Αντίθετα με την πεποίθηση ότι τα κύτταρα του ανοσοποιητικού προγραμματίζονται να καταπολεμήσουν κάποια λοίμωξη ή να επιδιορθώσουν ιστό που έχει υποστεί βλάβη μόλις φθάσουν στο σημείο όπου υπάρχει η λοίμωξη ή η ζημιά, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ στην Βρετανία ανακάλυψαν τώρα ότι τα κύτταρα αυτά έχουν λάβει οδηγίες για την αποστολή τους πολύ πιο πριν… Σύμφωνα με την σχετική έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Immunity, τα μονοκύτταρα –ειδικά κύτταρα που παράγονται στον μυελό των οστών και κυκλοφορούν με το αίμα– καλούνται να δράσουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή αναλόγως της καταστάσεως, είτε για να αποκρούσουν μια «εισβολή» ή να βοηθήσουν να επουλωθεί κάποιο τραύμα.
Ωστόσο την ενημέρωση για το τί θα συναντήσουν φαίνεται πως δεν την έχουν από τον εγκέφαλο αλλά από κύτταρα στο έντερο. Οι ερευνητές, υπό τον Δρα. John Grainger και την Δρα. Yasmine Belkaid του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νόσων (ΝIAID) εξέτασαν σε ποντίκια πώς αντιδρούν τα μονοκύτταρα σε περίπτωση παρασιτικής λοίμωξης και είδαν ότι στην περίπτωση του τοξοπλάσματος (Toxoplasma gondii) μόλις το παράσιτο εισέβαλε στο έντερο, χτύπησε… συναγερμός και άρχισε η επικοινωνία για την έγερση του ανοσοποιητικού!
Ειδικά ένα συγκεκριμένο είδος κυττάρου στο έντερο, τα δενδριτικά κύτταρα, λειτουργούν ως… ραδιοφάροι, στέλνοντας σήματα μακράς εμβέλειας στον μυελό των οστών όπου παράγονται τα μονοκύτταρα. Με την λήψη των σημάτων εκεί, τα μονοκύτταρα προγραμματίζονται για την λειτουργία που έχουν να επιτελέσουν μόλις φθάσουν στη περιοχή ενδιαφέροντος, εξηγεί ο Δρ. Grainger, εικάζοντας πως αν μάθουμε περισσότερα για τον μυελό των οστών θα άνοιγε ενδεχομένως ο δρόμος για την ανάπτυξη φαρμάκων που θα στοχεύουν στους μηχανισμούς προγραμματισμού των μονοκυττάρων.