Βρέθηκε η λύση για την υπερφαγία λόγω κατάθλιψης

  • Μιχάλης Θερμόπουλος
κατάθλιψη
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η κεταμίνη μπορεί να είναι αποτελεσματική για τη θεραπεία των συμπτωμάτων της κατάθλιψης. Μια νέα μελέτη του πανεπιστημίου του Yale δείχνει έρχεται τώρα να δείξει ότι η συγκεκριμένη φαρμακευτική ουσία καταπολεμάει αποτελεσματικά την χρόνια υπερκατανάλωση τροφής (υπερφαγία) που συνδέεται με την κατάθλιψη και το χρόνιο στρες.

Διάφορες πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η κεταμίνη θα μπορούσε να βοηθήσει τους ασθενείς με κατάθλιψη, όταν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα αποτυγχάνουν. Μία από αυτές τις έρευνες ήταν και μία παλιότερη πάλι από τους ερευνητές του Yale.

Στη νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Neuropsychopharmacology, οι επιστήμονες εστίασαν στη σχέση ανάμεσα σε υπερφαγία και κατάθλιψη και στο αν και κατά πόσον η κεταμίνη θα μπορούσε να μειώσει το πρώτο, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις θεωρείται σύμπτωμα του δευτέρου.

Οι ερευνητές επέλεξαν το σύμπτωμα της υπερφαγίας, διότι, εκτός από τους δεσμούς της με την κατάθλιψη, η κεταμίνη ενεργοποιεί μία εγκεφαλική δίοδο με το ονομασία mTORC, η οποία ρυθμίζει τις πρωτεΐνες που εμπλέκονται με ορισμένες συναπτικές συνδέσεις. Αυτές οι συνδέσεις έχει παρατηρηθεί ότι καταστρέφονται από το στρες και την κατάθλιψη. Η δίοδος mTORC εμπλέκεται και στην διαχείριση της ενέργειας και τη ρύθμιση του μεταβολισμού του οργανισμού, γεγονός που την συσχετίζει και με μεταβολικές διαταραχές, όπως ο διαβήτης τύπου-2, ο οποίος συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης.

Στο πλαίσιο της νέας έρευνας για την κεταμίνη και την υπερφαγία στην κατάθλιψη, οι ερευνητές σίτισαν ποντίκια-πειραματόζωα επί 4 μήνες με μια διατροφή υψηλή σε λιπαρά. Διαπίστωσαν ότι τα ποντίκια εμφάνισαν συμπτώματα κατάθλιψης, τα οποία, ωστόσο, αντιστράφηκαν γρήγορα με μια χαμηλή δόση κεταμίνης.

“Οι επιπτώσεις μιας υψηλής σε περιεκτικότητα λιπαρών διατροφής συμπίπτουν με εκείνες του χρόνιου στρες και θα μπορούσε επίσης να αποτελούν παράγοντα, που συμβάλλει στην κατάθλιψη και τις μεταβολικές διαταραχές, όπως ο διαβήτης τύπου-2”, υποστηρίζει ο επικεφαλής της έρευνας, δρ Ronald Duman, καθηγητής ψυχιατρικής και νευροβιολογίας στο Yale.

http://www.upi.com