Σεξουαλική βία: Δείτε τι φταίει όταν το «παιχνίδι» ξεφεύγει από κάθε όριο…

Iatropedia
08 Σεπτεμβρίου 2015 | 18:58

Ο όρος "σαδισμός" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην γαλλική ιατρική βιβλιογραφία των αρχών του 19ου αιώνα σε συνδυασμό με τα γραπτά του Μαρκήσιου ντε Σαντ, τα οποία περιείχαν σκηνές βίας. Τα γραπτά του Krafft-Ebing (1886/1965) επίσης (Psychopathia Sexualis) αποτελούν αποτελούν κλασσική πηγή ανεύρεσης υλικού για τον σεξουαλικό σαδισμό ενώ κι άλλοι συγγραφείς δίνουν έμφαση στην έννοια του πόνου ως κύριο στοιχείο του σαδισμού.

Ο Schrenck-Notzing (1895/1956) πρότεινε τον όρο «αλγολαγνεία» και διαχώρισε στον ενεργό (σαδισμό) και στον παθητικό (μαζοχισμό) τύπο, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για δύο πόλους της ίδιας διαταραχής.

Τόσο ο Krafft-Ebing όσο και ο Φρόυντ, υπέθεσαν ότι ο σαδισμός στους άντρες είναι αποτέλεσμα της διαστρέβλωσης του επιθετικού συστατικού του αρσενικού σεξουαλικού ενστίκτου. Ο μαζοχισμός στους άντρες, από την άλλη, παρατηρήθηκε ως σημαντικότερη παρέκκλιση σε αντίθεση με την αντρική σεξουαλικότητα.

Ο Φρόυντ, αμφέβαλε για το αν ο μαζοχισμός στους άντρες ήταν πάντα μια αρχική τάση και υπέθεσε ότι μπορεί να υπάρξει μόνο ως μετασχηματισμός του σαδισμού.

Για τον σαδομαζοχισμό στις γυναίκες έγινε συγκριτικά πολύ λιγότερη συζήτηση, αφού θεωρήθηκε ότι εμφανίζεται πρώτιστα στους άντρες.

Ό σαδιστής θέλει νά γίνει κύριος τής ζωής, γιαυτό καί επιδιώκει νά διατηρήσει τή ζωή στό θύμα του.

Ένα άλλο γνώρισμα τού σαδιστή είναι πώς τόν ερεθίζουν μόνο τά αβοήθητα άτομα καί ποτέ τά ισχυρά.

Ό σαδιστικός χαρακτήρας φοβάται όλα όσα δέν είναι βέβαια καί προβλέψιμα, όλα όσα τού προσφέρουν εκπλήξεις πού θά τόν ανάγκαζαν ν' αντιδράσει αυθόρμητα καί γνήσια. Γι' αυτόν ακριβώς τό λόγο φοβάται τή ζωή.

Ό σαδιστικός χαρακτήρας είναι συνήθως ξενοφοβικός και νεοφοβικός — καθετί τό παράξενο είναι καινούργιο καί καθετί καινούργιο προκαλεί φόβο, υποψία καί απαρέσκεια, επειδή απαιτεί αυθόρμητη, ζωντανή καί άτυποποίητη ανταπόκριση.