Ζοφερή η κατάσταση των ειδικευόμενων γιατρών στην Ελλάδα της κρίσης

Διαβάστε την άποψη ενός ειδικευόμενου γιατρού

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει ξεκινήσει διαβούλευση για αλλαγές στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο για τις ιατρικές ειδικότητες με στόχο να ψηφιστεί νόμος το αμέσως επόμενο διάστημα.

Οι άξονες των προτάσεων περιγράφονται σε έγγραφο που προέκυψε από τη συνάντηση του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ) με επιστημονικές ιατρικές εταιρείες και θέτει 13 βασικά σημεία, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οι περισσότερες από αυτές τις αλλαγές είχαν διατυπωθεί το 2012 από την τότε κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ).

Αντιδραστική απάντηση στα οξυμένα προβλήματα των νέων γιατρών

Αρθρογραφία, αφιερώματα, συνεντεύξεις, κάποιοι λίγοι πανεπιστημιακοί – οπαδοί της κυβέρνησης διαφημίζουν τις επερχόμενες αλλαγές, άλλοι τις εξειδικεύουν, ενώ αρκετές ιατρικές εταιρείες κάθε ειδικότητας στέλνουν τις προτάσεις τους.

Οι αλλαγές αυτές προβάλλονται ως απάντηση στη μετανάστευση νέων επιστημόνων προς το εξωτερικό (brain drain) και στα υπαρκτά προβλήματα των νέων γιατρών αφού ο ειδικευόμενος γιατρός, σήμερα, χρησιμοποιείται περισσότερο ως ένα μπάλωμα στις τεράστιες τρύπες του συστήματος Υγείας.

Πολλές ώρες δουλειάς, απλήρωτη εργασία, υπεράριθμες (άνω των 7) εφημερίες το μήνα, έκθεση σε ευθύνες που τις περισσότερες φορές δεν του αναλογούν, λάντζα και αδιαφορία, κάποιες φορές και απειλές από τους διευθυντές όταν διεκδικήσει τα δικαιώματά του, όπως ρεπό και δεδουλευμένα. Και κυρίως, κανένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα συγκροτημένο και υποχρεωτικό.

Από την εκδήλωση που διοργάνωσε, την περασμένη Τετάρτη, η ΤΟ Υγείας Πρόνοιας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ σχετικά με την ιατρική εκπαίδευση. Ακόμα και αν αυτές οι αλλαγές περάσουν, δεν θα λύσουν το πρόβλημα της Πρωτοβάθμιας Υγείας που καταρρέει, των νοσοκομείων που στενάζουν, των ασθενών που υποφέρουν, των υγειονομικών που εξοντώνονται.

Ειδικευόμενοι: Φτηνοί γιατροί πολλών ταχυτήτων για το δημόσιο νοσοκομείο – επιχείρηση

Ο στόχος κεφαλαίου – κυβέρνησης είναι η προσαρμογή του συστήματος ιατρικής εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης στις συνθήκες εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας – Πρόνοιας.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικός αφού σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων στην οικονομία αντίστοιχη Υγεία και Εκπαίδευση θα υπάρχει.

Ο χώρος της Υγείας βρίσκεται στο επίκεντρο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και θεωρείται, όπως επανειλημμένα έχει εκτιμήσει η ΕΕ, «τομέας επενδύσεων» και «μοχλός της οικονομίας και της αγοράς». Η επίθεση που δέχονται τα λαϊκά στρώματα δεν άρχισε τώρα, ούτε θα τελειώσει γρήγορα αν δε τους σταματήσουμε. Εδώ και δεκαετίες προωθούνται μεθοδικά και σταθερά μέτρα που εμπορευματοποιούν την Υγεία. Συνεχίζονται σήμερα από ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αποτελούν υλοποίηση βασικών επιλογών και σχεδιασμών της ΕΕ, που έχει συναποφασίσει και συνυπογράψει η ελληνική αστική τάξη με τις κυβερνήσεις της.

Καθόλου άσχετα ζητήματα είναι: Η τελευταία συνάντηση του υπουργείου Υγείας με τους διοικητές των νοσοκομείων, η πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, Γ. Πατούλη, στην Αυστραλία με θέμα τον «ιατρικό τουρισμό», η ίδρυση του Νοσοκομείου Σαντορίνης μέσω της ΑΕΜΥ ΑΕ, τα νέα οργανογράμματα των νοσοκομείων, η αντιδραστική κρατική αξιολόγηση στο Δημόσιο.

