Το χρώμα των φύλλων του μαρουλιού είναι αυτό που καθορίζει την ταχύτητα με την οποία δρουν οι αντιοξειδωτικές τους ενώσεις, επισημαίνει σχετική μελέτη ερευνητών του Τμήματος Φυτοβιολογίας και Οικολογίας της Σχολής Θετικών Επιστημών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου της Χώρας των Βάσκων (Universidad del Pays Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea, UPV/EHU) και συναδέλφων τους από το Πανεπιστήμιο της Πίζας. Όπως αναφέρουν, τα μαρούλια με πράσινα φύλλα έχουν αντιοξειδωτικά που αντιδρούν πιο αργά ενώ αυτά με τα κόκκινα φύλλα χαρακτηρίζονται από ταχύτερα αποτελέσματα.
Τα αντιοξειδωτικά είναι γνωστό ότι παρέχουν μακροπρόθεσμη προστασία έναντι των αλυσιδωτών αντιδράσεων των ελευθέρων ριζών, δηλ. μορίων ικανών να προκαλέσουν βλάβη των κυττάρων. Στην καλύτερη περίπτωση οι ελεύθερες ρίζες προκαλούν γήρανση, στην χειρότερη σοβαρές ασθένειες. Το μαρούλι όμως είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά καθώς περιέχει μεταξύ άλλων ενώσεις όπως φαινολικά οξέα, φλαβονοειδή, ανθοκυανίνες, συν βιταμίνες Α και C.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τρείς ποικιλίες μαρουλιού: το πράσινο της ποικιλίας «Batavia», το «Μarvel of Four Seasons» με τα ημικόκκινα φύλλα και το κοκκινόφυλλο της ποικιλίας «Oak Leaf», Χρησιμοποιώντας μεθόδους Ηλεκτρονιακού Παραμαγνητικού Συντονισμού (EPR) για την παρατήρηση της συμπεριφοράς των ενώσεων σε κάθε ποικιλία, διαπίστωσαν ότι αυτές του πράσινου μαρουλιού δρουν σε αργή και μέση ταχύτητα, του κοκκινόφυλλου χαρακτηρίζοντο από μέση και ταχεία κινητικότητα ενώ η ποικιλία με το ημικόκκινο φύλλο είχε… και τις τρείς ταχύτητες.
Οι διαφορετικές ταχύτητες με τις οποίες δρουν οι αντιοξειδωτικές ενώσεις δεν σημαίνει ότι κάποιες είναι καλύτερες από άλλες, επισημαίνει η επικεφαλής της έρευνας Δρ. Πέρεθ-Λόπεθ. Είναι όμως σημαντικό το σώμα μας να προσλαμβάνει τροφές με αντιοξειδωτικά που να έχουν πιο αργή κινητική ώστε να ενεργούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η ανάμιξη διαφορετικών ειδών μαρουλιού με διαφορετικά αλληλοσυμπληρούμενα χαρακτηριστικά προφανώς λύνει τυχόν προκύπτοντα διλήμματα!