Iatropedia

Οκτώ μύθοι και τρεις αλήθειες για την ακμή που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε

Η σχέση της με τις ορμόνες, τη διατροφή, το στρες, την υγιεινή και τον ήλιο. Πότε χρειάζεται θεραπεία.

Η ακμή είναι μία από τις συχνότερες δερματοπάθειες, καθώς αργά ή γρήγορα προσβάλλει τους περισσότερους ανθρώπους, άλλοτε σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής και άλλοτε για σειρά ετών.

Σύμφωνα με πρόσφατη ανασκόπηση της ιατρικής βιβλιογραφίας που δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση Journal of Clinical Medicine, το 80% των εφήβων σε όλο τον κόσμο και σημαντικό ποσοστό ενηλίκων εκδηλώνουν ακμή. Στο 20% των περιπτώσεων, η δερματοπάθεια έχει μέτρια προς υψηλή βαρύτητα.

Ο ομότιμος καθηγητής Δερματολογίας δρ Δημήτρης Ρηγόπουλος, διευθυντής του Δερματολογικού Τμήματος στο Νοσοκομείο Υγεία, καταρρίπτει οκτώ ευρέως διαδεδομένους μύθους για την ακμή και παραθέτει τρεις σημαντικές αλήθειες.

Μύθος 1: H ακμή αφορά μόνον εφήβους και γυναίκες

Η αλήθεια: Εκτός από τους εφήβους και τις γυναίκες, απασχολεί και πολλούς άνδρες, οι οποίοι με μεγάλη αναστάτωση βλέπουν ότι η εφηβική τους ακμή ουδέποτε τους εγκατέλειψε ή ότι ξαφνικά στα 30 τους εμφανίζουν σπυράκια στο πρόσωπο.

Μύθος 2: Είναι μεταδοτική νόσος

Η αλήθεια: Με βάση την παθογένεια του νοσήματος, δεν τεκμηριώνεται κάποια ανάλογη άποψη.

Μύθος 3: Οφείλεται στην κακή υγιεινή

Η αλήθεια: Αν κάποιος πιστεύει αυτόν τον μύθο, σύντομα θα ανακαλύψει ότι το επίμονο πλύσιμο και τρίψιμο του προσώπου ερεθίζει περισσότερο το δέρμα και επιδεινώνει την ακμή. Η ιδανική υγιεινή για την αντιμετώπισή της πρέπει να συμπεριλαμβάνει:

Μύθος 4: Οφείλεται στην απουσία σεξ

Η αλήθεια: Δεν υπάρχει καμία επιστημονική μελέτη που να δείχνει ότι η σεξουαλική πράξη προκαλεί, επιδεινώνει ή βελτιώνει τα σπυράκια της ακμής στο πρόσωπο.

Μύθος 5: Οφείλεται στην διατροφή

Η αλήθεια: Έως σήμερα διάφορες επιστημονικές μελέτες έχουν αποτύχει να την  συσχετίσουν με τη διατροφή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η διατροφή δεν μπορεί να την προκαλέσει ακμή. Φαγητά όπως η πίτσα, οι τηγανητές πατάτες ή ακόμα και η σοκολάτα δεν οδηγούν σε ακμή.

Βέβαια, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι ορισμένα φαγητά τους επηρεάζουν. Αν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, απλώς αποφύγετε τις τροφές αυτές. Άλλωστε διατηρώντας κανείς μια εξισορροπημένη διατροφή, βοηθά γενικότερα την υγεία του!

Μύθος 6: Οφείλεται στο στρες

Η αλήθεια: Το καθημερινό στρες του σύγχρονου τρόπου ζωής, δεν αποτελεί παράγοντα επιδείνωσης της ακμής. Αντιθέτως, το επίμονο άγχος που απαιτεί ιατρική αντιμετώπιση, συχνά θεραπεύεται με φάρμακα τα οποία ίσως προκαλούν ακμή ως ανεπιθύμητη ενέργεια.

Μύθος 7: Δεν χρειάζεται θεραπεία, θα περάσει μόνη της

Η αλήθεια: Όπως και τα υπόλοιπα δερματικά νοσήματα, έτσι και η ακμή πρέπει να αντιμετωπίζεται. Κάποιες μορφές της, όπως η κυστική, μπορεί να προκαλέσουν άσχημες ουλές στο πρόσωπο ή σε άλλα σημεία του σώματος. Είναι σίγουρο ότι όσο νωρίτερα αρχίσει ο πάσχων την κατάλληλη θεραπεία, τόσο συντομότερα θα βελτιώσει την εικόνα του δέρματός του.

Μύθος 8: Ο ήλιος θεραπεύει την ακμή

Η αλήθεια: Το μαύρισμα μετά από την έκθεση στον ήλιο μπορεί προσωρινά να καταστήσει λιγότερο εμφανή τον ερεθισμό στο δέρμα, καθώς και τα σπυράκια. Δεν μπορεί όμως να τα θεραπεύσει.

Το καλοκαίρι πρέπει να χρησιμοποιείτε αντηλιακή κρέμα (ειδική για πρόσωπα με ακμή) για να αποφύγετε τις δυσχρωμίες που προκαλεί ο ήλιος στις πρόσφατες βλάβες της ακμής.

Και τρεις αλήθειες

Ο καθηγητής τονίζει πως υπάρχουν τρεις αλήθειες που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε:

  1. Η ακμή μπορεί μερικές φορές να οφείλεται στα καλλυντικά. Αυτό μπορεί να συμβεί με τη χρήση «ακατάλληλων» για το δέρμα προϊόντων. Να επιλέγετε μη-λιπαρά καλλυντικά, μη- φαγεσωρογόνα και μη-ακνεογόνα.
  2. Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να χρειασθεί μικροβιολογικός έλεγχος. Αυτός δεν γίνεται ως εξέταση ρουτίνας, διότι το αποτέλεσμά της δεν επηρεάζει την θεραπευτική αντιμετώπιση. Επιπλέον, δεν πρόκειται για μικροβιακή λοίμωξη. Απλώς, το βακτήριο που εμπλέκεται στην ακμή (λέγεται P. Acnes) δρα ως εκλυτικός παράγων της φλεγμονής.
  3. Ο δερματολόγος μπορεί να ζητήσει έλεγχο των ορμονών, αλλά όχι ως έλεγχο ρουτίνας. Ο ορμονικός έλεγχος συνιστάται μόνον όταν υπάρχουν εκδηλώσεις ή ιστορικό υπερανδρογοναιμίας (αυξημένα επίπεδα ανδρογόνων, δηλαδή των ορμονών του ανδρικού φύλου).

Φωτογραφία: iStock