Η νανοτεχνολογία, αφού άνοιξε νέους, μικροσκοπικούς ορίζοντες στον τρόπο διαχείρισης της ύλης, ανοίγει τώρα τον δρόμο για την στοχευμένη απελευθέρωση φαρμακευτικών ουσιών σε «δύσκολους» στόχους, όπως π.χ. στο εσωτερικό κυττάρων, ακριβώς στο σημείο που πρέπει. Ο επαναστατικός μηχανισμός απελευθέρωσης που αναπτύσσουν ήδη ερευνητές, χρησιμοποιεί δύο «μητρικά» νανοσωματίδια τα οποία μεταφέρουν το φάρμακο εξ ημισείας και είναι σχεδιασμένα να αλληλεπιδρούν μόνο όταν είναι αρκετά κοντά το ένα με το άλλο. Όταν συμβεί αυτό, τότε δημιουργείται ένα «θυγατρικό» νανοσωματίδιο (παραδόξως… διαφορετικού σχήματος) που απελευθερώνει το πλήρες, ενεργό συστατικό του φαρμάκου.
Το μυστικό είναι η σωστή χημική δομή των «μητρικών» νανοσωματιδίων, εξηγεί ο Αndrew Dove, ερευνητής καθηγητής στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Warwick στην Βρετανία. Με αυτόν τον τρόπο το φάρμακο μπορεί να στοχευθεί με ακρίβεια στο επιθυμητό σημείο καθιστάμενο αποτελεσματικότερο και, κυρίως, μειώνοντας τις παρενέργειες. Ένα επιπλέον πλεονέκτημα της νέας μεθόδου είναι ότι δεν απαιτείται εξωτερικό ερέθισμα για την ενεργοποίηση της αλληλεπίδρασης των «μητρικών» φορέων του φαρμάκου που θα οδηγήσει στην άφεσή του. Επόμενο βήμα για τους ερευνητές είναι η διερεύνηση της δυνατότητας χρήσης της μεθόδου της διεγειρόμενης απελευθέρωσης και στην χορήγηση φαρμάκων κατά του καρκίνου. Όπως επισημαίνει ο ίδιος ο καθηγητής Dove, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η μέθοδος δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επίσης για ένα ευρύ φάσμα άλλων ασθενειών.