Σκάνδαλο Γουάινσταϊν: Εκρηκτικό το κοκτέιλ σεξ και εξουσίας

«Η εύκολη λύση είναι η η ηθικολογική, η ιστορία με τον κακό λύκο και την κοκκινοσκουφίτσα. Αυτή η προσέγγιση, όμως, αφαιρεί από την εικόνα τις κρυμμένες, βαθύτερες και σοβαρότερες αιτίες, που κρύβονται πίσω από την εύκολη ετυμηγορία για το “κτήνος”, το “γουρούνι”, τον “ανώμαλο άνδρα βιαστή της αθώας “παιδούλας”…

Στον κόσμο του σινεμά και των μεγάλων στούντιο, αλλά και στον κόσμο της τηλεόρασης, που η ματαιοδοξία είναι το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα, οι θύτες και τα θύματα δεν είναι τόσο εύκολο να διακριθούν», λέει.

Θύτης και θύμα

Με τη βία μπορείς να καταστρέψεις τη δύναμη, αλλά δεν μπορείς να δημιουργήσεις, λέει η Χάνα Άρεντ. Η δύναμη είναι μία συλλογική επιλογή μίας ομάδας για να επιβιώσει, είτε πρόκειται για κράτος, είτε για μία αγέλη ζώων.

Από τη φυσική ρώμη των χιμπατζήδων, που έχουν όλο το χαρέμι, μέχρι τη ρήση του Μακιαβέλλι, οι υπήκοοί σου είναι καλύτερα να σε αγαπούν. Αν δεν μπορείς, όμως, κάνε τους να σε φοβούνται.
Ο κ. Κωνσταντινίδης εξηγεί ότι η βία, που ακολουθεί την ανεξέλεγκτη δύναμη ενός ατόμου, φαίνεται πως λειτουργεί αφροδισιακά και στους θύτες και στα θύματα.

«Υπάρχουν παραδείγματα γυναικών που ερωτεύτηκαν τον βιαστή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως και παραδείγματα ολόκληρων λαών, που σαγηνεύτηκαν από τους δικτάτορές τους.

Το Χόλυγουντ

Το Χόλυγουντ, ο μεγάλος παραμυθάς του σύγχρονου κόσμου, μαγεύει με μία ιστορία πόνου, βίας και φόνου σε αμέτρητες παραλλαγές, όπου συνήθως το γοητευτικό άρρεν έχει χαρακτηριστικά πάντα ενός νικητή, πλούσιου, δυνατού, ευφυούς και ατρόμητου ιππότη, είτε με άσπρο άλογο είτε με κόκκινη Φεράρι…

Η τελευταία επιτυχημένη τριλογία, που έγινε και ταινία, οι «50 αποχρώσεις του Γκρι», απλά το επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά.

Ο παραγωγός του Χόλυγουντ Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, όπως ο Κλίντον αλλά και ο Στρος Καν, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου, θολώνοντας και αθωώνοντας το τοπίο μίας κοινωνίας, στην οποία συντελείται ένα έγκλημα διαρκείας μέσα σε οικογένειες της διπλανής πόρτας. Εκεί όπου η βία δεν ονομάζεται, απλά γιατί δεν πουλάει στα περίπτερα», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του International Andrology.

Δέρνουμε το σαμάρι

Στην κοινωνία που ζούμε, πολλές φορές δέρνουμε το σαμάρι, όταν δεν μπορούμε να δείρουμε το γαϊδούρι, λέει ο λαός. Και είναι περίεργο που όλοι οι παράγοντες του λαμπερού αυτού κόσμου, της μόδας και του σινεμά, έπεσαν από τα σύννεφα, που ο παραγωγός ταινιών υπήρξε και προαγωγός αθώων κορασίδων, που, στην αγωνία τους να γίνουν από στάρλετ σταρ, θα πουλούσαν και άλλα προσόντα, πλην του καλλιτεχνικού τους ταλέντου…

«Η εξουσία, η δύναμη και η δόξα σε ένα δυνατό κοκτέιλ με το χρήμα, είναι βέβαιο πως στους ανθρώπους των παθών και της αμαρτωλής ανθρώπινης φύσης θα τους μεθούσε, όπως οι Σειρήνες τον Οδυσσέα… Που δεν είμαστε και σίγουροι, αν ο μέγας παραμυθάς Όμηρος έλεγε την αλήθεια για το κλείσιμο των αυτιών, στο άκουσμα του σαγηνευτικού τραγουδιού τους….

Αλλά η ιστορία χιλιάδες χρόνια μετά επαναλαμβάνεται. Με τα φραγγέλια των ηθικολόγων να μαστιγώνουν τις αμαρτωλές πλάτες των άλλων και όχι μόνο τις δικές τους. Γιατί σε αυτή την κριτική υπάρχει μία σαγήνη, ένα είδος απόλαυσης, που ο μέγας φιλόσοφος της ελευθερίας, ο Σαντ, το περιέγραψε με το όνομά του, σαδισμός των αισθήσεων, αλλά και των παραισθήσεων. Που μοιάζει να υπερβαίνει σε βαθμό ηδονής ακόμη και τον καλύτερο οργασμό, εκείνο των πρωτόπλαστων», καταλήγει ο ειδικός.