Εντάσσονται σε ένα συνολικό σχεδιασμό της αστικής τάξης για «βιώσιμο και αποδοτικό σύστημα Υγείας», δηλαδή ένα εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας με το δημόσιο νοσοκομείο να είναι αυτοχρηματοδοτούμενη μονάδα, μία κανονική επιχείρηση.

Από αυτόν τον προσανατολισμό δε θα μπορούσε να ξεφύγει η ιατρική εκπαίδευση, τόσο από την πλευρά των όρων δουλειάς και εκπαίδευσης όσο και από την πλευρά του περιεχομένου της (ήδη από τα πολύ μικρά έτη της ιατρικής διδάσκεται ότι κριτήριο για την όποια θεραπεία είναι η σχέση κόστους – οφέλους).

Οι αλλαγές λοιπόν που έρχονται αποτελούν αναγκαίο εκσυγχρονισμό που υπηρετεί τις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου.

Ο βασικός διαχωρισμός γίνεται ανάμεσα στον επιτελικό και εκτελεστικό ρόλο που θα έχουν οι γιατροί στο σύστημα Υγείας.

Δημιουργούνται «φίλτρα» ώστε, από τη μία, να διαμορφώνεται το μεγάλο τμήμα των γιατρών που θα έχει βασικές γνώσεις, με περιορισμένες δυνατότητες στην πράξη και περισσότερο εκτελεστικό χαρακτήρα στις εργασίες και του οποίου η εκπαίδευση θα στοιχίζει πιο φθηνά. Από την άλλη, να διαμορφώνεται ένα πιο μικρό τμήμα γιατρών, υψηλής ειδίκευσης και με επιτελικό ρόλο στις ιατρικές εργασίες, στην έρευνα, στην οργάνωση και διοίκηση του συστήματος Υγείας. Αυτή η διαφοροποίηση θα υπάρχει αντίστοιχα και ανάμεσα στις μονάδες Υγείας, στα ερευνητικά κέντρα και αλλού.

Τι λένε οι προτάσεις του ΚΕΣΥ

Πρώτο: «Πρόγραμμα σπουδών (ανά έτος ειδικότητας) και σαφής ποσοτικός και ποιοτικός καθορισμός των προς απόκτηση δεξιοτήτων…», «Αξιολόγηση ανά έτος και ανά δεξιότητα της προόδου του…».

Για άλλη μια φορά αντικαθίσταται η «γνώση» από τη λέξη «δεξιότητα» και ο νοών νοείτω. «Πρόγραμμα σπουδών ανά έτος» και «αξιολόγηση ανά έτος» σημαίνει εξετάσεις ανά έτος ειδικότητας και πιθανή βαθμολόγηση. Αρα, να τα πιθανά «φίλτρα» στην έναρξη ή τη συνέχεια της ειδικότητας, που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση ενός αριθμού αποφοίτων, εργαζομένων στο σύστημα Υγείας, χωρίς επιστημονική εξέλιξη, με περιορισμένα επιστημονικά και εργασιακά δικαιώματα.

Δεύτερο: «Καθορισμός ελάχιστου αριθμού ειδικών προς ειδικευομένους»… και «κοινή έναρξη ειδίκευσης 2 φορές το χρόνο».

Το κριτήριο της ανάπτυξης σήμερα δεν είναι οι ανάγκες της λαϊκής υγείας. Από αυτές όμως τις ανάγκες εξαρτάται το πόσοι γιατροί χρειάζονται σήμερα. Στο δικό τους σύστημα και μοντέλο ανάπτυξης (καπιταλιστικό), με τις σχεδόν ανύπαρκτες προσλήψεις μόνιμων γιατρών, αποκαλύπτουν ότι θα αντιστοιχούν λιγότεροι ειδικοί γιατροί για τις ανάγκες των ειδικευόμενων. Εξέλιξη που θα κάνει τις συνθήκες ειδικότητας ακόμη πιο εξαντλητικές, θα υποβαθμίσει και άλλο την εκπαίδευση, θα έχει αρνητικές συνέπειες στους ασθενείς.

Τρίτο: «Υποχρεωτική δημιουργία βιβλιαρίου ειδικευομένου…».

