Η προσπάθεια για την αναγνώριση των πηγών ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια από την τοπική αυτοδιοίκηση και τελικά είχε αποτέλεσμα, με την έκδοση της σχετικής απόφασης πριν από μερικές μέρες. Οι πηγές της Καλλιθέας λειτουργούσαν ως ιαματικές το 1930 (επί ιταλικής κατοχής της Δωδεκανήσου) και είχαν αποτελέσει πόλο τουριστικής έλξης για το νησί. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, το συγκρότημα των πηγών Καλλιθέας είχε παραμεληθεί, με αποτέλεσμα να χαθεί το νερό των ιαματικών πηγών.
Εδώ και λίγα χρόνια, με προσπάθειες της τοπικής αυτοδιοίκησης (του πρώην δήμου Καλλιθέας και του δήμου Ρόδου) τα κτίρια του συγκροτήματος συντηρήθηκαν και αναδείχτηκαν, ενώ εντοπίστηκαν και οι ιαματικές πηγές που υπήρχαν. Από το 2010 ο δήμος Ρόδου προσπαθούσε για την αναγνώριση των πηγών ως ιαματικών, κάτι που κατέστη δυνατόν με την απόφαση της υπουργού Τουρισμού, η οποία ανοίγει τον δρόμο για την υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων του δήμου, που φιλοδοξεί να αναπτύξει ακόμα περισσότερο την περιοχή, αναβαθμίζοντας το παρεχόμενο τουριστικό προϊόν του νησιού.
Στην απόφαση της υπουργού Τουρισμού, αναφέρονται τα χαρακτηριστικά και οι ιδιότητες του ιαματικού φυσικού πόρου και επισημαίνεται ότι ο φυσικός πόρος «νερό ιαματικής πηγής Καλλιθέας Ρόδου», έχει θερμοκρασία 19,1ο C, ηλεκτρική αγωγιμότητα (μο) στους 25o C:6070μS/cm, ενεργό οξύτητα (pH) (μο) 7,45, ραδιενεργά στοιχεία: ραδόνιο (Rn) (μο) 6,0+0,3 Bq/l , ράδιο (Ra) (μο) < 0,1 Bq/l , ουράνιο (U) (μο) < 1Bq/l , χημικά στοιχεία: Κάλιο (K+), Νάτριο (Na+), Ασβέστιο (Ca++), Μαγνήσιο (Mg++), Χλώριο (Cl-), θειικά (SO4-), οξυανθρακικά (HCO3-). Η παροχή σε κυβικά μέτρα είναι 10 m3/h. Ο φυσικός πόρος χαρακτηρίζεται και ταυτοποιείται ως: Ιαματικός, χλώριο-νατριούχος (NaCl), ψυχρός, υποτονικός με συγκεντρώσεις θειικών και μαγνησίου.
Το νερό των πηγών είναι κατάλληλο για λουτροθεραπεία και έχει ιαματικές ιδιότητες, όπως αναφέρει η απόφαση και ενδείκνυται για παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος και μετατραυματικές κακώσεις.
Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