Πρωτοβάθμια Φροντίδα: Απογευματινά χειρουργεία με αμοιβή στο ΕΣΥ – Πόσα θα πληρώνει ο ασθενής

Το νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), το οποίο αναμένεται να τεθεί άμεσα σε δημόσια διαβούλευση και να ψηφιστεί από τη Βουλή τον επόμενο μήνα, δημιουργεί νέα δεδομένα τόσο για τους ασθενείς, όσο και για τους λειτουργούς της υγείας του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Συγκεκριμένα και μεταξύ άλλων, καθιερώνει τον θεσμό του “προσωπικού θεράποντος γιατρού”, θέτει ποιοτικά κριτήρια σε μηχανήματα και υπηρεσίες που “πουλάει” ο ιδιωτικός τομέας στον ΕΟΠΥΥ και αντιμετωπίζει το τεράστιο πρόβλημα με τις πολύμηνες καθυστερήσεις στις χειρουργικές επεμβάσεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, με το μέτρο των “επ’ αμοιβή απογευματινών χειρουργείων” εντός του ΕΣΥ.

Δείτε επίσης: Πλεύρης – Ο νέος “προσωπικός γιατρός” και πώς τον επιλέγουμε – Τέλος στις πρωτοβάθμιες υπηρεσίες από νοσοκομεία

Πλεύρης: Το 30% της δαπάνης της επέμβασης και η αμοιβή γιατρού, βαρύνουν τον ασθενή

Σύμφωνα με αναλυτική ενημέρωση που παραχώρησε ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης στους δημοσιογράφους, το μέτρο των απογευματινών χειρουργείων δεν θα επηρεάσει σε καμία περίπτωση τη λειτουργία των έκτακτων χειρουργείων και των τακτικών πρωινών. Μάλιστα, όπως τόνισε, δεν θα μπορούν να τεθούν σε λειτουργία τα απογευματινά χειρουργεία σε κάποιο νοσοκομείο, εάν προηγουμένως δεν υπάρχει πλήρωση της πρωινής λίστας.

Το μέτρο σχεδιάστηκε με τρόπο τέτοιο, ώστε να δίνει τη δυνατότητα στους μεν γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό (διοικητικοί, τραυματιοφορείς κλπ) να αυξήσουν τις αμοιβές τους εντός του δημοσίου συστήματος υγείας και στους δε ασθενείς, να βρουν έγκαιρα ραντεβού για τη χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματός τους εντός του ΕΣΥ. Σίγουρα όχι δωρεάν, αλλά σε τιμή χαμηλότερη από αυτή του ιδιωτικού τομέα, όπως ανέφερε ο υπουργός Υγείας.

Συγκεκριμένα, ο πολίτης θα πληρώνει το 30% του συνόλου της δαπάνης του χειρουργείου και εξολοκλήρου την αμοιβή του γιατρού, το ύψος της οποίας δεν είναι γνωστό σήμερα ποιο θα είναι, αλλά θα καθορίζεται με βάση τις τιμές των ασφαλιστικών εταιρειών.

Το 70% της πληρωμής (που θα καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ ή η ασφαλιστική εταιρεία) θα πηγαίνει στο νοσοκομείο και το 30% που θα πληρώνει ο ασθενής στο υγειονομικό προσωπικό, όπως εξήγησε ο Θάνος Πλεύρης:

“Θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στα νοσοκομεία, όπως ακριβώς λειτουργεί ο ΕΟΠΥΥ με τις ιδιωτικές κλινικές, να μπορεί να λειτουργήσει στα απογευματινά χειρουργεία. Δηλαδή, ο ΕΟΠΥΥ καλύπτει το 70% και το 30% να είναι η συμμετοχή του ασθενούς, ο οποίος θα καλύπτει και την αμοιβή του γιατρού. Το 70% που καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ θα πηγαίνει στα νοσοκομεία δηλαδή, και το 30% που καλύπτει ο ασθενείς, θα πηγαίνει στο προσωπικό που συμμετέχει στα χειρουργεία. Και θα υπάρχει από λίστα που θα πάρουμε από ασφαλιστικές εταιρείες για την αποζημίωση την οποία θα παίρνει ο γιατρός του ΕΣΥ από τον ασθενή”, σημείωσε ο υπουργός.

“Οικονομικά κίνητρα στο υγειονομικό προσωπικό να δουλεύει το απόγευμα”

Ο νόμος για τη λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων έχει ψηφιστεί από το 2002, δηλαδή εδώ και 20 χρόνια, αλλά δεν είχε εφαρμοστεί. Σήμερα όμως, η κατάσταση είναι τέτοια στα δημόσια νοσοκομεία, που το προσωπικό δεν επαρκεί ώστε να καλυφθούν όλες οι θέσεις που απαιτούνται για την απορρόφηση του συνόλου των τακτικών χειρουργείων. Με αποτέλεσμα πολύμηνες λίστες αναμονής ακόμη και στα ογκολογικά χειρουργεία, που κανονικά δεν μπορούν να περιμένουν.

Δείτε επίσης: Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Μεταξά»: Λίστες αναμονής στα χειρουργεία λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων 

Με το νέο μοντέλο, το Υπουργείο Υγείας φιλοδοξεί να αυξήσει τη διαθεσιμότητα του υπάρχοντος προσωπικού προσφέροντας επιπλέον οικονομικά κίνητρα, ώστε να εργάζεται και το απόγευμα.

Στα επιχειρήματα για το νέο εγχείρημα περιλαμβάνονται τα εξής πλεονεκτήματα:

• δεν επηρεάζεται η πρωινή λειτουργία των δωρεάν χειρουργείων, η οποία αποτελεί προτεραιότητα
• θα είναι πιο “οικονομική” η δαπάνη για τον ασθενή σε σχέση με την αμοιβή χειρουργείου στον ιδιωτικό τομέα
• θα λαμβάνουν επιπλέον αμοιβές οι (υποαμοιβόμενοι) υγειονομικοί υπάλληλοι

Ωστόσο, οι παραπάνω στόχοι δεν θα επιτευχθούν με δαπάνη του κράτους, αλλά του ίδιου ασθενούς που -ούτως ή άλλως- πληρώνει ισοβίως στο κράτος ασφαλιστικές εισφορές υγείας και περίθαλψης.