Δηλαδή, βιβλιάρια στα οποία ο ειδικευόμενος συμπληρώνει τις γνώσεις και τις συγκεκριμένες κλινικές πράξεις που πραγματοποιεί. Ορος για την απόκτηση ειδικότητας είναι να συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός από καθεμία. Προκύπτει το ερώτημα: Πόσα χρόνια θα χρειάζεται π.χ. ένας ειδικευόμενος χειρουργικής για να συμπληρώσει τον απαραίτητο αριθμό χειρουργικών επεμβάσεων με κλειστές πολλές από τις αίθουσες χειρουργείων, όπως και κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ; Στο βιβλιάριο αυτό θα καταγράφονται «παρατηρήσεις», «συμπεριφορές» που προφανώς θα λαμβάνονται υπόψη, άρα θα λειτουργεί ως μέσο για μεγαλύτερη τρομοκρατία και πειθαναγκασμό.

Τέταρτο: «Καθορισμός ελάχιστων απαραίτητων κριτηρίων (μορίων) συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης για τη δυνατότητα συμμετοχής στις εξετάσεις».

Θεσμοθετείται η Συνεχιζόμενη Ιατρική Εκπαίδευση. Ο ιατρός θα υποχρεούται, ανά κάποια έτη μετά την ψήφιση του νόμου, να συγκεντρώσει τουλάχιστον κάποια μόρια για να μπορεί να δώσει εξετάσεις και προφανώς, αν ποτέ τα καταφέρει, για να διοριστεί σε δημόσιο φορέα. Πρόκειται για την υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ, όπου η συνεχιζόμενη εκπαίδευση έχει ως κριτήριο τις «ανάγκες της αγοράς». Εξαναγκάζουν τους ειδικευόμενους να συμμετέχουν σε ακριβοπληρωμένα συνέδρια, σε ένα συνεχές κυνήγι μορίων, μεταφέρουν την ευθύνη εκπαίδευσής τους στις διάφορες φαρμακευτικές εταιρείες, προωθώντας δικά τους προϊόντα και πολιτικές Υγείας.

Πέμπτο: «Τελικές ενιαίες πανελλαδικές εξετάσεις 2 – 3 φορές το χρόνο… και καθορισμός επιθυμητής σχέσης ειδικού γιατρού προς πληθυσμό…».

Οι εξετάσεις λοιπόν προσλαμβάνουν χαρακτήρα κεντρικότερο και καθίσταται ευκολότερος ο έλεγχος του αριθμού των επιτυχόντων και κατ’ επέκταση του αριθμού των ειδικευμένων γιατρών. Από τη στιγμή που έχει καθοριστεί συγκεκριμένος αριθμός γιατρών σε κάθε ειδικότητα στην Ελλάδα, η έννοια της επιτυχούς εξέτασης για τη λήψη του τίτλου ειδικότητας είναι σχετική. Μπορεί ένας αριθμός εξεταζόμενων να περνάει τη «βάση», αλλά τον τίτλο της ειδικότητας να παίρνουν, με κριτήριο τη βαθμολογία, τόσοι ώστε να μην υπερκαλύπτεται ο προκαθορισμένος συνολικός αριθμός των γιατρών της συγκεκριμένης ειδικότητας.

Εκτο: «Αξιολόγηση και διαπίστευση εκπαιδευτικών κέντρων πλήρους και μερικής χορήγησης ειδικότητας και εφαρμογή κινητικότητας (rotation)…».

Είναι πασιφανές ότι τα κριτήρια θα είναι κατά πόσο τα εκπαιδευτικά κέντρα θα υπηρετούν το σχεδιασμό που ήδη υλοποιείται. Από αυτόν θα εξαρτώνται η στελέχωσή τους, η χρηματοδότησή τους, η λειτουργία τους ή και η κατάργησή τους. Ταυτόχρονα, η συνεχής μετακίνηση (rotation) των ειδικευόμενων σε νοσοκομεία που μπορεί να απέχουν πολύ μεταξύ τους γεωγραφικά, δεν θα γίνεται για ουσιαστικούς εκπαιδευτικούς λόγους αλλά για λόγους κάλυψης ελλείψεων μόνιμου προσωπικού, όπως ομολόγησε πρόσφατα στην Πάτρα ο πρόεδρος του ΚΕΣΥ.

Εβδομο: «…Μετατροπή των επιστημονικών εταιρειών σε επίσημα συμβουλευτικά όργανα του κράτους».

