Ωστόσο η περίπτωση αυτή δεν είναι η μοναδική στην χώρα μας.
Υπολογίζεται ότι περισσότερες από 230 Ελληνίδες έχουν υποβληθεί τα τελευταία χρόνια σε επέμβαση αλλαγής φύλου.
Όπως επισημαίνει στο iatropedia ο Εμμανουήλ Πολυζόπουλος Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής ''η Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου, είναι μια κωδικοποιημένη Νόσος στο Διεθνές Σύστημα ICD με τον κωδικό F64, παρόλο που η κοινωνία των πολιτών και οι πολίτες έχουν ζητήσει επανειλημμένως την αποπαθολογικοποίηση της κατάστασης (που είναι σήμερα γνωστή ως «διαταραχή ταυτότητας φύλου», και επίσης γνωστή υπό την ευρύτερη διάγνωση «ασυμφωνία φύλου» στο παρόν σχέδιο της ICD 11, ) με σχετική ερώτηση που έχει κατατεθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήδη από τον Νοέμβριο του 2010. Είναι πιθανόν η αναθεώρηση του ICD να εμπεριέχει αρκετές μεταβολές ως προς τον χαρακτηρισμό της Διαταραχής Ταυτότητας Φύλου ή να μην την κατατάξει καθόλου ως «Νόσο ή Διαταραχή».
Σύμφωνα με τον κ.Πολυζόπουλο η διαταραχή ταυτότητας φύλου εμφανίζεται πιο συχνά στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Έχει υπολογιστεί ότι περίπου 1 στους 30.000 ενήλικους άνδρες και 1 στις 100.000 γυναίκες επιθυμούν να προχωρήσουν σε εγχείρηση αλλαγής φύλου.
Έντονη δυσφορία για το σώμα τους
Όπως εξηγεί ο ψυχίατρος ψυχοθεραπευτής κ. Ε. Πολυζόπουλος η «Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου» διαφέρει ως προς την Ομοφυλοφιλία ως προς το εξής: Ενώ η Ομοφυλοφιλία εστιάζεται στην επιθυμία του ατόμου για ερωτικές σχέσεις με άτομα του ιδίου φύλου, χωρίς όμως να υπάρχει δυσφορία για την εικόνα του σώματος, τα άτομα με Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου έχουν έντονη δυσφορία για την ανατομική εικόνα του σώματος τους, η οποία δεν συμβαδίζει με την σεξουαλική τους ταυτότητα – δηλαδή ο άνδρας (ή αντίστοιχα η γυναίκα) νιώθουν «φυλακισμένοι» σε ένα σώμα που ουδόλως ανταποκρίνεται στην ταυτότητα που έχουν οι ίδιοι υιοθετήσει για τον εαυτό τους. Έτσι, ο άνδρας επιθυμεί γυναικείο σώμα και αντίστοιχα η γυναίκα – ανδρικό. Και συνεχίζει:
''Στην προσπάθεια τους να ταυτιστούν το δυνατόν περισσότερο ως προς την εξωτερική εικόνα, με αυτό που νιώθουν μέσα τους, τα άτομα με Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου ντύνονται και συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτό που αισθάνονται ότι πραγματικά είναι. Όταν πλέον η δυσφορία φτάσει σε οριακό επίπεδο, τότε τα άτομα αυτά επιλέγουν να υποβληθούν σε μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων, ώστε να απαλλαγούν από τα ανατομικά χαρακτηριστικά του φύλου τους και να προσομοιάσουν το δυνατόν περισσότερο με τα άτομα του φύλου που αισθάνονται ότι πραγματικά ανήκουν''.
Αφόρητη ψυχολογική πίεση
Αναφερόμενος στην ψυχολογική κατάσταση των ατόμων που θα προχωρήσουν σε αυτή την επέμβαση ο κ. Πολυζόπουλος υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι ΄΄τα ψυχολογικά ζητήματα που προκύπτουν είτε στην περίοδο πριν την επέμβαση, είτε ακόμα και μετά από αυτήν, είναι πολλά και εξαρτώνται πολύ από την συγκρότηση της προσωπικότητας του ίδιου του ατόμου και από τον βαθμό αποδοχής του από το κοινωνικό περιβάλλον. Σίγουρα πάντως η ψυχολογική πίεση που ασκείται είναι μεγάλη.
