Το 50% των γυναικών υποφέρουν από πονοκέφαλο

Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών, το 50%, είναι πιθανότερο να υποφέρουν από πονοκέφαλο και δυόμισι φορές πιο πιθανό να «χτυπηθούν» από ημικρανία. Οι σημαντικές αλλαγές στη ζωή της γυναίκας, όπως η έναρξη της έμμηνου ρύσης, η εγκυμοσύνη, η κλιμακτήριος και η εμμηνόπαυση συχνά σχετίζονται με μεταβολές στη συχνότητα και την ένταση των πονοκεφάλων που αυτή βιώνει.

Οι ορμόνες, κατά κύριο λόγο, πυροδοτούν τις μεταβολές στις γυναικείες κεφαλαλγίες.

Τα επίπεδα στο αίμα των ορμονών όπως τα οιστρογόνα, επηρεάζουν την έναρξη και τη σοβαρότητα των πονοκεφάλων. Οι πονοκέφαλοι συχνά αρχίζουν στη ζωή ενός κοριτσιού όταν έχει την πρώτη της περίοδο και συνεχίζονται μαζί με την έμμηνο ρύση για όλα τα χρόνια της αναπαραγωγικής ζωής της γυναίκας.

Επίσης οι πονοκέφαλοι μπορεί να δημιουργούνται και λόγω χρήσης αντισυλληπτικών χαπιών και άλλων ορμονικών θεραπειών. Οι ορμονικά πυροδοτούμενες κρίσεις κεφαλαλγίας ή ημικρανίας όπως οι κρίσεις που σχετίζονται με την έμμηνο ρύση ή την ωορρηξία συχνά είναι πιο έντονες από κρίσεις που εμφανίζονται σε άλλες ημέρες του μήνα.

Σε κάθε περίπτωση, τελευταίες έρευνες αποδεικνύουν ότι για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση του πόνου, τα αναλγητικά πρέπει να λαμβάνονται με τα πρώτα συμπτώματα και στη χαμηλότερη αλλά συνάμα αποτελεσματική δόση.

Ο γενικός γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας Δρ. Μιχάλης Βικελής επισημαίνει:

«Το κατάλληλο σκεύασμα θα πρέπει να δρα τόσο κεντρικά όσο και περιφερικά, να έχει γρήγορη δράση και να προσφέρει αποτελεσματική αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας καθώς και να είναι καλά ανεκτό .Στην κεφαλαλγία τάσεως, τα αναλγητικά-αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη 400 mg, βοηθούν σημαντικά στην αποτελεσματική αντιμετώπιση επεισοδίων του απλού πονοκέφαλου. Στην ημικρανία, ορισμένοι άνθρωποι απαντούν καλά σε τέτοια φάρμακα, ωστόσο η πλειονότητα θα χρειαστεί θεραπεία με μία τριπτάνη, όπως, για παράδειγμα, η ζολμιτριπτάνη ή η ελετριπτάνη».

Ο πονοκέφαλος ,σχεδόν καθημερινά, επηρεάζει την ποιότητα και το κόστος ζωής του πάσχοντα, σε βαθμό που να έχει αντίκτυπο στην οικογένεια ,την κοινωνική ζωή και στην παραγωγικότητα του. Οι γυναίκες θα πρέπει να ενθαρρυνθούν, να αναλάβουν πιο ενεργό ρόλο στη θεραπεία τους και να μειώσουν το στίγμα και την αμηχανία αυτού του προβλήματος.