Όπως αποκαλύπτει ο υπουργός Υγείας (ΥΥΚΑ) στην φιλοκυβερνητική εφημερίδα, «το 2015 και κυρίως τώρα μέσα στο 2016 έχουμε προωθήσει αρκετές προσλήψεις μόνιμου και επικουρικού προσωπικού, οι οποίες κάλυψαν ένα πολύ μεγάλο μέρος των συσσωρευμένων αναγκών, ιδιαίτερα στα επαρχιακά νοσοκομεία αλλά και τα νοσοκομεία της Αθήνας. Διορίστηκαν εδώ και έναν χρόνο πάνω από 1.200 επικουρικοί γιατροί, προκηρύχθηκαν 760 θέσεις μόνιμων γιατρών ΕΣΥ, ολοκληρώνεται η τοποθέτηση της πρώτης δέσμης περίπου 1.000 προσλήψεων μόνιμου νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού, ακολουθεί άλλη μία για 1.600 άτομα και η συμπληρωματική της για ακόμη 1.200, δηλαδή περίπου 5.000 εργαζόμενοι συνολικά. Μαζί με τις 500 προσλήψεις για τις ΜΕΘ μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ, τις 585 επικουρικού μη ιατρικού προσωπικού, τους πάνω από 200 διορισμούς ειδικευμένων γιατρών ΕΣΥ από παλιές κρίσεις και τις 1.000 προσλήψεις από τον διαγωνισμό διοικητικών υπαλλήλων του ΑΣΕΠ το 1998, έχουμε αθροιστικά μια ένεση ανθρώπινου δυναμικού στο σύστημα που ξεπερνά τα 6.000 άτομα. Είναι αδιαμφισβήτητα η πρώτη σημαντική και μαζική παρέμβαση ενίσχυσης του ΕΣΥ από την έναρξη της κρίσης».
Όσο για τα χρήματα από τις τηλεοπτικές άδειες ο κ. Ξανθός επανέλαβε ότι «περίπου 50 εκατ. ευρώ από τις τηλεοπτικές άδειες θα πάνε σε πρόσληψη μέσω ενός ειδικού προγράμματος 12μηνης απασχόλησης του ΟΑΕΔ 4.000 νοσηλευτών, παραϊατρικού και λοιπού προσωπικού. Αυτό θα είναι επίσης μια πολύ μεγάλη, έστω και μικρής διάρκειας, λειτουργική «ανάσα» για το σύστημα Υγείας».
Όσο για τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία ο υπουργός Υγείας -που είναι άλλωστε ένας εξ αυτών- είπε ότι «το προσωπικό των νοσοκομείων καταβάλλει υπερπροσπάθεια και είναι πραγματικός ηρωισμός σήμερα, με αυτές τις συνθήκες, να δουλεύεις στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, με αφόρητη εργασιακή πίεση και σε καθεστώς σοβαρών μισθολογικών περικοπών. Ακριβώς λόγω αυτής της πολύτιμης συνεισφοράς των εργαζομένων και φυσικά λόγω της χρηματοδοτικής και λειτουργικής στήριξης από την κυβέρνηση δεν κατέρρευσε το ΕΣΥ πέρυσι. Και, προφανώς, η καταστροφολογία περί διάλυσης της δημόσιας περίθαλψης δεν έχει καμία πραγματική βάση».