Η μελέτη δείχνει ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην υποστήριξη προς ένα δεσποτικό ηγέτη και στην ευαισθησία απέναντι στις σωματικές μυρωδιές, κάτι που -κατά τους επιστήμονες- πιθανώς προέρχεται από ένα βαθύ ριζωμένο ένστικτο αποφυγής των μολυσματικών νόσων.
Πώς έγινε η έρευνα
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Στοκχόλμης στη Σουηδία και της Μεγάλης Ελλάδας στο Καταντζάρο της Ιταλίας, με επικεφαλής το σουηδό ψυχολόγο Γιόνας Όλοφσον, μελέτησαν στοιχεία για πάνω από 750 ανθρώπους από πολλές χώρες, τους οποίους κατέταξαν σε δύο κλίμακες ανάλογα αφενός με το βαθμό αηδίας καθενός απέναντι στις οσμές και αφετέρου τις πολιτικές προτιμήσεις του με βάση μια κλίμακα συντηρητισμού-προοδευτισμού.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι οι άνθρωποι που αηδιάζουν περισσότερο τις μυρωδιές, είναι επίσης πιθανότερο να ψηφίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ, από ό,τι οι λιγότερο ευαίσθητοι στις οσμές. Πράγμα ενδιαφέρον, επειδή ο ίδιος ο Τραμπ μιλά συχνά για το πόσο διάφοροι άνθρωποι τον αηδιάζουν. Προκύπτει ότι και οι ίδιοι οι υποστηρικτές του αηδιάζουν πιο εύκολα» δήλωσε ο Όλοφσον.
«Υπάρχει σαφής σύνδεση ανάμεσα στο πόσο έντονα κανείς αηδιάζει από τις μυρωδιές και στην επιθυμία του να έχει έναν ηγέτη τύπου δικτάτορα, ο οποίος μπορεί να καταπιέσει τα ριζοσπαστικά κινήματα διαμαρτυρίας και να κρατήσει διαχωρισμένες τις διάφορες κοινωνικές ομάδες. Αυτή η μορφή κοινωνίας μειώνει την επαφή ανάμεσα στις διαφορετικές ομάδες και, τουλάχιστον θεωρητικά, την πιθανότητα να αρρωστήσει κανείς», πρόσθεσε.
Μικρό καλάθι…
Σύμφωνα με τους ερευνητές πάντως, δεν είναι δυνατό να προβλέψει κανείς το βαθμό αυταρχικότητας και πολιτικο-κοινωνικού συντηρητισμού ενός ανθρώπου με βάση μόνο τις αντιδράσεις του στις οσμές, καθώς η συσχέτιση δεν είναι τόσο μεγάλη. Ο Όλοφσον εκτίμησε, σύμφωνα με τη «Γκάρντιαν», ότι περίπου το 10% του αυταρχισμού μπορεί να εξηγηθεί από την ευαισθησία των ανθρώπων στις μυρωδιές και μόνο το 2% της υποστήριξης των ψηφοφόρων στο Ντόναλντ Τραμπ.
Η αηδία, σύμφωνα με τους εξελικτικούς ψυχολόγους, είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα συναισθήματα, που εξελίχθηκε από τα πολύ παλιά χρόνια, επειδή βοηθά τον άνθρωπο να επιβιώνει, π.χ. να αποφεύγει κάτι σάπιο και γεμάτο μικρόβια. Η αηδία γενικότερα λειτουργεί πια ως ένα μέσο προστασίας απέναντι σε ό,τι κανείς θεωρεί επικίνδυνο και μολυσματικό (κυριολεκτικά ή μεταφορικά), οτιδήποτε θέλει να αποφύγει. Για μερικούς ανθρώπους, σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό μπορεί να είναι π.χ. οι μετανάστες, με συνέπεια να αυξάνεται η τάση για κοινωνικές διακρίσεις σε βάρος τους.
Η σχετική δημοσίευση της έρευνας έγινε στο περιοδικό «Royal Society Open Science» της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών της Βρετανίας.
Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