Όταν ο γονιός λείψει στο εξωτερικό για δουλειά

Διαχείριση συναισθημάτων, χρόνου, πρακτικών ζητημάτων μπαίνουν στο προσκήνιο και απαιτούν αντιμετώπιση. Φυσικά, ένα σημαντικό θεμα που επηρεάζει και τα υπόλοιπα είναι η ηλικία των παιδιών. Όταν τα παιδια είναι μικρά, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες, τοσο οι συναισθηματικές, όσο και οι πρακτικές και ασφαλώς και οι ευθύνες.

Τα παιδια βιώνουν την απώλεια του μπαμπά απο το σπιτι, δεν μπορούν πάντα να κατανοήσουν την αναγκαιότητά της, μπορεί να κλαίνε συχνότερα, να είναι πιο νευρικά, πιο ανυπάκουα κλπ. Τα πιο μεγάλα παιδιά το διαχειρίζονται καλύτερα, αλλά αν πρόκειται για εφήβους, που είχαν θέματα οριοθέτησης ή συναισθηματικής αστάθειας, που, ούτως ή άλλως, έχει η εφηβεία, τότε και εκεί μπορεί να προκύψουν προβλήματα, ειδικά αν ο πατέρας ήταν αυτός που «έβαζε τα όρια» στο σπίτι.

Ασφαλώς κύριο  ρόλο παίζει το αν η απόφαση αυτή έρχεται ξαφνικά, ή ήταν κάτι που είχε προαποφασιστεί και η οικογένεια ήταν ενήμερη απο καιρό. Στην περίπτωση αυτή, η οικογένεια μπορεί να προετοιμαστεί, να δεχτεί, να διαχειριστεί και να προσαρμοστεί στις αλλαγές που συνεπάγεται η απουσία του πατέρα απο το σπίτι. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο ρόλος της μητέρας είναι καθοριστικός.

Εκείνη πρέπει πρώτα να αφομοιώσει τους «κραδασμούς» της αλλαγής αυτής, να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά της σχετικά με την απουσία του άνδρα της και -σε ένα βαθμό- με την απώλεια ενός μέρους της συζυγικής σχέσης, αφού, πλέον, σε σημαντικό βαθμό, θα είναι πολύ πιο μόνη. Οι συναισθηματικές, οικογενειακές, κοινωνικές και επαγγελματικές αλλαγές της ίδιας της μητέρας είναι πολλές: άγχος κατάθλιψη, κλείσιμο στον εαυτό της, νευρικότητα, επιθετικότητα, διαταραχές ύπνου είναι συχνά ψυχολογικά συμπτώματα που παρατηρούνται σε αυτές τις περιπτώσεις. Ακόμα και επιθετικότητα προς τον άνδρα της μπορεί να εμφανιστεί, ο οποίος έφυγε και την άφησε μόνη.

Πολλές γυναίκες δεν μπορούν να διαχειριστουν αυτή την απώλεια. Δεν είναι το ίδιο, για παράδειγμα, όπως με μια γυναίκα ναυτικού, η οποία γνωρίζει απο την αρχή ότι ο άνδρας που έχει επιλέξει θα λείπει για μήνες ή χρόνια και θα πρέπει να τα διαχειριστεί όλα μόνη της. Στην περίπτωση αυτή, καποιες γυναίκες μπορεί να μην ενοχλούνται απο την πολύμηνη απουσία, ή και να το επιθυμούν αυτό, ή να έχουν μάθει έτσι απο την πατρική τους οικογένεια. 

Στην περίπτωση όμως της ξαφνικής απουσίας και αλλαγής των σχεδίων της οικογένειας, τα πράγματα είναι πολυ διαφορετικά, γιατί η μητέρα δεν είναι πάντα μια προσωπικότητα που μπορεί να δρα αυτόνομα και πιθανά να έχει ανάγκη στηρίγματος για τη λειτουργία της οικογένειας, αλλα και για τη δική της συναισθηματική υπόσταση. Τότε, θα πρέπει να απευθυνθεί στο οικογενειακό της περιβάλλον, για να ζητήσει βοήθεια και στήριξη. Αν νιώσει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί συναισθηματικά την κατάσταση, θα χρειαστεί να μιλήσει με ψυχολόγο, για να βοηθηθεί να αντιμετωπίσει τα δυσάρεστα συναισθήματα, να προσαρμοστεί στην καινούργια κατάσταση, μέχρι την επιστροφή του άντρα της στο σπίτι.

Τι θα μπορούσε να κάνει μια μητέρα με τα παραπάνω προβλήματα:

-Καταρχήν, δεν θέλει πανικό.

-Κρατείστε σε επαφή τον άνδρα σας με την καθημερινότητα της οικογένειας και εμπλέξτε τον εκεί που μπορεί να παρέμβει και να βοηθήσει, έστω απο μακριά.

-Ταξινομήστε τα προβλήματα σε επείγοντα και σημαντικά.

-Ελάτε σε επαφή με τα δικά σας συναισθήματα.

-Ζητείστε τη βοήθεια των υπολοίπων μελών του ευρύτερου οικογενειακού σας περιβάλλοντος.

-Συζητείστε το θέμα με αγαπημένους φίλους που γνωρίζουν την οικογένειά σας.

-Συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο για να διαχειριστείτε δικά σας συναισθηματικά θέματα και θέματα των παιδιών.

-Κρατείστε χρόνο για τον εαυτό σας, για να ικανοποιείτε τις προσωπικές σας επιθυμίες ή χόμπι. Σας βοηθά να «γεμίσετε τις μπαταρίες σας» και να είστε πιο ευδιάθετη.

Dr. ΙΛΙΑ Ν. ΘΕΟΤΟΚΑ

ΚΛΙΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ 

ΑΙΓΙΝΗΤΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ- Πρόεδρος της Δρασης για την Ψυχική Υγεία