Ένα στα τρία παιδιά που νικούν τον καρκίνο ζουν επί δεκαετίες με τον φόβο μιας υποτροπής, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις ο φόβος τους είναι τόσο έντονος, ώστε διαταράσσει σοβαρά την καθημερινή ζωή τους.
Ο φόβος της υποτροπής είναι συχνός στους ενήλικες που διαγιγνώσκονται με καρκίνο. Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι σχετίζεται σε σημαντική ψυχική και λειτουργική επιβάρυνση. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυξημένη χρήση των υπηρεσιών υγείας.
Λίγα, όμως, είναι γνωστά για τον φόβο που νιώθουν μεγαλώνοντας τα παιδιά που νικούν τη νόσο. Τα παιδιά αυτά διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν νέα κακοήθη νόσο.
Για να διερευνήσουν το θέμα, οι επιστήμονες υπέβαλλαν σε ψυχοκοινωνική αξιολόγηση 229 ενήλικες, που είχαν νικήσει τον καρκίνο όταν ήσαν παιδιά. Η μέση ηλικία τους ήταν τα 40 χρόνια. Κατά μέσον όρο είχαν περάσει 32 χρόνια από την εποχή που είχαν καρκίνο.
Όπως έδειξαν οι απαντήσεις τους, ο φόβος της υποτροπής ήταν συχνός. Οι 38 από τους εθελοντές (ποσοστό σχεδόν 17%) είχαν «κλινικά σημαντικό» φόβο, δηλαδή ο φόβος τους επενέβαινε στην καθημερινή ζωή τους. Άλλοι 36 (ποσοστό σχεδόν 16%) είχαν έντονο φόβο υποτροπής.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο
Τα νέα ευρήματα δημοσιεύονται στην ιατρική επιθεώρηση JAMA Network Open. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, ο κλινικά σημαντικός φόβος ήταν πιο πιθανός στους εθελοντές οι οποίοι είχαν ένα ή περισσότερα από τα εξής:
- Ήσαν άνεργοι
- Έπασχαν από χρόνιο νευρολογικό πρόβλημα υγείας
- Είχαν κάνει ακτινοθεραπεία στην πύελο
- Είχαν υποστεί ακρωτηριασμό ή είχαν υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις διατήρησης των άκρων
- Έπασχαν από κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή ή και τα δύο
- Βαθμολογούσαν ως φτωχή ή μέτρια την κατάσταση της υγείας τους
Φυσιολογικός, αλλά…
«Ο φόβος της υποτροπής είναι φυσιολογικός και δικαιολογημένος μετά τον καρκίνο», δήλωσε η επιβλέπουσα ερευνήτρια Dr. Nicole Alberts, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Concordia του Κεμπέκ. «Έως έναν βαθμό, όμως. Είναι κάτι διαφορετικό όταν φτάνει στο σημείο να προκαλεί ψυχική επιβάρυνση ή να έχει αντίκτυπο στις ακαδημαϊκές επιδόσεις, την εργασία ή τις σχέσεις».
Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα της μελέτης ήταν ότι αυτός ο φόβος ακολουθούσε τους εθελοντές, παρότι είχαν περάσει δεκαετίες από τότε που είχαν αρρωστήσει.
Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι γιατροί που φροντίζουν τους επιζήσαντες του παιδικού καρκίνου, πρέπει να αξιολογούν τακτικά την ψυχική κατάστασή τους. Είναι απαραίτητο για να εντοπίζουν τον κλινικώς σημαντικό φόβο και να προσφέρουν θεραπεία, λένε οι ερευνητές.
Παρεμβάσεις όπως η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία σε συνδυασμό με θεραπείες ενσυνειδητότητας μπορεί να τους βοηθήσουν, καταλήγουν.
Φωτογραφία: iStock