Με βάση τους υπολογισμούς του ΙΦΕΤ, περίπου ένα στα 4 φάρμακα που προμηθεύονται οι Έλληνες από τα φαρμακεία το πετούν, και το κόστος εκτιμάται ότι υπερβαίνει ετησίως το ένα δισ. ευρώ.
Στο σύνολο των φαρμάκων που αγοράζονται, το 5% παρουσιάζει παρενέργειες και οι ασθενείς το διακόπτουν, ενώ ένα άλλο 10% λήγει χωρίς να αξιοποιηθεί ή χρησιμοποιείται μερικώς.
Παράλληλα, το 2% των φαρμάκων που διακινούνται στην αγορά επιστρέφεται στις φαρμακευτικές εταιρείες από τους φαρμακοποιούς ή τις φαρμακαποθήκες για καταστροφή, λόγω λήξης της ημερομηνίας πριν ακόμη πουληθούν.
Όμως μελέτες που έχουν γίνει σε Ευρώπη και Αμερική επιβεβαιώνουν ότι τα περισσότερα φάρμακα είναι προϊόντα-ρύποι, με επιπτώσεις στο περιβάλλον και με πιθανές μακροχρόνιες επιδράσεις στη δημόσια υγεία. Πιο ανθεκτικά είναι, σύμφωνα με μελέτες, τα αντιβιοτικά και τα αντιυπερτασικά που δε διασπώνται εύκολα γι' αυτό και προκαλούν μεγαλύτερες επιπτώσεις.
Συνολικά 50 εκατομμύρια συσκευασίες αποδεικνύονται άχρηστες για τα νοικοκυριά και καταλήγουν σε κάδους απορριμμάτων γεγονός εξαιρετικά επιβαρυντικό για το περιβάλλον.
Σήμερα, καταστρέφονται μόνο τα ληγμένα φάρμακα που επιστρέφονται στις φαρμακοβιομηχανίες. Ετησίως καταλήγουν για αποτέφρωση από 130 έως 240 τόνοι σκευασμάτων. Οι ποσότητες αυτές συγκεντρώνονται από τις εταιρείες διαχείρισης επικίνδυνων αποβλήτων και μεταφέρονται συνήθως είτε στη Γερμανία είτε στο Βέλγιο, όπου και καταστρέφονται σε ειδικές αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις θερμοκαταστροφής επικίνδυνων υλικών.
Για το λόγο αυτό το υπουργείο Υγείας θα εκδώσει ειδική υγειονομική διάταξη που θα αφορά στη δημιουργία συστήματος συλλογής, διαχείρισης και καταστροφής φαρμακευτικών σκευασμάτων.