ΤΙ μπορεί άραγε να κερδίσει κανείς κόβοντας τιμές φαρμάκων που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απευθύνονται ακόμη και μόνο σε 13 έλληνες ασθενείς; Άγνωστο, αλλά παρ αυτά το υπουργείο Υγείας «ψαλιδίζει» τις τιμές των λεγόμενων ορφανών φαρμάκων που απευθύνονται δηλαδή σε σπάνια νοσήματα προκειμένου να αποκομίσει οφέλη για τα ταμεία της …τρόικας.
Η κίνηση αυτή γίνεται στο πλαίσιο της γενικότερης φαρμακευτικής πολιτικής που λέει πως πρέπει να περιορισθεί το κέρδος της φαρμακοβιομηχανίας, πολιτική που κρίνεται από τους περισσότερους ικανοποιητική. Ωστόσο όταν η πολιτική αυτή αφορά φάρμακα που απευθύνονται σε ελάχιστους ανθρώπους και εταιρείες απειλούν ακόμη και να τα αποσύρουν από την ελληνική αγορά, τότε το θέμα λαμβάνει άλλη διάσταση.
Και όχι τυχαία καθώς σήμερα με βάση τους υπολογισμούς τα σπάνια νοσήματα αφορούν λιγότερους από 5 ανθρώπους ανά 10.000 άτομα. Οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν είναι πρόθυμες τις περισσότερες φορές να αναπτύξουν φάρμακα για τις παθήσεις αυτές καθώς το κόστος παραγωγής και εμπορίας τους δεν θα μπορούσε να καλυφθεί από τις αναμενόμενες πωλήσεις των φαρμάκων χωρίς την παροχή κινήτρων.
Γι αυτό και στις περισσότερες χώρες παρέχονται τα απαραίτητα κίνητρα ώστε να παράγονται τα φάρμακα αυτά. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι στη χώρα μας υπάρχουν σκευάσματα που τα λαμβάνουν μόνο 10 ασθενείς. Με τη μείωση των τιμών τους πολλές εταιρείες απειλούν τώρα με απόσυρσή τους από την αγορά γεγονός όμως που σημαίνει ότι τα φάρμακα αυτά αναγκαστικά θα εισάγονται μέσω του ΙΦΕΤ από το εξωτερικό για να καλυφθούν οι ανάγκες των λιγοστών ασθενών. Βασική λεπτομέρεια: οι εισαγωγές φαρμάκων μέσω ΙΦΕΤ γίνονται συνήθως σε διπλάσιες ή ακόμη και σε τριπλάσιες τιμές σε κάποιες περιπτώσεις άρα η εξοικονόμηση πόρων μάλλον πάει …περίπατο.