Σήμερα, υπάρχει ένα τεράστιο πλήθος ιατρικών εταιρειών. Κάποιες είναι οι λεγόμενες κορμού (π.χ. Ελληνική Χειρουργική Εταιρεία) και κάποιες αφορούν υποειδικότητες (π.χ. Χειρουργική Εταιρεία μαστού, πεπτικού κ.λπ.). Η δημιουργία πολλών εταιρειών υποειδικότητας αποτέλεσε, αν δεν φτιάχτηκε γι’ αυτόν το σκοπό, όχημα «καταξίωσης» από τμήμα κυρίως γιατρών συνδεδεμένων με επιχειρηματικά συμφέροντα που μαζί με διάφορες πολυεθνικές διοργανώνουν ετήσια συνέδρια, θεματικά σεμινάρια κ.λπ.

Οι επιστημονικές εταιρείες (γενικά τα ερευνητικά κέντρα και ομάδες) θα μπορούσαν να έχουν ουσιαστική συμβολή, από τη σκοπιά ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, στο βαθμό που ήταν ενταγμένες σε ένα ενιαίο, δωρεάν και κεντρικά σχεδιασμένο κρατικό σύστημα Παιδείας, Υγείας και Ερευνας.

Το ΚΚΕ απορρίπτει τα επιμέρους και κυρίως την ουσία.

Η απόρριψη των προωθούμενων αλλαγών δεν σημαίνει υποστήριξη του σημερινού συστήματος, αυτό είναι καθαρό πως πρέπει να αλλάξει. Αλλωστε, και στη σημερινή φάση που δεν έχουν περάσει αυτά, τα προβλήματα διογκώνονται σε όλους τους τομείς.

Ετσι κι αλλιώς, οι κομμουνιστές γιατροί πρωτοστατούμε στον αγώνα μέσα στα νοσοκομεία για εργασιακά δικαιώματα, επιστημονική μόρφωση.

Παλεύουμε για κατάργηση της αναμονής για την ειδικότητα και έως ότου μηδενιστεί, ο χρόνος αυτός να είναι συντάξιμος, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού. Λέμε «όχι» σε κάθε είδος φραγμών για την έναρξη, τη συνέχεια της ειδικότητας ή τη χορήγηση άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος, αφού μοναδικό προαπαιτούμενο για την άσκηση Ιατρικής αποτελεί το πτυχίο. Απαιτούμε η ειδίκευση των γιατρών να είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους με καμία συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Αποκλειστική κρατική ευθύνη και χρηματοδότηση για δωρεάν εκπαίδευση, επιμόρφωση όλων των γιατρών, για παροχή συγγραμμάτων και συμμετοχή σε επιστημονικά συνέδρια. Αποσύνδεση της εκπαίδευσης των ιατρών από τις επιχορηγήσεις των φαρμακευτικών εταιρειών. Αγωνιζόμαστε για σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας με 6ωρο – 5ήμερο – 30ωρο για όλους τους γιατρούς και μία εφημερία τη βδομάδα, για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

Το «όχι στις αλλαγές που έρχονται» δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο από όσες δυνάμεις το προβάλλουν.

Ολες οι άλλες δυνάμεις «πιάνουν τα επιμέρους» και όχι την ουσία των αλλαγών, αφού, παρά τις επιμέρους αντιθέσεις και διαφοροποιήσεις τους, αποδέχονται ένα εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας.

Για παράδειγμα: Στην τελευταία συνεδρίαση του Σωματείου των Νοσοκομειακών Γιατρών της Αττικής (ΕΙΝΑΠ) υπήρχε κοινό πλαίσιο ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ το οποίο έχει τίτλο «Οχι στην πρόταση της κυβέρνησης και του ΚΕΣΥ» και από κάτω είναι η πρόταση της κυβέρνησης και του ΚΕΣΥ με μικρο-ρυθμίσεις!

Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ συσκοτίζει το πραγματικό περιεχόμενο των προτάσεων του ΚΕΣΥ και βάζει πλάτη για να περάσουν οι αντιδραστικές αλλαγές. Οι προτάσεις τους είναι (κατά την… προσφιλή έκφραση του υπουργείου) «κόπι – πάστε» των θέσεών του.

Η NΔ, μέσω της παράταξής της, από τη μία απέρριψε τις προτάσεις του ΚΕΣΥ και από την άλλη η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, στέλεχός της, συμμετέχει στην ομάδα εργασίας της Παθολογίας του ΚΕΣΥ που θα εξειδικεύσει για τη συγκεκριμένη ειδικότητα τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται!

