Aναρωτιέστε γιατί ένα παιδί έχει άγχος, εφόσον δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείται τρέχοντας να πάει στην εργασία του, δεν έχει να αντιμετωπίσει τον προϊστάμενό του, δεν έχει την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών και δεν πιέζεται να πληρώσει λογαριασμούς.
Mην σας φαίνεται παράξενο. Eξετάστε τον καθημερινό ρυθμό του. Πιθανόν περνά δύο και τρεις ώρες την ημέρα στο σχολικό λεωφορείο αν φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο, παρακολουθεί τα μαθήματα και έχει επίσης εξωσχολικές δραστηριότητες, π.χ., ξένες γλώσσες, αθλητισμό, μουσική. H ημέρα του είναι γεμάτη, όπως εκείνη ενός ενηλίκου. Oι υποχρεώσεις του πολλές, συνεχώς είναι με το ρολόι στο χέρι.
O ελεύθερος χρόνος του ελάχιστος, το παιχνίδι περιορίζεται μόνο το σαββατοκύριακο, ενώ για το μαθητή μεγαλύτερων τάξεων είναι πολλές φορές ανύπαρκτο.
Λόγοι που συμβάλλουν στην εμφάνιση άγχους…
• οι συνεχείς εντάσεις ή διαφωνίες μεταξύ των γονιών
• το διαζύγιο
• η ασθένεια ενός μέλους της οικογένειας
• ο ερχομός ενός νέου μωρού
• μια καινούρια κατάσταση που έχουν να αντιμετωπίσουν, όπως ο παιδικός σταθμός ή το νηπιαγωγείο
• η ανάγκη να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών τους, για παράδειγμα, στο σχολείο
• επίσης, κάποιες φορές οι δυσκολίες που συνδέονται με τη μετάβαση σε νέους σταθμούς ανάπτυξής τους
Αυτοί είναι μερικοί λόγοι που κάνουν ένα παιδί να γνωρίσει το άγχος, ακριβώς επειδή δεν είναι ακόμα αρκετά σίγουρο για τον εαυτό του και ώριμο για ν’ αντιμετωπίσει τις αλλαγές και τις δυσκολίες ή τις προκλήσεις της ζωής. Tα συμπτώ€ματα ή τα σημάδια του άγχους είναι πολυάριθμα και πολλές φορές συγκαλυμμένα με τέτοιον τρόπο, ώστε δύσκολα γίνονται αντιληπτά.
Έχει άγχος όταν…
• Το παιδί αντιδρά έντονα, αρνείται να πάει για ύπνο. Επίσης όταν ο ύπνος του είναι διακοπτόμενος ή έχει συχνούς νυχτερινούς εφιάλτες.
• Κάνει παράπονα για περίεργους κοιλόπονους ή κεφαλαλ€γίες, χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί κάποια οργανική αιτία.
• Στις πιέσεις αντιδρά με εμετό, με ή και χωρίς προφανή λόγο.
• Αντιδρά επιθετικά με την παραμικρή ματαίωση, όταν δηλαδή δεν γίνεται κάτι που εκείνο αναμένει ή επιθυμεί.
• Έχει συνεχή καπρίτσια, απαιτήσεις ή ξεσπά σε αναίτια κλάματα.
• Δείχνει υπερβολική ανησυχία για το σχολείο ή για καθετί που κάνει.
• Απομονώνεται από τους συμμαθητές του ή σας κάνει συχνά παράπονα ότι το ενοχλούν τα άλλα παιδιά κ.ο.κ.
Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να είστε προσεκτικοί, ώστε να μπορείτε να αποκωδικοποιείτε τα μηνύματα των παιδιών σας και να μην διστάζετε να ζητάτε βοήθεια από ειδικούς.
Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος – Συγγραφέας