Ιγμορίτιδα*

• Από Iatropedia

Ορισμός

Μια πολύ συχνή πάθηση, ειδικά στη διάρκεια του χειμώνα, είναι η ιγμορίτιδα, δηλαδή η φλεγμονή των ιγμορείων.

Ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή των ιγμορείων που ακολουθεί συνήθως κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίπη η κρίση αλλεργικής ρινίτιδας, με έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου και αυξημένη παραγωγή βλέννας. Το οίδημα προκαλεί απόφραξη των μικρών αγωγών που συνδέουν την μύτη με τα ιγμόρεια με αποτέλεσμα την αδυναμία παροχέτευσης αυτών με συνέπεια την εμφάνιση πόνου στο πρόσωπο η το μέτωπο, ανάμεσα η πίσω από τα μάτια η ακόμα στα μάγουλα και τα επάνω δόντια. Όταν το "κοινό" κρυολόγημα η  γρίπη διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα και η απλή βλέννα μετατρέπεται σε πηκτό δύσοσμο πρασινοκίτρινο πύον, έχουμε την ιγμορίτιδα.

Η χρόνια ιγμορίτιδα δημιουργείται, όταν η απόφραξη παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η οξεία ιγμορίτιδα μπορεί να είναι το αποτέλεσμα:

1) ενός κοινού κρυολογήματος

2) φλεγμονών δοντιών της άνω γνάθου

3) επιπλεγμένων καταγμάτων του προσώπου

 4)κατάδυσης σε μολυσμένα ύδατα ή κολύμβησης σε μολυσμένες πισίνες

 5) κατάδυσης σε μεγάλο βάθος χωρίς απόφραξη της ρινός.

Τα συχνότερα μικρόβια που ενοχοποιούνται για ιγμορίτιδα είναι ο πνευμονιόκοκκος, ο στρεπτόκοκκος, ο σταφυλόκοκκος, ο αιμόφιλος, η μοραξέλα και σπανιότερα αναερόβια βακτήρια, ενώ στα παιδιά ενοχοποιούνται διάφοροι ιοί.

Συμπτώματα

Τα συνηθέστερα συμπτώματα της ιγμορίτιδας μπορεί είναι:

• κεφαλαλγία,
• αίσθημα τάσης προσώπου,
• ρινική συμφόρηση,
• πυώδης ρινόρροια,
• βήχας,
• κακοδιαθεσία,
• δεκατική πυρετική κίνηση,
• οδονταλγία,
• οπισθορινικές εκκρίσεις,
• καταβολή,
• κακοδιαθεσία,
• κακοσμία στόματος

Επιπλοκές

Οι πιθανές επιπλοκές μιας παραμελημένης ιγμορίτιδας είναι:

• βλενογοννοκήλη,
• οστεομυελίτιδα οστών του κρανίου,
• μηνιγγίτιδα,
• θρόμβωση του σηραγγώδους κόλπου,
• εγκεφαλικό απόστημα,
• επέκταση της φλεγμονής στον οφθαλμικό κόγχο με συνέπεια διπλωπία ή και τύφλωση

Διάγνωση – παρακολούθηση

Η διάγνωση τίθεται:

• από το ιστορικό και την παρούσα κλινική εικόνα.
• την πρόσθια ρινοσκόπηση
• την ακτινογραφία παραρρινίων που επιβεβαιώνει τη συλλογή υγρού ή την ύπαρξη θολερότητας μέσα στο ιγμόρειο.

Σε περιπτώσεις οξείας ιγμορίτιδας έχει ένδειξη το Υπερηχογράφημα ιγμορείων.

Ειδικά σε γυναίκες εγκύους και σε παιδιά όπου είναι σκόπιμο να αποφεύγεται η έκθεση σε ακτινοβολία, το υπερηχογράφημα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο.

Βέβαια, σε περιπτώσεις χρόνιας ιγμορίτιδας και για την πληρέστερη διερεύνηση της παθολογίας (πολύποδες κλπ) όλων των παραρρινίων κόλπων συνιστάται και η Αξονική Τομογραφία.

Θεραπεία

Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τη διάγνωση και είναι δυνατόν να περιλαμβάνει φαρμακευτική  αγωγή, χειρουργική επέμβαση η συνδυασμό και των δύο. Η οξεία φλεγμονή αντιμετωπίζεται κατά κανόνα με φαρμακευτική θεραπεία ενώ η χρόνια με χειρουργική επέμβαση και βέβαια υπάρχουν και οι εναλλακτικές λύσεις στις περιπτώσεις εκείνες που τα συμπτώματα οφείλονται σε αλλεργία, ημικρανία η άλλες παθήσεις που μιμούνται την ιγμορίτιδα.  

Η συντηρητική-φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει:

• τη χορήγηση αντιβιοτικών  {(κλινδαμυκίνη (Dalacin), η αμοξυκιλίνη-κλαβουλανικό

(Augmentin),οι κεφαλοσπορίνες (π.χ. Procef), οι νεότερες κινολόνες λεβοφλοξασίνη (Tavanic) και μοξιφλοξασίνη (Avelox)}

• η αποσυμφόρηση της μύτης και κατά προέκταση και του στομίου του ιγμορείου,

Γι' αυτό το λόγο, χορηγούνται ρινικά εκνεφώματα (spray), συνήθως κορτιζονούχα, που έχουν αποιδηματική δράση στο ρινικό βλεννογόνο.

Η συνολική διάρκεια της θεραπείας πρέπει να κρατάει τουλάχιστον 10-12 ημέρες.

Πρόληψη

• Αντιμετώπιση της αλλεργίας
• Χρήση υγραντήρα σε περιπτώσεις κοινού κρυολογήματος και ανύψωση της κεφαλής κατά τον ύπνο για την καλύτερη παροχέτευση των κόλπων.
• Η χρήση των διάφορων αποσυμφορητικών πρέπει να γίνεται με προσοχή κυρίως από άτομα που πάσχουν από υπέρταση, αρρυθμίες, γλαύκωμα 
• Αποφυγή καπνίσματος
• Υγιεινή ζωή με ισορροπημένη δίαιτα και συχνή σωματική άσκηση
• Αποφυγή συγχρωτισμού με ήδη πάσχοντα άτομα η λήψη προληπτικών μέτρων αντισηψίας

Καλαμπαλίκης Ευθύμιος, Ωτορινολαρυγγολόγος