Προσωρινά, ο 14χρονος μένει σε ένα από τα διαμερίσματα του Οργανισμού υπό την επίβλεψη εξειδικευμένων διασωστών, με ένα ασθενοφόρο σε ετοιμότητα σε περίπτωση ανάγκης μεταφοράς του σε κάποιο νοσοκομείο, ενώ παράλληλα οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι του οργανισμού αναζητούν άμεση λύση για τη φιλοξενία του 14χρονου σε κάποια εξειδικευμένη δομή. Αξίζει να σημειωθεί πως το ασθενοφόρο του οργανισμού έχει βγει εκτός σήματος του ΕΚΑΒ μαζί με το διασωστικό του πλήρωμα και δεν εξυπηρετεί κανένα περιστατικό προκειμένου να βρίσκεται μαζί με τον 14χρονο.
Ο πρόεδρος του οργανισμού, Κώστας Γιαννόπουλος, τονίζει στην ανακοίνωση, πως με την παραπάνω περίπτωση αναδεικνύεται ένα διαχρονικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στα Σπίτια του αλλά και πολλές οικογένειες στην Ελλάδα. «Επικοινωνήσαμε με την Εισαγγελία Πρωτοδικών, με την Εισαγγελία Ανηλίκων, με τις Διοικήσεις Νοσοκομείων Παίδων και το μόνο που καταφέραμε ήταν να δεχτούμε την κατανόηση τους και την επιβεβαίωση της έλλειψης εξειδικευμένων κέντρων νοσηλείας για τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας.
Η μόνη λύση που προτείνεται από τους ειδικούς και τους επαγγελματίες στο χώρο της ψυχικής υγείας είναι η προσωρινή νοσηλεία των παιδιών σε νοσοκομεία κι όχι η φιλοξενία τους σε μόνιμη βάση λόγω έλλειψης δομών, παρόλο που διαχρονικά έχουν διατεθεί τεράστια κονδύλια για την ψυχική υγεία», εξηγεί.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» ίσως βρει κάποια λύση για τον 14χρονο, όπως έχει βρει και για άλλες περιπτώσεις παιδιών του με προβλήματα ψυχικής υγείας, συνεχίζει ο κ. Γιαννόπουλος. Αυτή θα είναι άλλη μια υπέρβαση, άλλη μια εξαίρεση στους κανόνες. Ποια είναι η λύση για τις οικογένειες στην Ελλάδα που αντιμετωπίζουν παρόμοια αδιέξοδα; Ποιο είναι το μέλλον των παιδιών με ψυχικά προβλήματα; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη όταν δεν σωθεί κάποιο παιδί με αυτοκαταστροφικές τάσεις, θέτει το ερώτημα ο κ. Γιαννόπουλος.
Ο ψυχίατρος, επιστημονικά υπεύθυνος του Κέντρου Ημέρας «Το Σπίτι του Παιδιού» Γιώργος Νικολαΐδης, επισημαίνει στην ανακοίνωση ότι η πρώτη μεγάλη ανάγκη που αναδεικνύεται εδώ είναι τα ελλείμματα διαθέσιμων κλινών στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας για παιδιά και εφήβους ιδιαίτερα αναφορικά με τη γεωγραφική και την ηλικιακή κάλυψη όλων των ομάδων και ειδικά των εφήβων, αλλά και την αντιμετώπιση των ανηλίκων με προβλήματα συμπεριφορών βίαιων απέναντι στον εαυτό τους ή τους άλλους. Το σημαντικότερο έλλειμμα, ωστόσο που αναδεικνύεται είναι εκείνο που αφορά τη μόνιμη φιλοξενία παιδιών και εφήβων με προβληματικές συμπεριφορές ή και προβλήματα ψυχικής υγείας: παρά την υπαρκτή εμπειρία δεκαετιών στο πεδίο αυτό από άλλες χώρες, στην Ελλάδα οι διαθέσιμες επιλογές είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Αποτέλεσμα αυτού είναι πως παιδιά με αυξημένη επιθετικότητα και τάσεις αυτοκαταστροφής, παιδιά εφηβικής ηλικίας με διαταραχές, παιδιά που πέρα από την αγάπη των δικών τους χρειάζονται εξειδικευμένη προσέγγιση σε μόνιμη βάση δεν μπορούν να φροντιστούν κατάλληλα. Και βέβαια τα προβλήματα αυτών των τόσο δυσκολεμένων παιδιών δεν λύνονται με προσωρινές ή πολύ περισσότερο με μόνιμες νοσηλείες τους σε νοσοκομεία.