Τι είπε ο Μπραντ Πιτ στην Αντζελίνα. Η ανεκτίμητη ψυχολογική του υποστήριξη

Iatropedia
15 Μαΐου 2013 | 12:20

Στο γράμμα της προς τους New York Times, η Αντζελίνα Τζολί, εξηγεί και αναλύει την απόφαση της να προβεί προληπτικά σε διπλή μαστεκτομή (προφυλακτική αμφοτερόπλευρη μαστεκτομή), επειδή βρισκόταν στην ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσει καρκίνο, με ποσοστό άνω του 85%. Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός όμως, αναφέρεται και σε κάτι πολύ σημαντικό. Στην ψυχολογική υποστήριξη που είχε από τον σύντροφο της, τον ηθοποιό Μπραντ Πιτ. Αλήθεια πόσο σημαντική είναι η ψυχολογική υποστήριξη για μια τέτοια απόφαση ζωής, και ποιες είναι οι ψυχολογικές διαστάσεις όταν μια γυναίκα κόβει και τα δυο της στήθη; Διαβάστε επίσης και το γράμμα της ηθοποιού στο οποίο αναφέρεται τόσο στον Μπραντ Πιτ, όσο και στα παιδιά τους

Η Αντζελίνα Τζολί γράφει μεταξύ άλλων, καθοδηγούμενη όχι από το μυαλό, αλλά από την καρδιά της: “Η μητέρα μου πολέμησε τον καρκίνο για περίπου μία δεκαετία και πέθανε στα 56 της χρόνια. Κράτησε όσο μπορούσε για να δει το πρώτο από τα εγγόνια της και να τα κρατήσει στα χέρια της. Τα υπόλοιπα όμως παιδιά μου δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να την γνωρίσουν και να βιώσουν πόσο αγαπητή και πόσο ικανή να δίνει ευγνωμοσύνη ήταν. Συνήθως μιλάμε για την «μανούλα της μανούλας» και βρίσκω τον εαυτό μου να προσπαθεί να τους εξηγήσει την ασθένεια που την πήρε μακρυά από εμάς. Με έχουν ρωτήσει εάν το ίδιο μπορεί συμβεί και σε μένα. Πάντα τους έλεγα να μην ανησυχούν, όμως η αλήθεια είναι πως κουβαλάω και εγώ το λανθάνον γονίδιο BRCA1, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο να εμφανίσω και εγώ καρκίνο του μαστού και καρκίνο των ωοθηκών.”

Και συνεχίζει: “Μπορώ να πω στα παιδιά μου να μην φοβούνται μήπως χάσουν την μητέρα τους από καρκίνο του μαστού. Είναι καθησυχαστικό να βλέπεις πως τίποτα δεν τους κάνει να νοιώθουν άβολα. Μπορούν να δουν τα μικρά σημάδια μου και τίποτα άλλο. Όλα τα άλλα είναι απλά”.

Σημαντικό ρόλο σε αυτή την απόφαση της διαδραμάτισε και ο σύντροφος της ζωής της, ο ηθοποιός Μπραντ Πιτ. Η Αντζελίνα Τζολί έγραψε για το συγκεκριμένο θέμα: “Σε προσωπικό επίπεδο δεν αισθάνομαι λιγότερο γυναίκα. Αισθάνομαι πιο ισχυρή που πήρα μία δυνατή απόφαση η οποία δεν θα μειώσει σε καμμία περίπτωση την θηλυκότητά μου.

Είμαι τυχερή που έχω για σύντροφο τον Μπραντ Πιτ ο οποίος με αγαπά και με στηρίζει. Έτσι ο καθένας που έχει σύζυγο, ή κοπέλα που περνά κάτι τέτοιο, να ξέρει πως είναι πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της μετάβασης. Ο Μπραντ ήταν διαρκώς στο Pink Lotus Breast Center, όπου με φρόντιζαν. Καταφέραμε να βρίσκουμε στιγμές να γελάμε μαζί. Ξέραμε πως αυτό ήταν το σωστό πράγμα που έπρεπε να κάνουμε για την οικογένειά μας και για να είμαστε εμείς οι δύο κοντά ο ένας στον άλλον.”

Τι λένε οι επιστήμονες για την ψυχολογική υποστήριξη στον καρκίνο του μαστού; Πόσο σημαντική είναι για την ασθενή; Ο Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής Εμμανουήλ Πολυζόπουλος μας εξηγεί: “Οι γυναίκες στις οποίες διαγνώσθηκε για πρώτη φορά καρκίνος του μαστού συνήθως απαντούν συναισθηματικά με αντίδραση που κυμαίνεται από την πλήρη αποφυγή έως σε ακραία ανησυχία. Σε αυτήν την ιδιαίτερα ευάλωτη στιγμή, η ασθενής με καρκίνο του μαστού μπορεί να αισθάνεται εγκαταλελειμμένη ή αντίθετα υποστηριζόμενη σθεναρά, ή ακόμα και τα δύο.”

Και συνεχίζει: “Στην πραγματικότητα, νέες ασθενείς με καρκίνο του μαστού συχνά βιώνουν μια μείωση στην κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους μετά τη διάγνωση, σύμφωνα με μια μελέτη Μάιο του 2007 στο περιοδικό Psycho-Oncology.

Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι να πουν και πως να αντιμετωπίσουν τον προσωπικό φόβο του θανάτου. Συχνά όμως, υπάρχει έντονη υποστήριξη, κυρίως από τους οικείους.

Η στήριξη αυτή μπορεί να καταλήξει να είναι ζωτικής σημασίας για την φυσική αποκατάσταση ασθενών με καρκίνο του μαστού, όπως και για την συναισθηματική ενδυνάμωση τους. Οι ερευνητές που διερεύνησαν τους κοινωνικούς δεσμούς και την επιβίωση μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού (Μάρτιος 2006 – Journal of Clinical Oncology) διαπίστωσαν ότι η πιο κοινωνικά απομονωμένες σε πάνω από 2.800 γυναίκες της έρευνας, είχαν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο του μαστού, σε σύγκριση με τις πιο κοινωνικά ενταγμένες.”

Ενώ για το πόσο σημαντική είναι η υποστήριξη ο κ. Πολυζόπουλος εξηγεί: “Η Κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη, που συχνά παρέχονται από οικείους ή επαγγελματίες ψυχικής υγείας, μπορούν να μειώσουν το άγχος και θα μπορούσαν να βελτιώσουν το προσδόκιμο ζωής με μείωση των πιθανοτήτων υποτροπής του καρκίνου. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η κοινωνική-συναισθηματική υποστήριξη μπορεί να είναι εξίσου κρίσιμη με τις βιολογικές – ιατρικές θεραπείες αντιμετώπισης του καρκίνου του μαστού.

Η υποστήριξη από στενούς φίλους βελτιώνουν δραματικά την ποιότητα της ζωής και βοηθούν τις ασθενείς να αισθάνονται πιο φυσιολογικά μέσα στην διαδικασία της θεραπείας του καρκίνου του μαστού.”

Τι γίνεται όμως όταν μια γυναίκα με το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν έχει κάπου να πιαστεί; Δεν έχει ένα στήριγμα; Ο γιατρός διευκρινίζει: “Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την έλλειψη υποστήριξης, πώς μπορούν οι ασθενείς με καρκίνο του μαστού να αντιμετωπίσουν τις αγωνίες τους; Πιθανές στρατηγικές περιλαμβάνουν:

– Ζητήστε βοήθεια. Σκεφτείτε συγκεκριμένα καθήκοντα ή αρμοδιότητες που θα φέρετε εις πέρας, όπως φύλαξη και ανατροφή των παιδιών, ανάληψη συγκεκριμένων καθηκόντων που η κατάσταση σας επιτρέπει να ολοκληρώσετε κλπ.

– Διαβάστε ένα άρθρο ή ένα βιβλίο με σχετική θεματολογία. Μερικές φορές μια λεπτή ώθηση έρχεται με τη μορφή του ενημερωτικού υλικού σχετικά με τον καρκίνο του μαστού και το είδος της υποστήριξης που απαιτείται. Η ενημέρωση είναι σημαντική για εσάς, στην πορεία της νόσου.

– Αναζήτηση υποστήριξης από το ευρύτερο περιβάλλον. Όποιος μπορεί να σας υποστηρίξει και σε όποιο βαθμό μπορεί να το κάνει, είναι καλοδεχούμενος. Η ψυχιατρική και ψυχολογική υποστήριξη είναι πολλές φορές καταλυτική, ώστε να υπάρξει καλύτερη διαχείριση του εντελώς φυσιολογικού άγχους που προκύπτει από την κατάσταση σας, σε ένα ευμετάβλητο περιβάλλον που η ίδια η ασθένεια προκαλεί.

Να θυμάστε ότι η ψυχολογική υποστήριξη στον καρκίνο του μαστού, όχι μόνο δεν είναι πολυτέλεια, αλλά θεωρείται σήμερα απαραίτητο συμπλήρωμα στην θεραπεία του. Το ίδιο φυσικά ισχύει και στις άλλες περιπτώσεις καρκίνων.”