Πάντως καταλήγει ο κ.Πολυζόπουλος ΄΄πάντα και πριν την χειρουργική αλλαγή του φύλου, απαιτείται ψυχιατρική / ψυχολογική παρέμβαση και τέλος ιατρική γνωμάτευση, ώστε να πιστοποιηθεί ο βαθμός ωριμότητας της λήψης μιας τέτοιας απόφασης, αλλά και για να αποκλειστεί η συνύπαρξη και άλλης ψυχοπαθολογίας.''
Διαδικασία χρονοβόρα, επίπονη και καθόλου φθηνή.
Ένα από τα “εμπόδιο” που αντιμετωπίζουν όσοι θέλουν να αλλάξουν φίλο είναι εκτός των άλλων το υψηλό κόστος της επέμβασης, που μπορεί να ξεπεράσει τα 20.000 δολάρια, ενώ το κόστος της ορμονοθεραπείας μέχρι την επέμβαση κυμαίνεται στα 200 δολάρια το μήνα.
Έτσι στους άνδρες που θέλουν να γίνουν γυναίκες χορηγούνται οιστρογόνα (δηλαδή γυναικείες ορμόνες), όσο και άλλες ουσίες που εμποδίζουν την παραγωγή τεστοστερόνης, η οποία υπάρχει μεν στις γυναίκες σε μικρές ποσότητες, όμως είναι ανδρική ορμόνη που ευθύνεται για την τριχοφυία και τη μεγαλύτερη μυική μάζα των ανδρών σε σχέση με τις γυναίκες.
Η διαδικασία για τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν άνδρες είναι ακριβώς η αντίστροφη: Περιλαμβάνει χορήγηση τεστοστερόνης, που κάνει πιο βαθιά τη φωνή, μικραίνει τα στήθη και αυξάνει τη δύναμη στο πάνω μέρος του σώματος.
Ο χειρουργός Σέρμαν Λέις, που εργάζεται σε ειδικό κέντρο της Φιλαδέλφειας, στις ΗΠΑ, υποστηρίζει ότι ο/η “ασθενής” θα πρέπει να κάνει ορμονοθεραπεία και να ζει κανονικά σαν να ήταν εκπρόσωπος του άλλου φύλου για έναν ολόκληρο χρόνο πριν την επέμβαση, ώστε να νιώσει πώς είναι πραγματικά η ζωή ως άτομο του αντίθετου φύλου.
Μετά την ορμονοθεραπεία, ακολουθεί το τελικό βήμα, δηλαδή η επέμβαση αλλαγής φύλου.
Τι γίνεται σε άλλες χώρες
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αποφανθεί ότι οι αρχές:
• οφείλουν να επιτρέπουν στα άτομα να προβαίνουν σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου
• οφείλουν να αναγνωρίζουν νομικά την αλλαγή φύλου των ατόμων αυτών και το δικαίωμά τους να συνάπτουν γάμο με άτομα του αντίθετου φύλου
Ωστόσο, στα περισσότερα κράτη μέλη προβλέπονται αυστηροί όροι για την πραγματοποίηση χειρουργικής επέμβασης αλλαγής φύλου.
Στην Τσεχική Δημοκρατία, απαιτείται προηγουμένως έγκριση από πενταμελή επιτροπή, στην οποία μετέχουν δύο ιατροί και ένας δικηγόρος.
Επίσης τέσσερα κράτη μέλη (Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Λεττονία και Μάλτα) δεν αναγνωρίζουν ακόμη με νόμο την αλλαγή φύλου ούτε το δικαίωμα σύναψης γάμου.
Εννέα κράτη μέλη προβλέπουν αυστηρούς όρους για όσους επιθυμούν να αλλάξουν το μικρό τους όνομα, όπως προσκόμιση αποδεικτικών ιατρικών εγγράφων.