Σημαντικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες όσον αφορά την αντιμετώπιση του καρκίνου καταγράφονται στα πιο πρόσφατα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο 5ο Ευρωπαϊκό Forum για τον Καρκίνο, στις Βρυξέλλες.
«Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι έχει να κάνει με τα χρήματα που διατίθενται από τις χώρες αυτές για τις καινοτόμες θεραπείες. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Παίζουν ρόλο κι αλλά πράγματα», δήλωσε ο Dr. Thomas Hofmarcher, επικεφαλής της σχετικής έρευνας στο Σουηδικό Ίδρυμα Οικονομικών της Υγείας (SIHE).
Όπως εξήγησε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, υπάρχουν χώρες με παρόμοια χαρακτηριστικά αλλά μεγάλες διάφορες στην πρόσβαση στα καινοτόμα φάρμακα. Ενδεικτικά:
- Στη Σλοβακία η πρόσβαση είναι 19%
- Στην Ουγγαρία 40%
- Στην Πολωνία 50%
- Στην Τσεχία 64%
«Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες και διαφορετικές προτεραιότητες σε μια χώρα, που δικαιολογούν αυτές τις μεγάλες διαφορές», τόνισε.
Περισσότερα από 100 νέα φάρμακα κατά του καρκίνου διατέθηκαν στην ΕΕ την τελευταία 10ετία, ανέφερε. Η πρόοδος αυτή είναι «εντυπωσιακή» καθώς πρόκειται για «τα περισσότερα αντικαρκινικά φάρμακα που έχουν παραχθεί σε σύγκριση με όλες τις προηγούμενες δεκαετίες».
Η πρόσβαση των ασθενών στην Ελλάδα σε αυτές τις καινοτόμες θεραπείες, κυμαίνεται στα επίπεδα του μέσου όρου της Ευρώπης. Υπολογίζεται ότι το 50-60% των φαρμάκων αυτών είναι διαθέσιμα στους Έλληνες ασθενείς, πρόσθεσε.
Μεγάλη πρόοδος στην επιβίωση
Ο καρκίνος δεν είναι πλέον μια νόσος που σχετίζεται άμεσα με τον θάνατο, διότι υπάρχει μεγάλη πρόοδος στην επιβίωση. «Είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι με καρκίνο έχουν επιβιώσει στην Ευρώπη. Αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός όσων επιβιώνουν και αυτή είναι η αισιόδοξη πλευρά», συνέχισε.
Ο Κωνσταντίνος Συρίγος, καθηγητής Παθολογίας-Ογκολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, επισημαίνει πως υπάρχουν εξαιρετικοί επιστήμονες διεθνούς επιπέδου και πολύ υψηλού κύρους ογκολογικά κέντρα, κάτι που δικαιολογεί γιατί η χώρα μας τα πάει καλά με την αντιμετώπιση του καρκίνου.
«Όμως, αυτό που παρέχεται τελικά είναι πολύ πιο ακριβό από ότι είναι σε άλλες χώρες, με πολύ μεγάλες σπατάλες και με παλινδρομήσεις καθώς δεν υπάρχουν υποδομές», αναφέρει. «Πόσο συχνά αλλάζουν οι καρκινοπαθείς γιατρό; Πάρα πολύ συχνά. Γιατί; Κάτι δεν τους καλύπτει. Πόσοι είναι αυτοί που τελικά δεν κάνουν θεραπεία και δεν τους έχουμε καταγράψει, άρα δεν συμμετέχουν στη θνησιμότητα; Πάρα πολλοί, γύρω στο 25%. Άρα, όσοι έχουν την τύχη να έχουν σωστή θεραπεία πάνε πάρα πολύ καλά, αλλά δεν είναι όλοι».
Ανισότητες
Οι ανισότητες στην μάχη κατά του καρκίνου στην Ευρώπη σχετίζονται και με κοινωνιολογικές διαφοροποιήσεις. Το φαινομενικό παράδοξο κάποιων Σκανδιναβικών χωρών με τα πρότυπα συστήματα υγείας, όπου η επιβίωση στον καρκίνο δεν είναι μεγαλύτερη από φτωχότερες χώρες, έχει τελικά εξήγηση.
Η εξήγηση είναι ότι σε αυτές τις κοινωνίες η οικογένεια δεν παίρνει το ρόλο που αδυνατεί να εκπληρώσει το κράτος. Αυτό όμως είναι συχνότερο σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου ακόμα υπάρχει το δίχτυ ασφαλείας της οικογένειας.
«Είναι τελείως αδιανόητο σε βόρειες χώρες η οικογένεια να πληρώσει από τον οικογενειακό προϋπολογισμό για θέματα υγείας και περίθαλψης. Δεν υπάρχει η λογική ότι επειδή έχω καρκίνο στο παχύ έντερο θα πληρώσω 5.000 από την τσέπη μου», αναφέρει ο κ. Συρίγος.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Φωτογραφία: iStock