«Ανάδυση» – Πώς η διάθεση ανεβαίνει… στην επιφάνεια
Να βουτάς. Όχι βαθιά, ούτε μακριά. Να βουτάς όσο κρατάει η ανάσα σου για να σε βγάλει στην επιφάνεια γεμάτη ξανά από ζωή, όχι ξέπνοη. Να βουτάς. Μέσα σου. Όχι βαθιά ούτε μακριά.
Υπάρχει κάτι το μυστηριακό σε αυτή την πρώτη βουτιά κάθε χρονιάς. Μπορεί να την επιχειρήσω νωρίς, μόλις που έχει μπει ο Απρίλιος, σε παγωμένα, διάφανα νερά κάποιου ελληνικού νησιού απ’ τα πολλά που αγαπώ, μπορεί και να με παρασύρει ο χρόνος κι ο καιρός και να την καταφέρω στα μέσα Ιουνίου, στο πιο οικείο Σούνιο. Μα ποτέ δεν με απογοητεύει. Όπου κι αν είμαι, όποτε κι αν είναι αυτό, η πρώτη βουτιά είναι σαν να σβήνει από πάνω μου ολόκληρο το χειμώνα.