Σήμερα, 28 Φεβρουαρίου 2024, συμπληρώνεται ένας χρόνος από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που «πάγωσε» την Ελλάδα και βύθισε στο πένθος 57 οικογένειες. Μέχρι και σήμερα, οι οικογένειες των θυμάτων ψάχνουν απαντήσεις για τα αίτια του τραγικού δυστυχήματος…
Ο επιβατικός συρμός Intercity 62, που μετέφερε περισσότερους από 350 επιβάτες και εκτελούσε τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, συγκρούστηκε μετωπικά με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503 που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Λάρισα.
Η πρώτη κλήση μετά τη σύγκρουση έγινε στο 112, όπου ανέφεραν ότι εξετράπη η αμαξοστοιχία. Μετά τα πρώτα λεπτά οι κλήσεις στο 112 και το ΕΚΑΒ ήταν συνεχείς. Τα δύο νοσοκομεία, το Γενικό Λάρισας και το Πανεπιστημιακό τίθενται σε επιφυλακή. Τα πρώτα ασθενοφόρα που φτάνουν είναι με τραυματίες με βαριές κακώσεις.
Λίγο αργότερα, τα σωστικά συνεργεία αντιλαμβάνονται το μέγεθος της τραγωδίας και ξεκινούν να μεταφέρουν τους δεκάδες νεκρούς…
Οι διασώστες κάνουν λόγο για θερμοκρασίες πάνω από 1300 βαθμούς μέσα στα βαγόνια που φλέγονταν το προηγούμενο βράδυ. Όλες οι σοροί ταυτοποιούνται με την μέθοδο DNA. Η ταυτοποίηση ορισμένων θυμάτων υπήρξε τρομερά δύσκολη λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύχθηκαν κατά την πυρκαγιά στο εσωτερικό του πρώτου βαγονιού.
Τουλάχιστον 85 άνθρωποι τραυματίστηκαν, από τους οποίους 25 πολύ σοβαρά. Από τους τραυματίες, οι 66 νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία της Λάρισας και της Θεσσαλονίκης, ενώ 6 νοσηλεύτηκαν σε μονάδες εντατικής θεραπείας.
Στο σημείο της σύγκρουσης επιχείρησαν 17 οχήματα και 150 πυροσβέστες για την κατάσβεση της φωτιάς, ενώ έγιναν προσπάθειες διάσωσης με περίπου 40 ασθενοφόρα.
Τα λόγια της μητέρας του Γεράσιμου συγκλονίζουν…
Ο 21χρονος Γεράσιμος ο μοναδικός επιζώντας του πρώτου βαγονιού εξακολουθεί να βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση.
«Εδώ και έναν χρόνο ο Γεράσιμος δίνει γενναίο αγώνα για την ζωή του. Παρακολουθείται από τους καλύτερους γιατρούς του κόσμου, εφάμιλλους με τους γιατρούς της εντατικής μονάδας του Γενικού Κουτλιμπάνειου Νοσοκομείου Λάρισας, που έδωσαν μεγάλο αγώνα για το παιδί μας και έγιναν οικογένειά μας. Έναν χρόνο μετά, έχω τόσα πολλά να πω, δεν ήρθε η ώρα. Από την ημέρα του εγκλήματος αυθόρμητα στην αρχή, με προσπάθεια αργότερα, κρατάω τον θυμό. Γιατί επικεντρώθηκα στο πώς και όχι στο γιατί. Πώς να διορθώσω, πώς να γιατρέψω, να σώσω», είπε.
Κρατώντας την πίστη της ότι το παιδί της θα γίνει καλά, δηλώνει ευγνώμων σε όλους τους ανθρώπους που προσεύχονται για τον Γεράσιμο.
Έναν χρόνο μετά, κανένας από τους επιζώντες δεν έχει ξεπεράσει το τραγικό γεγονός, ενώ οι τραυματίες ακόμα αντιμετωπίζουν με δυσκολία τα τραύματα που τους άφησε η σύγκρουση, κυρίως κινητικά προβλήματα. Παράλληλα, οι συγγενείς των θυμάτων, 365 ημέρες μετά, ψάχνουν ακόμα δικαιοσύνη για τον χαμό των αγαπημένων τους προσώπων…
Φωτογραφίες αρχείου EUROKINISSI