Το στρες δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο, είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης του οργανισμού μας με τα εξωτερικά ερεθίσματα και με το εσωτερικό μας περιβάλλον, σωματικό και ψυχικό. Η επίπτωση του χρόνιου στρες είναι η απορρύθμιση του PNEI (ψυχο-νευρο-ενδοκρινο-ανοσολογικού συστήματος), προκαλώντας φλεγμονές, κόπωση, χρόνιο πόνο, κατάθλιψη και αυτοάνοσα νοσήματα.
«Πλέον στη θεραπευτική φαρέτρα του ψυχιάτρου», προσθέτει η κυρία Πετροπούλου, «έχουν προστεθεί προγράμματα και πρακτικές, όπως η διαχείριση του στρες με ενσυνειδητότητα, επιδιώκοντας την εξισορρόπηση της σχέσης μας με τον ίδιο μας τον εαυτό».
Εστιάζοντας τις θεραπευτικές της προσεγγίσεις κυρίως στην επανασύνδεση με τον εαυτό μας, εκπαιδεύεται ο ασθενής στο να ακούει παραγωγικά το σώμα και τα μηνύματα που αυτό εκπέμπει.
«Αυτό», συμπληρώνει η κ. Πετροπούλου «θα του επιτρέψει να ανταποκριθεί με πιο ήρεμο τρόπο στις δυσκολίες του παρόντος, προστατεύοντας τη σωματοψυχική του υγεία και διευκολύνοντας την προσαρμογή του σε κάθε δύσκολη ή αντίξοη συνθήκη».