμα, και καθώς ήταν ένα από τα αιτήματά μας για την άρση των εμποδίων πρόσβασης στο φάρμακο, θεωρούμε σημαντική τη σύστασή της.
Παρόλα αυτά και με αφορμή την κυκλοφορία της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) Αριθμ. Α1β/Γ.Π.οικ: 12298 «Ορισμός μελών στην Επιτροπή Διαπραγμάτευσης του ΕΟΠΥΥ», εντοπίζουμε τέσσερα (4) προβληματικά σημεία αναφορικά με τη λειτουργία της Επιτροπής Διαπραγμάτευσης, τα οποία ως επί το πλείστον απορρέουν από την ΚΥΑ που προβλέπει την σύστασή της (990168/13) αλλά και την ΚΥΑ της σύνθεσής της.
1) Η αρχή της διαφάνειας τίθεται άμεσα υπό αμφισβήτηση στο έδαφος της εμπιστευτικότητας και της υπαγωγής του δημόσιου συμφέροντος στο εμπορικό συμφέρον. Οι προστατευτικές πολιτικές τιμολόγησης του φαρμάκου (π.χ. τιμές αναφοράς σε επίπεδο Ε.Ε.) γίνονται άλλοθι για την θεσμοθέτηση μιας αρχής αδιαφάνειας που αντιτίθεται στις αρχές της κοινωνικης λογοδοσίας. Μάλιστα αυτό γίνεται με τροποποίηση στο άρθρο 3.1.3 από το ΦΕΚ 1021Β/03-03-2015. Είναι άξιο διερεύνησης το γεγονός του όψιμου ενδιαφέροντος για άμεση λειτουργία της επιτροπής από την βιομηχανία και τους συμμάχους της μετά από αυτή την τροποποίηση. Το παράδειγμα διαπραγμάτευσης νέων θεραπειών για την Ηπατίτιτδα C με Αντϊκά Άμμεσης Δράσης (ΑΑΔ), που μεθοδεύεται, έχει ως συστατικό την αδιαφάνεια και το κρύψιμο των τιμών από τους πολίτες που καλούνται να πληρώσουν το κόστος (μοντέλο Πορτογαλίας).
2) Τα Κριτήρια Διαπραγμάτευσης (3.2) είναι εξαιρετικά γενικόλογα χωρίς αναφορά σε τεχνικούς δείκτες και επιστημονικά κριτήρια αξιολόγησης τεχνολογιών υγείας. Χρειάζεται τουλάχιστον μια αναλυτική διευκρινιστική αναφορά των τεχνικών δεικτών που θα χρησιμοποιηθούν.
3) Χρειάζεται ένας Κανονισμός Λειτουργίας της Επιτροπής που θα επιλύει τις ασάφειες που επισημαίνουμε παραπάνω. Ο Κανονισμός οφείλει να συνταχθεί με τρόπο επιστημονικά άρτιο από το προσωπικό του ΕΟΠΠΥ και διαφανή προς την Κοινωνία Πολιτών και τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη.
4) Η συμμετοχή υπαρχόντων ευρύτερων θεσμικών οργάνων αλλά και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, που εργάζονται με μεγάλο εύρος στο χώρο της υγείας και της δημόσιας υγείας και γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα εμπόδια πρόσβασης μεγάλων ομάδων ασθενών, θα ήταν προς όφελος της κοινωνίας και του συστήματος υγείας. Σήμερα όλοι αυτοί οι φορείς μένουν εκτός επιτροπής.
Τέλος αναρωτιόμαστε πώς μια επιτροπή γνωμοδοτικού χαρακτήρα, δηλαδή χωρίς εκτελεστική δικαιοδοσία, μπορεί να εξαντλήσει τα περιθώρια διαπραγμάτευσης, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την 9μηνη θητεία της προηγούμενης επιτροπής αντιστοίχου πλαισίου.
Να σημειώσουμε ότι τα παραπάνω σημεία έχουν ήδη τεθεί υπόψη της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας.