Ομάδα ερευνητών από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σουηδία μελέτησαν τα μαγνητοσκοπημένα πλάνα από ένα πείραμα που αφορούσε 14 παιδιά στη Σουηδία, όλα 4 ετών, τα οποία πραγματοποιούσαν μια σειρά από εργασίες που απαιτούσαν συγκέντρωση.
Η μία απαιτούσε καλή κινητική λειτουργία, παίζοντας μόνα τους με μια κλειδαριά και το κλειδί. Η δεύτερη απαιτούσε καλή επικοινωνία, όπου έπρεπε να αντιδράσουν σωστά στις κινήσεις ενός ερευνητή που συμμετείχε στο πείραμα. Η τρίτη αφορούσε την προσοχή και κατανόηση μιας σύντομης ιστορίας και την ικανότητα των παιδιών να θυμούνται λεπτομέρειες.
Κατά τη διάρκεια καθενός από αυτά τα “τεστ”, τα παιδιά έβγαζαν έξω τη γλώσσα τους συχνά-πυκνά, όταν σκέφτονταν ή συγκεντρώνονταν έντονα.
Προς έκπληξη των ερευνητών, αυτό δεν το έκαναν κατά τη διάρκεια του πρώτου τεστ, όπως αναμενόταν, αλλά κατά τη διάρκεια του δευτέρου. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, αυτό που πραγματικά συνέβη “έχει απόλυτο νόημα από την άποψη της εξελικτικής ιστορίας της γλώσσας”.
Το δεύτερο “παιχνίδι” προϋποθέτει αντίληψη, χειρονομίες και κανόνες δομής στην επικοινωνία. Αυτά αποτελούν τις θεμελιώδεις συνιστώσες ενός συστήματος επικοινωνίας, ή, με άλλα λόγια, τα βασικά στοιχεία της γλώσσας επικοινωνίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γλώσσα: Τι αποκαλύπτει το εκάστοτε χρώμα της για την υγεία σας