Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Χέιλι Κρίστιαν του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο παιδιατρικό περιοδικό «Pediatric Research», μελέτησαν στο πλαίσιο της μελέτης PLAYCE (Play Spaces and Environments for Children’s Physical Activity) 1.646 νοικοκυριά -εκ των οποίων τα 686 (42%) είχαν σκύλο- όπου ζούσαν παιδιά ηλικίας δύο έως πέντε ετών.
Διαπιστώθηκε ότι όσα παιδιά ζούσαν σε σπίτι με σκύλο ήταν 23% λιγότερο πιθανό να έχουν δυσκολίες στη συναισθηματική έκφραση και στις κοινωνικές επαφές τους, σε σχέση με τα παιδιά χωρίς κατοικίδιο στην οικογένειά τους. Επίσης, τα παιδιά με σκύλο είχαν 30% μικρότερη πιθανότητα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, 40% μικρότερη πιθανότητα προβλημάτων στις σχέσεις τους με άλλα παιδιά, καθώς επίσης 34% μεγαλύτερη πιθανότητα να επιδεικνύουν θετικές συμπεριφορές, όπως το μοίρασμα με τους άλλους.
Τα παιδιά που συμμετέχουν με την υπόλοιπη οικογένεια τους στις βόλτες με τον σκύλο τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα είναι 36% λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν κακή κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη. Επίσης, τα παιδιά που παίζουν με τον οικογενειακό σκύλο τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα είναι 74% πιο πιθανό να έχουν θετική και αλληλέγγυα συμπεριφορά προς τους άλλους.
«Μολονότι περιμέναμε ότι η κατοχή ενός σκύλου θα παρείχε ορισμένα οφέλη για τα μικρά παιδιά, εκπλαγήκαμε που βρήκαμε ότι ακόμη και η απλή παρουσία ενός οικογενειακού σκύλου σχετίζεται με τόσες πολλές θετικές συμπεριφορές και συναισθήματα», δήλωσε η δρ Κρίστιαν. «Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι η ιδιοκτησία σκύλου μπορεί να ωφελήσει την ανάπτυξη των παιδιών και την ψυχική ισορροπία τους, κάτι που, όπως εικάζουμε, πιθανώς οφείλεται στον δεσμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στα παιδιά και στα σκυλιά», πρόσθεσε.
Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