ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
ΕΦΗΜΕΡΕΥΟΝΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
ΕΦΗΜΕΡΕΥΟΝΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ
Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη: «Έζησα δεύτερη Γάζα και σκηνές βγαλμένες από πόλεμο», δηλώνει Παλαιστίνιος γιατρός
«Όταν ήρθαν τα πρώτα ασθενοφόρα με τους τραυματίες κατάλαβα ότι έχουμε να κάνουμε με νέα παιδιά. Οι εικόνες που είδα μου θύμιζαν ότι είμαι στη Γάζα, γιατί είναι σκηνές βγαλμένες από πόλεμο, από όταν ήμουν στη Γάζα. Και είπα στον Διευθυντή μου: «Νιώθω ότι είμαι στη Γάζα» περιγράφει ο Husam Naim, ειδικευόμενος ορθοπεδικός χειρουργός στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, τις στιγμές στο νοσοκομείο μετά την σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη.
Το πιο βαρύ κλίμα ήταν μετά όπου όλα τα ασθενοφόρα που έρχονταν ήταν γεμάτα νεκρούς, περιγράφει ακόμα. «Αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι για εμάς, ήταν νέα παιδιά κάτω των 30 ετών».
Όπως λέει ο κ. Husam Naim, αρχικά δεν γνώριζαν ότι είχε γίνει σύγκρουση τρένων αλλά έδρασαν με ψυχραιμία, αποτελεσματικότητα και επαγγελματισμό φτιάχνοντας μικρές ομάδες για να αντιμετωπίζουν τον κάθε ασθενή.
Τα παιδιά με ρωτούσαν για συγγενείς και φίλους, άλλα παιδιά ήταν σε σοκ, ήταν πολύ βαρύ το κλίμα, καταλήγει.
Δείτε επίσης: Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη: 38 οι τραυματίες, αυξήθηκαν οι διασωληνωμένοι – Αναλυτικά στοιχεία ανά νοσοκομείο
Οι πρώτες δραματικές στιγμές στα Επείγοντα, όπως τις έζησε συνοδός ασθενούς
Τις ίδιες πολεμικές εικόνες περιέγραψαν και συγγενείς ασθενών που βρέθηκαν τα ξημερώματα της Τετάρτης (1/3) στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας.
Διαβάστε επίσης: Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη: Ο τιτάνιος αγώνας γιατρών και νοσηλευτών στα Επείγοντα μέσα από τα “μάτια” συγγενούς ασθενούς
Η κα. Ματίνα Μιχαντά, κάτοικος Λάρισας, έμεινε εμβρόντητη όταν βρέθηκε κατά λάθος στη μέση της τεράστιας επιχείρησης για την παροχή πρώτων βοηθειών στους επιζώντες, όταν είχε επισκεφθεί το ΤΕΠ, συνοδεύοντας την άρρωστη μητέρα της.
“Σκισμένα, ματωμένα ρούχα, ματωμένα πρόσωπα, ημιλιπόθυμα, με μώλωπες και ξεραμένα αίματα, με εγκαύματα, με κολάρα. Οι νοσηλευτές να τρέχουν ασταμάτητα. Η καθαρίστρια δε σταματά λεπτό να καθαρίζει το διάδρομο. Κουβαλάνε νερά για τον κόσμο, να έχουν να πιουν. Διασωληνώνουν. Εξετάζουν. Εξετάζουν. Κάποιος περνάει δίπλα με μια μεγάλη κούτα με κολάρα. Ψάχνουν αναλώσιμα”, ήταν οι πρώτες σκηνές που αντίκρισε, όπως λέει.
Στη θέα των τραυματιών, ακόμη και οι ίδιοι οι επαγγελματίες υγείας, λυγίζουν. Ειδικά οι πιο άμαθοι:
“Στη Βραχεία έχουν αφήσει μόνο έναν νοσηλευτή. Ήταν η πρώτη του μέρα στο Τμήμα Επειγόντων. Μετά από δυο ώρες, κατέρρευσε. Του έβαλαν ορό, ήταν κι εκείνος υπό επίβλεψη πλέον. Μια Νοσηλεύτρια πήγε να καθίσει σε ένα αμαξίδιο να πάρει μια ανάσα κι έπεσε”.
Λυγίζουν και οι πιο έμπειροι
Τις εικόνες που αντικρίζουν γιατροί και νοσηλευτές στα Επείγοντα από τα βαριά τραύματα των επιβατών του μοιραίου τρένου, είναι πολύ δύσκολο να τις αντέξει άνθρωπος.
“Μια ομάδα που παρέχει ψυχολογική υποστήριξη, ήταν από νωρίς εκεί. Νοσηλευτές, γιατροί, άπαντες παρόντες. Κι όλο έρχονταν φορεία… Δυο τραυματίες με πολλαπλά κατάγματα δεν άντεχαν τον πόνο, ούρλιαζαν και μας έσκιζαν την ψυχή. Το προσωπικό ήρεμο, απόλυτα λειτουργικό, με ταχύτητες τρελές, με διαύγεια απίστευτη, συντονίζονταν τόσο ομαλά. Είχαν μάθει τους τραυματίες με τα ονόματα τους και έδιναν οδηγίες με σαφήνεια. Και είχαν ήδη, 47 άτομα προς περίθαλψη ως εκείνη την ώρα”, λέει η κα. Μιχαντά σε άρθρο της στο ilarissa.gr.
Οι συνοδοί των ασθενών που βρέθηκαν τυχαία στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας τη στιγμή εκείνη, δεν πίστευαν ότι συμμετείχαν σε αυτό το απόκοσμο και αδιανόητο σκηνικό, το οποίο θύμιζε σκηνή από ταινία, όπως λέει η ίδια.
“Εγώ, και άλλη μια συνοδός, παρακολουθούσαμε σαν να βλέπαμε ταινία, σαν να μην πιστεύουν τα μάτια μας όσα βλέπαμε. Όσες ταινίες έχω δει με σχετικό περιεχόμενο, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που συνέβαινε το βράδυ της Τετάρτης στο ΠΓΝΛ”.
Τρίτο 24ωρο μετά από τις στιγμές αυτές κι ακόμη δεν μπορεί να διαχειριστεί μέσα της τα όσα είδε και έζησε, λέει η κα. Μιχαντά.
“Το σοκ είναι ακόμα μη διαχειρίσιμο για όσα είδα κι ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει. Αλλά η εικόνα όλου του προσωπικού του νοσοκομείου, που έτρεχε ασταμάτητα με απίστευτη ψυχραιμία και τέτοια αποτελεσματικότητα σε τόσο αντίξοες συνθήκες και σε ένα τέτοιο μακελειό, έχει κερδίσει τον αμέριστο θαυμασμό μου”, καταλήγει η ίδια.