Οι θέσεις των ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΛΑΕ επικεντρώνουν την αντίθεσή τους με τις εξετάσεις και έναν ψευτοδιαχωρισμό που κάνουν μεταξύ γιατρών ΕΣΥ και πανεπιστημιακών. Ουσιαστικά, ευνουχίζουν την κριτική και τη γραμμή πάλης, αφού όλα τα πυρά πέφτουν στο περιβόητο «πανεπιστημιακό κατεστημένο» και τις «ιατρικές εταιρείες». Οσο για τη λύση, ονειρεύονται ένα «παλιό καλό ΕΣΥ» όπως τα χρόνια της σοσιαλδημοκρατίας.

Γενικοί άξονες της πρότασης του ΚΚΕ για την Ιατρική Εκπαίδευση

Η πρόταση του ΚΚΕ αφορά σε ενιαίο, καθολικό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας – Πρόνοιας με πλήρη κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης, κοινωνικοποίηση των ιδιωτικών δομών Υγείας που πληρούν τις προϋποθέσεις, με κεντρικό σχεδιασμό και αποκλειστικά κρατική οργάνωση και λειτουργία, και ένταξη σε αυτό όλων των επιστημόνων και των εργαζόμενων υγειονομικών.

Η πρόταση του ΚΚΕ για την εκπαίδευση των νέων γιατρών αφορά στην εκπαίδευση του αναγκαίου ιατρικού δυναμικού σε αριθμό και ειδικότητες που θα στελεχώσει το Ενιαίο, Δημόσιο, Καθολικό και Δωρεάν Σύστημα Υγείας, που θα αντιμετωπίζει την Υγεία ως κοινωνικό αγαθό, που ισότιμα θα απολαμβάνει ο λαός, με βασικό προσανατολισμό στην πρόληψη.

Η υγεία και η ασθένεια είναι σε άμεση συνάρτηση με τις συνθήκες μέσα στις οποίες γεννιέται, αναπτύσσεται, μορφώνεται, εργάζεται και κοινωνικοποιείται το άτομο. Ο γιατρός πρέπει να έχει εκπαιδευτεί, ώστε να αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σε διαλεκτική ενότητα με το περιβάλλον (φυσικό και κοινωνικό) στο οποίο ζει. Τα θεμέλια μπαίνουν από τα πρώτα στάδια της ιατρικής εκπαίδευσης και οικοδομούνται καθόλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του.

Αυτό προϋποθέτει βέβαια και αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών των Ιατρικών Σχολών. Πρέπει να διασφαλίζεται η κατάκτηση της σύγχρονης γνώσης και η διαλεκτική προσέγγισή της. Επιστημονική γνώση που αφορά τόσο σε επίπεδο βασικών επιστημών όσο και στο επίπεδο της κλινικής ιατρικής με έγκαιρη επαφή του νέου γιατρού με τον ασθενή και τους χώρους στους οποίους αναπτύσσεται και δραστηριοποιείται το άτομο (σχολεία, εργασιακοί χώροι, χώροι άθλησης και αλλού). Ετσι χτίζονται οι βάσεις της εξέλιξής του ως κλινικού γιατρού ή ως ερευνητή σε κλινικό ή βασικό επίπεδο.

Βασικά χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού συστήματος είναι τα εξής:

Αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Παιδείας. Η εκπαίδευση να είναι ευθύνη του κράτους, πλήρως χρηματοδοτούμενη από τον κρατικό προϋπολογισμό, προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.
Ενιαίο πρόγραμμα σπουδών σε όλες τις Σχολές. Περιεχόμενο που να στηρίζεται στη σύγχρονη γνώση. Αναβάθμιση ειδικοτήτων όπως Ιατρική Εργασίας, Κοινωνική Ιατρική, Προληπτική Ιατρική. Σύνδεση των Ιατρικών Σχολών με τα Κέντρα Υγείας, εργασιακούς χώρους. Κατοχύρωση βασικών γνώσεων από τους φοιτητές, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις βασικές απαιτήσεις κατά την ένταξή τους στο Λαϊκό Σύστημα Υγείας.
Σύγχρονος εξοπλισμός των Ιατρικών Σχολών. Σύγχρονα δωρεάν συγγράμματα. Αναβάθμιση των κλινικών των δημόσιων νοσοκομείων και ενιαίο πρόγραμμα κλινικής εκπαίδευσης.
Πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης πανεπιστημιακό διδακτικό προσωπικό, ενταγμένο στο Λαϊκό Σύστημα Υγείας.
Ερευνα για την ικανοποίηση των διευρυμένων σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι του κέρδους. Μεταπτυχιακοί τίτλοι που να οδηγούν σε διδακτορικό (στη βασική ή κλινική έρευνα).
Η κτήση ειδικότητας πρέπει να είναι αναπόσπαστο και υποχρεωτικό μέρος της εκπαίδευσης των γιατρών. Η απόκτηση του πτυχίου διασφαλίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα του γιατρού.

