Η απόκριση της κόρης του ματιού στην θέα μιας συγκινητικής εικόνας μπορεί να αποβεί ένα χρήσιμο «εργαλείο» για την πρόβλεψη μελλοντικού κινδύνου κατάθλιψης, λειτουργώντας στην ουσία ως… βιοδείκτης, επισημαίνουν ερευνητές του Πανεπιστημίου Binghamton. Σε τεστ που πραγματοποιήθηκαν με παιδιά των οποίων οι μητέρες είχαν ιστορικό μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής, επεδείχθησαν εικόνες με θυμωμένα, ευτυχισμένα και λυπημένα πρόσωπα ενώ μετρήθηκε η διαστολή της κόρης των ματιών τους.
Η αξιολόγηση που ακολούθησε σε βάθος διετίας έδειξε ότι τα παιδιά που παρουσίαζαν σχετικά μεγαλύτερη διαστολή της κόρης βλέποντας τα λυπημένα πρόσωπα, είχαν υψηλότερα επίπεδα καταθλιπτικών συμπτωμάτων κατά το στάδιο της παρακολούθησης και ο χρόνος εκδήλωσης ενός κλινικά σημαντικού καταθλιπτικού επεισοδίου ήταν συντομότερος. Τα ευρήματα αυτά αφορούσαν τα παιδιά που είχαν εντονότερη απόκριση της κόρης μόνο στα λυπημένα πρόσωπα των εικόνων και όχι στα άλλα.
Σύμφωνα με τον Brandon Gibb, καθηγητή Ψυχολογίας στο Binghamton University και επικεφαλής του Ινστιτούτου Διαταραχών Διάθεσης και του Κέντρου Συναισθηματικών Επιστημών, η αξιολόγηση της φυσιολογικής αντίδρασης σε ερεθίσματα που προκαλούν θλίψη με την κορημετρία αποτελεί έναν δυνητικό βιοδείκτη του κινδύνου κατάθλιψης σε παιδιά καταθλιπτικών μητέρων. Η κορημετρία είναι ούτως ή άλλως μια ανώδυνη και φθηνή μέθοδος η οποία θα μπορούσε να υιοθετηθεί από τα παιδιατρικά ιατρεία για την αξιολόγηση του σχετικού κινδύνου, υποστηρίζει.