Το προσδόκιμο ζωής αποτελεί ένα στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από τους γιατρούς και τους ασθενείς, όταν αποφασίζονται εξετάσεις ή θεραπείες. Για παράδειγμα, ένας καρκινοπαθής μπορεί να αποφασίσει να μην κάνει μια τοξική χημειοθεραπεία με παρενέργειες, αν δεν δεν πρόκειται να ζήσει πολύ για να επωφεληθεί. Από την άλλη, κάποιος με διαβήτη μπορεί να αλλάξει δραστικά τον τρόπο ζωής του, αν έχει αρκετές ακόμη δεκαετίες μπροστά του.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ραφαέλ Ρόμο του Τμήματος Γηριατρικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «JAMA Internal Medicine», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, ζήτησαν δειγματοληπτικά από 2.000 ενήλικες ηλικίας άνω των 64 ετών να προβλέψουν την πιθανότητα να ζήσουν άλλα δέκα χρόνια και μετά σύγκριναν τις απαντήσεις με τις πιο αντικειμενικές-στατιστικές μεθόδους που χρησιμοποιούν οι γιατροί για τους δικούς τους υπολογισμούς.
Σύμφωνα με την μελέτη, το 55% των ανθρώπων έκαναν εκτιμήσεις παρόμοιες με τις επαγγελματικές προβλέψεις, το 33% (ένας στους τρεις) υποεκτίμησαν πόσο μπορεί να ζήσουν και το 12% υπερεκτίμησαν την πιθανότητα μακροζωίας.
Οι επιστήμονες θεωρούν ότι αν ένας άνθρωπος υποεκτιμά πόσο θα ζήσει, μπορεί να μην έχει το αναγκαίο κίνητρο για να κόψει το τσιγάρο ή την ανθυγιεινή διατροφή ή να ασκηθεί περισσότερο. 'Αλλοι άνθρωποι μπορεί να μειώσουν ή να σταματήσουν να παίρνουν φάρμακα (π.χ. για τον έλεγχο της πίεσης ή του διαβήτη), αν δεν προσδοκούν να ζήσουν αρκετά.
Όταν ούτε οι γιατροί, ούτε οι ασθενείς συζητούν το θέμα του προσδόκιμου ζωής, τότε οι πρώτοι τείνουν να δίνουν περισσότερη θεραπεία, παρά λιγότερη.
Η μελέτη εξάλλου διαπίστωσε πως αρκετοί άνθρωποι εκπλήσσονται, όταν μαθαίνουν ότι, σύμφωνα με την επαγγελματική πρόγνωση, έχουν περισσότερη ζωή από ό,τι νόμιζαν, οπότε μπορούν να προετοιμασθούν καλύτερα οικονομικά, ψυχολογικά και πνευματικά στα τελευταία χρόνια της ζωής τους.
Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