Τα κονδυλώματα είναι οι «μυρμηγκιές» των γεννητικών οργάνων. Ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια του ιού HPV (Human Papilloma Virus), του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων.
Πρόκειται για το πιο συχνό σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, αφού το περίπου 80% των σεξουαλικώς ενεργών ατόμων θα έρθουν σε επαφή με τον ιό σε κάποια στιγμή της ζωής τους.
Από αυτούς, μόνο το ένα τέταρτο θα κάνουν κλινική εκδήλωση, δηλαδή θα εμφανίσουν κονδυλώματα ορατά κατά την κλινική εξέταση, αναφέρει ο κ. Κωνσταντίνος Μηλεούνης, διευθυντής δερματολόγος στο Metropolitan Hospital.
«Όταν κάποιο άτομο έρθει σε επαφή με τον ιό, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: ή θα παραμείνει φορέας ή θα απορρίψει τον ιό. Εάν δεν κολλήσει άλλο στέλεχός του μετά από δύο χρόνια μπορεί να αυτοϊαθεί, κάτι το οποίο συμβαίνει στο 50% των περιπτώσεων», εξηγεί.
Πώς γίνεται η διάγνωση
Δυστυχώς, δεν υπάρχει εξέταση αίματος που να τεκμηριώνει την ύπαρξη του ιού HPV. Συνεπώς, η διάγνωση γίνεται κατά κανόνα κλινικά. Όταν κατά την κλινική εξέταση εντοπιστούν κάποια μικρά σπυράκια (κονδυλώματα), η μόλυνση από τον ιό θεωρείται δεδομένη. Εάν χρειαστεί να τεκμηριωθεί η διάγνωση, θα γίνει βιοψία σε δείγμα δέρματος.
«Εάν θέλουμε να δούμε για ποιο στέλεχος του ιού πρόκειται, θα κάνουμε PCR. Είναι μια τεχνική ελέγχου που μας επιτρέπει, όχι μόνο να διαπιστώσουμε την ύπαρξη του ιού, αλλά και να δούμε συγκεκριμένα το στέλεχός του», προσθέτει ο ιατρός.
Η διαπίστωση της «ταυτότητας» του ιικού στελέχους έχει σημαντική κλινική αξία. Και αυτό διότι ορισμένα στελέχη του ενοχοποιούνται για την εμφάνιση καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
Ο κ. Κωνσταντίνος Μηλεούνης
«Διαπιστώνοντας το στέλεχος του ιού μπορούμε να ελέγξουμε αν αυτό είναι υψηλού ή χαμηλού κινδύνου όσον αφορά στην πρόκληση καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Μάλιστα τα ίδια ογκογόνα στελέχη είναι υπεύθυνα για τον καρκίνο του πρωκτού και για τον καρκίνο του πέους. Ωστόσο αυτοί οι δύο είναι πολύ πιο σπάνιοι καρκίνοι από αυτόν του τραχήλου της μήτρας», επισημαίνει ο κ. Μηλεούνης.
Ποια είναι η θεραπεία
Στην περίπτωση που υπάρξει κάτι ανησυχητικό κατά την κλινική εξέταση, αρχίζει θεραπεία. Συνίσταται στην καταστροφή των βλαβών (τα σπυράκια) είτε με κρυοθεραπεία με τη χρήση υγρού αζώτου είτε με «κάψιμο» με λέιζερ.
Προσοχή όμως: με τη θεραπεία αυτή, δυστυχώς, δεν «σκοτώνεται» ο ιός, καταστρέφεται απλώς η εκδήλωσή του, δηλαδή τα κονδυλώματα.
Για να μειωθεί η πιθανότητα υποτροπής και η ασυμπτωματική μετάδοση, η παραπάνω θεραπεία συμπληρώνεται με τοπική αγωγή. Η αγωγή αυτή κάνει ανοσοδιέγερση, δηλαδή ενισχύει την άμυνα του οργανισμού απέναντι στις υποτροπές και την ασυμπτωματική μετάδοση.
Μέτρα προφύλαξης
Ένα μέτρο προφύλαξης από τα κονδυλώματα είναι η χρήση προφυλακτικού. Ωστόσο αυτό είναι αποτελεσματικό κατά περίπου 80% όσον αφορά στη μετάδοση του ιού, διότι αφήνει συνήθως τη βάση του πέους εκτεθειμένη.
« Ένα άλλο μέτρο είναι το εμβόλιο κατά του ιού HPV (γίνεται σε ηλικία 9-18 ετών, με σύσταση την πραγματοποίησή του κατά το «ηλικιακό παράθυρο» των 9 με 11 ετών) για κορίτσια και αγόρια. Το πιο αποτελεσματικό μέτρο, βέβαια, είναι η αποφυγή της έκθεσης στον ιό μέσω της ύπαρξης σταθερού ερωτικού συντρόφου («μονογαμική» σχέση)», καταλήγει ο κ. Μηλεούνης.
Φωτογραφία: iStock