της Mαρίας Τσιλιμιγκάκη
Με την κατακόρυφη πτώση της φαρμακευτικής δαπάνης, οδηγηθήκαμε και σε αύξηση της συμμετοχής των ασθενών αλλά βέβαια και των υποχρεωτικών εκπτώσεων της φαρμακοβιομηχανίας, το clawback και τα rebates.
Η σημερινή πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, είναι τα επίπεδα της φαρμακευτικής δαπάνης να διατηρηθούν μέχρι ως έχουν μέχρι και το 2018. Για να απαντήσουμε θετικά στην πρόκληση αυτή, πρέπει να ανιχνεύσουμε δυνατότητες για ορθολογική χρήση των διαθέσιμων πόρων και να θέσουμε προτεραιότητες και ρεαλιστικούς στόχους στον προϋπολογισμό. Αντίθετα, είναι χρήσιμο να αποφύγουμε οριζόντιες μειώσεις αντιμετωπίζοντας όλες τις ασθένειες με τον ίδιο τρόπο καθώς αυτό αθ πλήξει τους ήδη ταλαιπωρημένους βαριά πάσχοντες ασθενείς.
Το τελευταίο διάστημα, έχουν στοχοποιηθεί τα φάρμακα της λίστας του νόμου 3816, δηλαδή τα αποκαλούμενα και ως «ακριβά» φάρμακα ή νοσοκομειακά καθώς αντιμετωπίζουν σοβαρές παθήσεις όπως είναι οι καρκίνοι, η σκλήρυνση κατά πλάκας και οι ηπατίτιδες.
Τοε επιχείρημα περί αλόγιστης χρήσης των φαρμάκων αυτών δεν ευσταθεί, καθώς για να χορηγηθούν, απαιτούνται αυστηρές διαδικασίες διάγνωσης και παρακολούθησης του ασθενούς. Άρα, η επιβολή κλειστού προϋπολογισμού με αυθαίρετο τρόπο, είναι εντελώς λανθασμένη τακτική την οποία θα «πληρώσουν» οι ασθενείς.
Η συνολική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ για όλα τα φάρμακα είναι 2,530 δις ευρώ ετησίως. Η ιδιωτική συμμετοχή ανέρχεται στα 712 εκατ. ευρώ. Η δε δαπάνη του ΕΟΠΥΥ για τα φάρμακα του ν.3816 είναι περίπου στα 650 εκατ. ευρώ κι άρα αφορά το 20% της συνολικής δαπάνης του Οργανισμού για τα φάρμακα.
Με την παγκόσμια τάση να στοχεύει προς την φαρμακευτική έρευνα και ανάπτυξη στοχευμένων, εξειδικευμένων θεραπειών, είναι σημαντικό η χώρα μας να εξασφαλίσει πρώτα απ΄όλα απρόσκοπτη πρόσβαση των ασθενών στην κατάλληλη θεραπεία, αφετέρου να αποφύγει τους κλειστούς προϋπολογισμούς καθώς το ΕΣΥ δεν έχει την κατάλληλη υποδομή για την εφαρμογή τους.
Αντίθετα, λύση θα αποτελούσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές με στόχο την μακροχρόνια επιβίωση του ΕΣΥ με την δημιουργία ανεξάρτητου οργανισμού αξιολόγησης ιατρικής τεχνολογίας, δημιουργία εθνικών μητρώων, συμφωνίες επιμερισμού του κόστους και αύξηση της χρήσης γενοσήμων με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα (τιμών και όγκων κατανάλωσης).
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας εξάλλου προτείνει για την μείωση του κόστους θεραπείας για τον καρκίνο:
-Μεγαλύτερη χρήση έρευνας και συγκριτική αποτελσμάτων των φαρμάκων.
-Επαναξιολόγηση του μοντέλου τιμολόγησης των νέων θεραπειών.
-Μεγαλύτερη συμμετοχή των ασθενών σε κρίσιμες αποφάσεις για την διαχείριση της ασθένειάς τους.
-Συμφωνία μεταξύ των ευρωπαϊκών αρχών για τον ορισμό του «κλινικού οφέλους».
Να μην ξεχνάμε ότι αν οι τιμές των γενοσήμων στην χώρα μας ήταν στο μέσο όρο των χωρών της Ευρώπης και είχαν τα αντίστοιχα ποσοστά διείσδυσης στην Ευρώπη, τότε θα εξοικονομούσαμε μέχρι 240 εκατ. ευρώ ετησίως στο σύστημα Υγείας!
*Ευχαριστώ για τα στοιχεία τον διευθυντή Εταιρικών Υποθέσεων της MSD, Αντώνη Καρόκη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: