Όσο όμως καλά και αν είναι τα φιλάκια καραδοκεί η νόσος του φιλιού ή όπως ονομάζεται στην ιατρική ορολογία η Λοιμώδης Μονοπυρήνωση.
Σύμφωνα με επιστημονικά στοιχεία η νόσος είναι πιο συχνή κατά την παιδική και εφηβική ηλικία ενώ προσβάλει και τους ενήλικες 30-40 ετών άνδρες και γυναίκες.
Ο ιός μεταδίδεται μέσω επαφής με τις στοματικές εκκρίσεις από το σάλιο των ανθρώπων που πάσχουν, γι` αυτό εξάλλου πήρε το όνομα «νόσος του φιλιού». Επίσης μεταδίδεται και με την κοινή χρήση ποτηριών, κάτι που μπορεί να γίνει συχνά σε χώρους διασκέδασης .
Ύποπτα συμπτώματα
Από τη στιγμή που κάποιος θα κολλήσει τον ιό θα εμφανίσει συμπτώματα σε 4-6 εβδομάδες.
Οι άρρωστοι παραπονιούνται ότι αισθάνονται έντονα κουρασμένοι, έχουν μειωμένη όρεξη και γενικευμένη αδυναμία.
Τα συμπτώματα που εμφανίζει είναι υψηλός πυρετός, πονόλαιμος έντονα διογκωμένους λεμφαδένες ,πόνο στους μύες,διόγκωση του ήπατος και της σπλήνας και σπανιότερα εξανθήματα, στα χέρια ή στον κορμό
Διάγνωση
Στις εξετάσεις αίματος ο ασθενής μπορεί να παρουσιάζει:
αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια και κυρίως αύξηση των “άτυπων” λεμφοκυττάρων
Ποια η θεραπεία
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση δεν απαιτεί ειδική θεραπεία, όπως και οι περισσότερες ιώσεις. Οι ειδικοί επιστήμονες επισημαίνουν ότι απαιτείται:
για διάστημα 15 ημερών συνιστάται ξεκούραση, ενώ τουλάχιστον την πρώτη από τις δύο εβδομάδες ο ασθενής με λοιμώδη μονοπυρήνωση είναι προτιμότερο να παραμείνει στο σπίτι του. Αντιπυρετικά και παυσίπονα αν χρειαστεί ενώ η χορήγηση αντιβιοτικών γίνεται μόνο όταν το κρίνει ο θεράπων ιατρός.