της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη
Χθες το πρωί δεν έφταναν οι 3 γιατροί που πήγαν για το καθιερωμένο «κοινωνικό ιατρείο» (πρωτοβουλία του Ιατρικού Συλλόγου Χίου σε συνεργασία με τον Δήμο Χίου) αλλά δεν έφτασαν και τα φάρμακα… Είκοσι κουτιά γνωστού αντιπυρετικού-αναλγητικού, μερικά μπουκάλια σιρόπι και λίγα κουτιά αντιβιοτικό από ένα φαρμακείο του οποίου ο φαρμακοποιός τα χάρισε επειδή σύντομα λήγουν, ήταν η μοναδική βοήθεια που είχαν οι γιατροί που εξέτασαν τους νεοαφιχθέντες…
Οι περισσότεροι είναι απλά ταλαιπωρημένοι και υποφέρουν από εξάντληση και ιώσεις… Χρειάζονται ένα στεγνό ρούχο, μια ζεστή γωνιά να ξεκουραστούν, φρέσκο φαγητό και μερικά αντιπυρετικά χαπάκια… Αλλά όσο κι αν η Νομαρχία άνοιξε τα κεντρικά της γραφεία για να γλιτώσουν από τη βροχή το βράδυ, όσο κι αν οι ιδιώτες συρρέουν συνεχώς στο πάρκο της κεντρικής πλατείας της Χίου με είδη πρώτης ανάγκης, όσο κι αν ο Δήμος και οι γιατροί υπερβάλλουν εαυτόν καθημερινά, δεν υπάρχει πια ούτε περίσσευμα, ούτε υστέρημα!
Η Ευρώπη πρέπει να φυλλάξει τα σύνορά της, η Τουρκία να κρατήσει και να περιθάλψει όσους περισσότερους μπορεί, η Ελλάδα να βοηθηθεί, ώστε να αντιμετωπίσει όχι μόνο με ανθρωπιά αλλά και με αποτελεσματικότητα τα κύματα των απελπισμένων, ταλαίπωρων αυτών ανθρώπων που φτάνουν στα εδάφη της μισοπνιγμένοι, κρατώντας από 2-3 παιδιά ο καθένας στην αγκαλιά.