Ο David Berman, καθηγητής στο Trinity College του Δουβλίνου, ξεκινώντας από τη φιλοσοφία –μάλιστα, από την φιλοσοφία– εξέτασε τις αντιδράσεις και την προσωπικότητα των ανθρώπων ανάλογα με το τί είδους καφέ πίνουν, ή αν προτιμούν το τσάι. Μεταξύ του καφέ και του τσαγιού η διάκριση ήταν απλή: Το τσάι περιέχει πολλές ουσίες και αρώματα και γι’ αυτό «συνθέτει», έτσι και η προσωπικότητα αυτού που το προτιμάει τείνει προς την σύνθεση εννοιών και αντιλήψεων. Ο καφές όμως, και μάλιστα το είδος του, δημιουργεί «σύνορα» μεταξύ σώματος και πνεύματος αλλά και μεταξύ των ανθρώπων.
Με περιεκτικότητα 0,5% της ουσίας καφεόλης, ο «πραγματικός» καφές χωρίζεται σε δύο κατηγορίες –τον ελαφρύ αρωματικό και τον βαρύ πικρό. Ο καθένας τους περιέχει διαφορετικά ένζυμα και πρωτεΐνες και οι άνθρωποι που προτιμούν τον έναν ή τον άλλον… απλώς είναι διαφορετικοί! Ο καφές, αντίθετα από το τσάι, δεν ενώνει, αλλά χωρίζει.
Σύμφωνα με την έρευνα, είμαστε ή το ένα, ή το άλλο. ΄Η προτιμάμε τον ελαφρύ αρωματικό καφέ ή τον βαρύ και πικρό. Και αυτές οι δύο κατηγορίες ανθρώπων είναι διαφορετικές μεταξύ τους, δεν κατανοούν η μία την άλλη και διαφωνούν σε βασικά πράγματα στην ζωή. Το ποιός από τους δύο «τύπους» είμαστε, λέει πολλά για το πως αντιλαμβάνεται την ζωή το μυαλό μας. Επιστημονικά, αυτό εξηγείται. Τα «πράγματα», όπως και οι γλώσσες, έχουν την δυνατότητα να αλλάζουν το πως αντιλαμβάνεται κανείς τον κόσμο. Αυτό είναι το φαινόμενο «top-down processing», ο τρόπος επεξεργασίας των πραγμάτων στο μυαλό μας, ο τρόπος με τον οποίο οι αισθήσεις δημιουργούν την συνείδηση που έχουμε για τα πράγματα γύρω μας, αλλά και το μεγάλο πρόβλημα της νευροχημείας και της πειραματικής ψυχολογίας.