Στοιχεία από 42 μελέτες –από ένα αρχικό σύνολο 10.000 εκθέσεων– καταδεικνύουν ότι το 31% των ασθενών σε κρίσιμη κατάσταση ώστε να εισαχθούν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας εκδήλωσαν παραλήρημα, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αιφνίδιες διακυμάνσεις της ψυχικής κατάστασης του ατόμου, ελλειμματική προσοχή και σύγχυση. Και όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, η κατάσταση αυτή διπλασιάζει τον κίνδυνο να μην βγουν ποτέ από το νοσοκομείο.
Σύμφωνα με τα σχετικά ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση The BMJ, πέραν της αυξημένης θνησιμότητας το παραλήρημα επιμηκύνει τον χρόνο νοσηλείας ενός ασθενούς ενώ έχει επιπτώσεις και μετά το εξιτήριο όπως π.χ. γνωστική εξασθένηση. Σε σύγκριση με νοσηλευόμενους που δεν παρουσίασαν παραληρηματικές κρίσεις, η αναλογία κινδύνου για όσους εκδήλωσαν την συγκεκριμένη εγκεφαλική δυσλειτουργία ήταν 2.19 φορές μεγαλύτερη, δηλαδή αντιμετώπιζαν διπλάσιο και πλέον κίνδυνο να καταλήξουν.
Επίσης, είχαν 1,79 φορές περισσότερες πιθανότητες να χρειασθούν μηχανική υποστήριξη και 1,38 φορές μεγαλύτερη ανάγκη παράτασης της νοσηλείας τους είτε στην Μ.Ε.Θ. είτε σε άλλα τμήματα. «Κάθε ασθενής που εκδηλώνει παραλήρημα μένει κατά μέσον όρο τουλάχιστον μια ημέρα παραπάνω στο νοσοκομείο» λέει χαρακτηριστικά ο Δρ. Robert Stevens, ένας από τους συντάκτες της έρευνας με ειδίκευση στις Μ.Ε.Θ. και αναπληρωτής καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Johns Hopkins University.
Αν και οι ειδικοί δεν γνωρίζουν τί ακριβώς προκαλεί το παραλήρημα, υποψιάζονται ότι μπορεί να οφείλεται στα ηρεμιστικά που χορηγούνται στις Μ.Ε.Θ ή σύμφωνα με μια άλλη υπόθεση, σε δευτερεύουσες φλεγμονές του εγκεφάλου εξαιτίας ασθενειών όπως π.χ. οξείας πνευμονίας, είτε ακόμη και σε εγκεφαλικά που δεν αναγνωρίζονται. Γι’ αυτό και η μελέτη επισημαίνει την ανάγκη περισσότερης έρευνας για την κατανόηση των βιολογικών μηχανισμών που διέπουν την σχέση παραληρήματος και αυξημένης θνησιμότητας.