Πρέπει να είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους ο αριθμός, η κατανομή των ειδικευομένων ανά την επικράτεια. Κριτήριο για τον καθορισμό του αριθμού των ειδικευομένων στο σύνολό τους, αλλά και κατά ειδικότητα είναι η πλήρης κάλυψη των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, λαμβάνοντας υπόψη τους νοσογόνους παράγοντες και τους επιδημιολογικούς δείκτες, τη γεωγραφική ιδιαιτερότητα της χώρας, το φύλο και την ηλικία, στο πλαίσιο του κεντρικά σχεδιασμένου Συστήματος Υγείας. Το επιστημονικό δυναμικό που θα αποφοιτά θα είναι εξασφαλισμένο επαγγελματικά και θα γνωρίζει πριν την ολοκλήρωση της ειδικότητας πού θα εργαστεί. Με ευθύνη του κράτους και σύμφωνα με τον κεντρικό σχεδιασμό θα προβλέπεται υποχρεωτικός χρόνος θητείας σε περιοχές ή χώρους με αυξημένες ή ειδικές ανάγκες σε υγειονομική κάλυψη.

Ο κεντρικός υγειονομικός σχεδιασμός πρέπει να γίνεται με τα εξής κριτήρια:

— Την κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε Υγεία και Πρόνοια, με σχεδιασμό για τον αριθμό των γιατρών.

— Τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής (βιομηχανικές περιοχές, ακριτικές περιοχές, επιδημιολογικά στοιχεία, σύνθεση πληθυσμού, κ.ά.)

— Τις ανάγκες για εκπαίδευση, μετεκπαίδευση και συνεχή επιμόρφωση των υγειονομικών καθώς και για βασική και εξειδικευμένη έρευνα.

— Τον προσανατολισμό της βιομηχανίας στις ανάγκες του λαϊκού υγειονομικού συστήματος (παραγωγή φαρμάκου, ιατρικών μηχανημάτων κ.λπ.).

Ειδικό βάρος να δοθεί στο περιεχόμενο και τις συνθήκες εκπαίδευσης.

Είναι απαραίτητη η πλήρης ανάπτυξη των δημόσιων δομών που θα εμπλακούν στην εκπαίδευση των νέων γιατρών. Να ανοίξουν και κατά αυτόν τον τρόπο νέες θέσεις ειδικότητας, ώστε να απορροφάται το σύνολο των νέων γιατρών. Απαραίτητη είναι, βέβαια, η βελτίωση και ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού των κλινικών και των εργαστηρίων, καθώς και η δημιουργία σύγχρονων βιβλιοθηκών με δωρεάν τη χρήση τους.

Η εκπαίδευση θα γίνεται βάσει ενιαίου προγράμματος ανά ειδικότητα. Με ευθύνη έμπειρων κλινικών και εργαστηριακών εκπαιδευτών.

Στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους θα είναι και η συνεχής εκπαίδευση των ειδικών από τους φορείς και των τριών επιπέδων συγκρότησης του συστήματος Υγείας σε σύνδεση με τις Ιατρικές Σχολές και άλλα ερευνητικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Η πρόταση του ΚΚΕ προάγει την Υγεία ως κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ευεξίας στο επίπεδο που απαιτούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, στο επίπεδο που επιτρέπει η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας. Αποτελεί αναγκαιότητα του σήμερα γιατί απαντάει στις αντιφάσεις που καθημερινά συναντάνε τόσο οι εργαζόμενοι ως ασθενείς, όσο και οι υγειονομικοί.

Οι κομμουνιστές γιατροί και φοιτητές χρειάζεται να αναδείξουν ότι το ζήτημα της ιατρικής εκπαίδευσης δεν είναι στενά φοιτητικό, επιστημονικό, ιατρικό θέμα και μάλιστα αποσυνδεδεμένο από το ταξικό του περιεχόμενο. Γιατί σχετίζεται με τους όρους προστασίας, αποκατάστασης και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Κριτήριο των θέσεων και του αγώνα είναι: «Ο νέος επιστήμονας σε ποιο πανεπιστήμιο θα σπουδάζει και σε ποια κοινωνία θα προσφέρει».

Του Γιώργου ΣΙΔΕΡΗ*
*Ο Γιώργος Σιδέρης είναι μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, ειδικευόμενος γιατρός