Η δια ζώσης επικοινωνία με συγγενείς και φίλους είναι καθοριστική για την επιβίωσή μας, προειδοποιούν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Σε μελέτη που πραγματοποίησαν ανακάλυψαν ότι η απουσία επισκέψεων από φίλους και συγγενείς, σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου.
Οι ερευνητές εξέτασαν στοιχεία από 458.146 ενήλικες, οι οποίοι εδώ και χρόνια παρέχουν στοιχεία για την υγεία τους στη βάση ιατρικών δεδομένων UK Biobank. Στόχος ήταν να εξακριβώσουν αν και τι είδους συσχέτιση υπήρχε μεταξύ της θνησιμότητας και ορισμένων δεικτών που χαρακτηρίζουν την κοινωνική επικοινωνία.
Τα ευρήματά τους δημοσιεύονται στην ιατρική επιθεώρηση BMC Medicine. Κατά την έναρξη της μελέτης οι συμμετέχοντες είχαν μέση ηλικία 56,5 ετών. Όλοι τους είχαν συμπληρώσει ένα ειδικό ερωτηματολόγιο στο οποίο απάντησαν πόσο συχνά:
- Μπορούσαν να εμπιστευτούν κάποιον κοντινό τους άνθρωπο ή ένιωθαν μοναξιά (λειτουργικοί δείκτες)
- Τους επισκέπτονταν φίλοι και συγγενείς, συμμετείχαν σε εβδομαδιαία ομαδική δραστηριότητα ή ζούσαν μόνοι (δομικοί δείκτες)
Στη διάρκεια σχεδόν 13 ετών παρακολούθησης, έχασαν τη ζωή τους 33.135 από τους συμμετέχοντες (το 7,2%). Οι 5.112 πέθαναν από καρδιαγγειακά αίτια.
Τα ευρήματα
Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, και οι πέντε δείκτες που χαρακτηρίζουν την επικοινωνία σχετίζονταν με τη θνησιμότητα. Έτσι, όσο λιγότερες ήταν οι μηνιαίες επισκέψεις που δέχονταν οι εθελοντές από συγγενείς και φίλους, τόσο περισσότερο αυξανόταν ο κίνδυνος θανάτου.
Στην πραγματικότητα, όσοι εθελοντές ζούσαν μόνοι είχαν κατά 19% περισσότερες πιθανότητες θανάτου απ’ ό,τι όσοι ζούσαν με άλλα άτομα και είχαν και καθημερινές επισκέψεις. Αντίστοιχα, ο κίνδυνος αυξανόταν στο 33% αν δεν ζούσαν μόνοι αλλά δεν είχαν καθημερινές επισκέψεις.
Αυξανόταν, δε, στο 77% για τους εθελοντές που ζούσαν μόνοι και ταυτοχρόνως δεν είχαν καθημερινές επισκέψεις. Μάλιστα ο ιδιαίτερα αυξημένος αυτός κίνδυνος επέμενε, ακόμα και στους εθελοντές που είχαν εβδομαδιαίες δραστηριότητες εκτός σπιτιού.
Η μελέτη έδειξε ακόμα πως όσοι εθελοντές δεν είχαν επικοινωνία με άλλα άτομα και ταυτοχρόνως ένιωθαν μοναξιά, είχαν κατά 63% υψηλότερη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά αίτια.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η δια ζώσης επικοινωνία ενδεχομένως δρα προστατευτικά στην ψυχοσωματική υγεία, εκτιμούν οι ερευνητές.
Φωτογραφία: iStock